Rozszerzanie zakresu świętej służby
1 Ponieważ praca polowa jest ważną dziedziną naszej świętej służby, czy nie moglibyśmy wziąć pod uwagę podjęcia służby pionierskiej? Nad tym pytaniem warto się zastanowić. Służba pionierska to praca dająca wielkie zadowolenie, zapewniająca błogosławieństwo drugim i nam samym. Daje najwięcej sposobności do codziennego posługiwania się Biblią, mówienia o Jehowie i pomagania drugim w poznawaniu Go. Porozmawiaj z tymi, którzy od lat pełnią tę służbę, a opowiedzą ci, jak bardzo służba pionierska umacnia wiarę. Można budować drugich w zborze przez współpracę z nimi, a jednocześnie publicznie dawać wyraz swej miłości do Jehowy i bliźnich.
2 Przeanalizuj swoje warunki: czy to, czym się zajmujesz, jest tak cenne, jak służba pionierska? Postaraj się ustalić, czego oczekuje od ciebie Jehowa; od jakich zajęć mógłbyś się uwolnić, czy może masz obowiązki, które ci uniemożliwiają rozszerzanie zakresu służby polowej? Nie możesz wykupywać na nią czasu przeznaczonego na studium osobiste, zebrania zborowe itd., ale może dałoby się ograniczyć zajęcia związane z tym systemem rzeczy.
3 Młodzi, czy nie moglibyście wykupywać czasu poświęcanego na własne przyjemności, rozrywki, spotkania towarzyskie spędzane w gronie braci, pielęgnowanie jakiegoś kosztownego i czasochłonnego hobby, jak np. stereofonia, fotografika itp. — lub też na pracę świecką, jeśli nie jest ona niezbędna? Bracia i siostry w wieku emerytalnym, czy nie moglibyście w ramach służby pionierskiej wypełnić głoszeniem godzin dawniej spędzanych w pracy świeckiej? Siostry — jeżeli zarabiane przez was pieniądze nie są konieczne do utrzymania rodziny, czy nie mogłybyście podjąć służby pionierskiej? Należy pamiętać o zasadzie: „Nie wzbraniaj się czynić dobrze potrzebującemu, jeżeli to leży w twojej mocy” (Prz. 3:27, NP). Czy przypadkiem się nie wzbraniasz? Czy w twojej mocy leży podjęcie służby pionierskiej?
4 Niektórzy zastanawiają się, czy pionierzy są obecnie aż tak bardzo potrzebni. Odpowiedź brzmi: TAK, BARDZIEJ NIŻ KIEDYKOLWIEK! Jesteśmy dziś bliżej końca niż 54 lata temu, kiedy na kongresie w Cedar Point padło hasło: „Ogłaszajcie Króla i Królestwo!” Z jakich uzasadnionych powodów pionierzy są tak bardzo potrzebni? Jest jeszcze dużo terenu do opracowania. Są jeszcze wioski, w których ludzie dopiero w tym roku po raz pierwszy usłyszeli dobrą nowinę. Po pracy pionierów pomocniczych tego lata pozostało setki odwiedzin ponownych. Potrzebni są pionierzy, którzy mogliby tam pójść i dokonywać odwiedzin oraz prowadzić studia biblijne. Czy byłbyś gotów się tym zająć? Poza tym jeżeli teren jest gdzieś opracowywany często, jeszcze częstszym opracowywaniem go można uzyskać pomyślne wyniki. Drzwi arki są jeszcze otwarte, ale kto wie, na jak długo? Czy w twojej obecnej sytuacji nie mógłbyś pomóc wielu ludziom dostać się do niej? Ma tu zastosowanie jeszcze inna zasada — siej obficie, a będziesz zbierał z radością. — 2 Kor. 9:6.
5 To prawda, że służba pionierska jest próbą sił, ale nagroda jest wielka. Niezbędne jest wyrobienie sobie właściwego poglądu na tę służbę. Służba pionierska nie uwalnia od takich problemów, jak kłopoty zdrowotne i codzienne trudności. Trzeba być zdecydowanym i trwać bez względu na przeszkody. Jest to praca dająca zadowolenie, określona DROGA ŻYCIOWA, a nie przygoda ani przeżycie emocjonalne. Kto tak się na nią zapatruje, ten trwa w szeregach pionierskich całe lata. Trzeba wierzyć, że Bóg jest w stanie zaspokoić potrzeby swoich sług (Łuk. 12:25-31). Trzeba się kierować właściwymi pobudkami. Nasze podstawowe potrzeby to pokarm, odzież i dach nad głową. — 1 Tym. 6:8.
6 Na decyzję o podjęciu tej służby znaczny wpływ wywiera miłość do Boga i bliźniego. Jezus powiedział: „Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego, jak siebie samego” (Mat. 22:37, 39). Jeżeli mamy środki do życia i zdrowie, a przy tym jesteśmy wolni od zobowiązań, to miłość powinna nas pobudzić do działania (Omów 1 Jana 3:17). Miłość do drugich utwierdza również nasze serca, jak to wynika z 1 Tesaloniczan 3:12, 13. Siły do pełnienia służby daje ustabilizowane usposobienie duchowe. Potrzebny jest też dobry plan regularnego studiowania i uczestnictwa w zebraniach zborowych. W służbie pionierskiej wytrwają ci, których poglądy kształtuje usposobienie duchowe. Ucz się polegać na Jehowie całym sercem i zaufaj Mu. — Prz. 3:5.
7 Przygotuj się do służby, pracując ze zdolnymi głosicielami lub pionierami. Ucz się od nich. Utrzymuj kontakty z tymi, którzy się pozytywnie wypowiadają o służbie pionierskiej — ze starszymi, nadzorcą podróżującym i pionierami. Pielęgnuj właściwy pogląd na szukanie i karmienie ludzi podobnych owcom. Wielu obecnych pionierów stwierdziło, że dobrze jest najpierw na dwa lub trzy miesiące podjąć pomocniczą służbę pionierską w myśl znanego przysłowia: Nie możesz biegać, dopóki nie nauczysz się chodzić. Trudno jest od razu przeskoczyć z kilku godzin pracy w miesiącu do 90 czy więcej godzin.
8 Jeżeli na terenie waszego zbory pracuje pionier lub pionierka, przeprowadź z nimi wywiad, zadając im następujące pytania: Co cię pobudziło do podjęcia służby pionierskiej? Jak potrafisz pogodzić osiąganie celów pioniera ze studium osobistym? Co sprawiło ci największą radość w służbie pionierskiej? Co się składa na to, że w służbie pionierskiej uzyskujesz dobre wyniki w dziele ogłaszania Królestwa i czynienia uczniów? Korzystaj ze sposobności rozszerzania zakresu służby polowej. Bez względu na twoje obecne warunki miej na celu służbę pionierską. Wszyscy: rodzice i dzieci, mężowie i żony, zachęcajcie się wzajemnie do pomocniczej lub stałej służby pionierskiej. Niech miłość do Boga i bliźniego pobudza każdego do rozszerzania zakresu pracy polowej jako ważnej gałęzi naszej świętej służby.