Chrześcijańska młodzież szanuje swoich rodziców
1 Młodzieży, dlaczego to takie ważne, żebyście szanowali swoich ojców i matki? Młodość to okres o doniosłym znaczeniu w waszym życiu. Jest to okres kształtowania, który wywrze wpływ na całe wasze późniejsze życie. Dlatego mądra rada ze Słowa Bożego brzmi: „Wdrażaj chłopca w prawidła jego drogi, nie zejdzie z niej i w starości”. — Prz. 22:6.
2 Twoja postawa już teraz pozwala się domyślać, kim jesteś i kim będziesz w przyszłości. Wszystkie inteligentne stworzenia stoją w obliczu kwestii spornej co do zwierzchnictwa. Młodzież może okazać, po której stronie stoi w tej kwestii, między innymi swoim sposobem odnoszenia się do rodziców, gdyż Bóg nakazuje okazywać rodzicom szacunek. Bóg dał twoim rodzicom władzę i wyznaczył obowiązki, jakich ty nie masz (Kol. 3:20). Otaczają cię miłością i zdobywają się dla ciebie na wiele wyrzeczeń. Rodzice mają prawo nałożyć na ciebie pewne ograniczenia, mogą ustalić, do której godziny masz być w domu, jak masz się ubierać, w jakim przebywać towarzystwie, a wszystko to jest właśnie wyrazem podyktowanej miłością troski o ciebie. Jest to konieczne dla utrzymania w rodzinie porządku i dla twego najlepiej pojętego dobra.
3 Bóg sprawuje najwyższą władzę we Wszechświecie i właśnie On nakazał, żeby dzieci były posłuszne rodzicom (Prz. 3:1, 2). W życiu na każdym kroku musimy uznawać nad sobą czyjąś władzę; jest to nieunikniony składnik naszego życia. Wszyscy mamy obowiązek okazywać względne posłuszeństwo Cezarowi, pracownicy muszą się podporządkować pracodawcom, żony — mężom, a chrześcijanie — ustanowionym przez ducha nadzorcom. W przyszłości zostaniecie mężami i ojcami, i będziecie przewodzić żonie i dzieciom, ale nawet wtedy nie przestaniecie podlegać Chrystusowi i Bogu (1 Kor. 11:3). Należyte zdawanie sobie sprawy ze swej zależności w rodzinie już teraz przysposabia cię do szczęśliwej przyszłości w służbie Bożej, przynosząc ci radość i pokój. Niewłaściwa postawa może cię kosztować utratę życia (Prz. 20:20; 30:17). Liczy się przy tym twoje nastawienie względnie twoje poglądy, a nie powierzchowne posłuszeństwo.
4 Czy twoje postępowanie świadczy o tym, że szanujesz ojca i matkę? Może w obecności rodziców jesteś posłuszny, ale jak się zachowujesz, gdy cię nie widzą, np. gdy jesteś w szkole? Jak byś się zachował(a) w następującej sytuacji?
5 Dwie dziewczynki, Ala i Lucyna rozmawiają ze sobą w szkole na przerwie. Lucyna namawia Alę, by poszła z nią na zabawę szkolną, na którą ją zaprosił światowy chłopiec. Zapewnia ją, że przecież nie ma w tym nic złego, spędzą przyjemnie wieczór, a rodzicom może powiedzieć, że była u niej w domu. Ala zdaje sobie sprawę, że Lucyna potrzebuje pomocy, i dlatego nie poprzestaje na samej odmowie. Życzliwie i spokojnie wyjaśnia, że rodzice nie życzyliby sobie, żeby chodziła na zabawy szkolne ani żeby ich okłamywała. Przypomina Lucynie, że przecież matka zabroniła jej umawiać się z tym chłopcem światowym. Lucyna wyśmiewa Alę, że nigdy nie potrafi zrobić coś sama, tylko wszystko robi pod dyktando rodziców. Ala pyta, dlaczego nagle stała się taka samodzielna, i dowiaduje się, że Lucyna nie ma ojca, a matka po prostu jej nie rozumie. Ala przekonuje Lucynę, że rodziców trzeba słuchać (Efez. 6:1, 2), starając się nie robić tego w formie kazania. Mówi jej, że chyba nie chciałaby stanąć w kwestii spornej po stronie Szatana i ściągnąć hańbę na imię Jehowy. Lucyna przyznaje, że gdyby tak jak Ala miała ojca w prawdzie, to na pewno byłoby jej łatwiej postępować właściwie. Ala współczuje jej i zachęca ją, żeby nie przywiązywała zbyt dużej wagi do błędów, jakie mogłaby popełnić matka, gdyż rodzice — jak zresztą wszyscy ludzie — też czasami się mylą. Przecież i my chciałybyśmy, żeby nam puszczano w niepamięć nasze uchybienia (Ps. 103:3). A co najważniejsze, matka dźwiga znacznie większy ciężar odpowiedzialności, gdyż w jakiejś mierze musi spełniać wobec niej rolę zarówno ojca, jak i matki, i nic dziwnego, że w tej sytuacji może czasem nie stanąć na wysokości zadania. Ala zachęca Lucynę, żeby była bardziej wyrozumiała dla matki, okazując gotowość do współpracy z nią, a nawet podejmując inicjatywę, żeby się zbliżyć do matki. Lucyna przyznaje, że matka chce jej dobra, troszczy się o nią i ciężko pracuje. Dodaje, że matka chciała z nią studiować nową książkę, ale ona nie miała na to ochoty. Teraz widzi, że postąpiła głupio. Ala pyta ją, co myśli o zabawie. Lucyna zrozumiała, że pójście na zabawę wbrew woli matki byłoby nieposłuszeństwem wobec Jehowy, nie wie jednak, co ma zrobić z tym wolnym popołudniem. Ala zaprasza ją do siebie. Mówi, że zapyta rodziców, czy Lucyna nie mogłaby przychodzić do nich z matką na studium rodzinne.
6 Młodzi, w każdej sytuacji ‛czcijcie swego ojca i matkę’. Zawsze stawajcie w obronie słusznych zasad, jak to czynił młody książę Daniel daleko od domu, w pogańskim kraju (Dan. 1:8, 17). W domu bądźcie posłuszni, chętni do współpracy i gotowi do usługiwania rodzicom. W zborze uważnie słuchajcie i zgłaszajcie się do dawania komentarzy (Prz. 29:15). W szkole bądźcie zdecydowani zachować zawsze lojalność wobec Boga, unikać splamienia zwyczajami Babilonu Wielkiego itd. Wykorzystujcie okazje do świadczenia przygodnego. Nawet jeżeli wasi rodzice nie są w prawdzie lub żyjecie w domu rozdzielonym czy też ktoś z was nie ma ojca lub matki, okazujcie docenianie dla Boskiego postanowienia co do rodziny i szanujcie swoich rodziców. Dacie wtedy dobry przykład innym. Okazując szacunek rodzicom, oddajecie zarazem cześć waszemu Wielkiemu Ojcu Niebiańskiemu, Jehowie Bogu, a wtedy spełni się wam obietnica zanotowana w Liście do Efezjan 6:2, 3: „Czcij ojca twego i matkę (...), aby ci było dobrze i abyś był długowieczny na ziemi”.