Błogosławiony, kto się kocha w przykazaniach Jehowy
1 Publikacje Towarzystwa raz po raz mówią o licznych obowiązkach rodziców i o ich odpowiedzialnym zadaniu. Pomimo takich trudów możecie być szczęśliwi i zadowoleni, że pozostajecie pod czujną opieką Jehowy Boga i cieszycie się Jego błogosławieństwem. Do rodzin słusznie można odnieść słowa zapisane w Księdze Przypowieści 10:22: „Błogosławieństwo Pańskie /Jehowy/ ubogaca, a nie przynosi z sobą utrapienia” (Gd). Na źródło szczęścia ludu Jehowy wskazują też słowa Psalmisty: „Błogosławiony mąż, który się Pana /Jehowy/ boi, a w przykazaniach Jego ma wielkie kochanie”. — Ps. 112:1, Gd.
2 Rodzice, wasze zadanie nie jest łatwe, ale właśnie od was zależy szczęście rodziny. Twórcy rodziny, Jehowie Bogu, również na tym zależy. W narodzie izraelskim rodziny były o tyle w korzystnej sytuacji, że dzieci przebywały stale z rodzicami i wprost od nich pobierały pouczenia. Natomiast wasz kontakt z dziećmi ogranicza się do kilku godzin dziennie, po zajęciach szkolnych lub wieczorem. Wasz czas w dużej mierze wypełnia praca zarobkowa i obowiązki domowe, i niewiele już pozostaje go dla dzieci. Tymczasem dzieci tego najbardziej potrzebują — waszego czasu oraz troskliwej, serdecznej opieki rozumiejących je rodziców.
3 Pewien brat, którego syn i córka pracują w służbie pionierskiej, pisze: „Każdej soboty wychodziłem z dziećmi na spacer do lasu, pokazując im cuda przyrody. Dla tego wspólnego spaceru, który stał się zwyczajem i sprawiał dzieciom wielką radość, często odkładałem inne zajęcia. Dzisiaj z radością obserwuję, ile korzyści dzieci odniosły z takiego wspólnego spędzania czasu.” Szczęście rodziny bez wątpienia zależy od ścisłej współpracy jej członków. Wspólne rozważanie tekstu dziennego, wspólne spożywanie posiłków, wspólne studium rodzinne, wspólne wyruszanie do służby oraz wspólne spędzanie wolnego czasu ma istotne znaczenie dla szczęścia całej rodziny.
4 Serdeczna współpraca rodziny zbliża do siebie wszystkich jej członków. O takim współżyciu rodziny opowiadał pewien brat niemiecki, wychowany przez rodziców w prawdzie. Rodzina ta wszystko robiła razem, więc też zaplanowała wspólny wyjazd na kongres. „Nasze fundusze” — mówił brat — „wystarczyły zaledwie na pokrycie kosztów podróży; dlatego rodzice uprzedzili nas, że podczas kongresu musimy się bardzo ograniczać. Za resztę pieniędzy matka kupiła kilka książek potrzebnych nam do służby kaznodziejskiej. Po pierwszym dniu kongresu matka, ściskając nas i płacząc z radości, powiedziała nam, że dostała od kogoś 50 marek w dowód uznania dla naszej rodziny. Dzięki temu mieliśmy za co pokryć koszty utrzymania podczas kongresu. Skromne zasoby nie powstrzymały nas od wyjazdu na kongres. Byliśmy ściśle zespoloną, szczęśliwą rodziną.”
5 Praktyczny przykład rodziców jest bardziej pouczający niż słowa. Dzieci są świetnymi naśladowcami, a przez naśladowanie dużo się uczą. Nieraz rodzice opowiadają, jak to małe dzieci naśladują ich, bawiąc się w głoszenie lub urządzanie zebrań. Dzieci przejmują dobre zwyczaje rodziców. Oby Jehowa błogosławił wasze starania w wychowywaniu dzieci w miłości i posłuszeństwie wobec Niego!
6 Wielu braci przyznaje, że dziś są wielbicielami Jehowy, wyłącznie dzięki swoim rodzicom. Rodzice pomogli im zrozumieć, że Jehowa jest miłosierny i pełen życzliwości, że ich życie ma ścisły związek z kwestią sporną, że trudności powoduje Szatan, że w swoim postępowaniu powinni się wzorować na Jehowie, że służenie Jehowie jest niezrównanym przywilejem, że ich wiara sprawia Bogu radość, i wreszcie, że wartość prawdy nieskończenie przewyższa marności tego systemu rzeczy. Z wypowiedzi takich braci wynika, że rodzice nie ograniczali się do studiowania z nimi Strażnicy, lecz studia rodzinne dostosowywali do potrzeb rodziny. Raz na przykład czytano i omawiano jakiś artykuł z Przebudźcie się!, kiedy indziej rozdział z jakiejś książki Towarzystwa, a jeszcze innym razem omawiano problemy szkolne, szukając rad w Biblii. Odkąd w Strażnicy zaczęły się ukazywać „Wiadomości interesujące i pożyteczne dla młodzieży”, stały się częstym przedmiotem rozmów, a nad niektórymi dyskutowano kilkakrotnie. Takie zebrania rodzinne, przeprowadzane w atmosferze serdeczności i odprężenia, stały się prawdziwym błogosławieństwem. Wprawdzie staranne przygotowanie tematu do studium rodzinnego połączonego z pouczeniami biblijnymi należy do obowiązków ojca, niemniej jednak inni członkowie rodziny także mogą coś zaproponować. Rozmowy w gronie rodziny również powinny mieć na celu wzajemne budowanie się. Przy posiłkach można na przykład rozmawiać o najnowszych myślach czy doświadczeniach, znalezionych w publikacjach Towarzystwa. Świadczy to o interesowaniu się sprawami Jehowy, a to nas uszczęśliwia.
7 Jednym ze sposobów szukania odprężenia w gronie rodzinnym może być wybranie się na spacer do lasu, gra w piłkę, muzyka, pływanie, wycieczki. Można odwiedzić braci lub zaprosić ich do siebie, mając przy tym na uwadze jeden cel — aby te wspólnie spędzone godziny służyły wzajemnemu zbudowaniu. Z całą pewnością stwierdziliście już sami, że takie spotkania wzbogacają szczęście rodzinne.
8 Chociaż stworzenie szczęśliwej rodziny wymaga wiele wysiłku ze strony rodziców, to jednak nie jest to trud daremny, gdyż dzieci potrafią go ocenić. Mogą to potwierdzić bracia wychowani przez takich rodziców. W sercach tych braci zawsze żywa jest pamięć o kochającej matce i mądrym ojcu.