Służba pionierska — cel godny pożądania
1 Zanim się w życiu coś zaplanuje, dobrze jest najpierw obliczyć koszty. Pan Jezus powiedział: „Któż (...) nie usiądzie najpierw i nie obliczy kosztów (...)?” (Łuk. 14:28, NP). Szczęśliwi ci, którzy po takim ‛obliczeniu kosztów’ obrali pełnoczasową służbę na rzecz Królestwa. Wyrazili w ten sposób swoje pragnienie, żeby ich dusza w sensie życia była „dobrze zamknięta w woreczku życia u Jahwe”. — 1 Sam. 25:29.
2 Czy my żywimy podobne pragnienie? Czy przeciwnie, w naszym życiu dużą rolę odgrywa dążenie do samolubnych celów? A jaki cel chcielibyśmy wytknąć swym dzieciom? Zdobycie stanowiska, zrobienie kariery w ginącym świecie czy też służbę pionierską względnie przywilej sługi pomocniczego? Pięknym przykładem jest pod tym względem młody Samuel, którego we wczesnym dzieciństwie matka oddała na służbę pełnoczasową przy świątyni Jehowy. Gdy potem dorósł, nadal wiernie służył Bogu. Będąc jeszcze dzieckiem, stawał się z punktu widzenia Jehowy coraz bardziej przydatny do tej służby (1 Sam. 2:26). Jest więc dla nas pięknym przykładem. Człowiekiem, który przyjął prawdę już w wieku dojrzałym, był Saul z Tarsu. Jakże wielkich przeobrażeń musiał dokonać u siebie, żeby zostać sługą pełnoczasowym! — Gal. 1:14-16, 23.
3 A co możemy powiedzieć o sobie? Jaki jest nasz cel życiowy? W jakiej mierze możemy popierać sprawy Królestwa w naszych obecnych warunkach? To zależy w znacznym stopniu od pobudek naszego serca. Czy rzeczywiście służenie ŻYCIODAWCY jest treścią naszego życia, jak to było u Pawła, czy raczej większość czasu spędzamy na bezsensownym uganianiu się za samolubnym zyskiem? Jeżeli jeszcze chodzisz do szkoły, to co zamierzasz uczynić po jej ukończeniu? Czy masz taki sam cel, jak ludzie ze świata — dobrze płatną posadę, luksusowo urządzone mieszkanie albo samochód i jak najszybszy ożenek? Czy raczej dążenia twoje dowodzą, że oddałeś swoje życie Jehowie Bogu i nie ‛żyjesz już dla siebie’? (2 Kor. 5:15). A może jesteś już dorosły i masz rodzinę lub jesteś w podeszłym wieku? Do czego cię pobudza twoje serce?
4 Niektórzy szczerze pragną zostać pionierami, ale uniemożliwiają im to warunki. Mają biblijne obowiązki lub przeciwnych prawdzie współmałżonków. Nieraz jednak ktoś ma wszelkie warunki do podjęcia służby pionierskiej, jednakże wcale nie bierze tego pod uwagę. Dlaczego? Pewien młody brat oświadczył, że nie ma pieniędzy na kupno motocykla, który przydałby mu się w tej służbie. Ale Jezus ani Paweł nie mieli motocykla (ani motoroweru, skórzanej kurtki, odłożonej gotówki, żony itp.). Również obecnie nie ma tego wielu pionierów. Czy powinno nas to powstrzymywać od tej służby?
5 A może zniechęca cię obojętność ludzi? (Ezech. 3:27). Staraj się pracować wytrwale i z zapałem, pilnując odwiedzania wszystkich mieszkań zamkniętych, a przekonasz się, że radowanie się w Jehowie dodaje sił (Neh. 8:10). Znalezienie ludzi o usposobieniu owiec również daje zadowolenie. Możesz też wyjechać w taki teren, gdzie ludzie czekają na głosicieli Królestwa. Brat, który w takim terenie był tego lata pionierem pomocniczym, pisze: „Ludzie byli bardzo przychylni i gościnni. Jedni zapraszali na nocleg, inni mówili: ‛Nie wypuścimy was, dopóki nie zjecie z nami obiadu’. W pewnym miejscu powiedziano nam: ‛Siedem lat na was czekaliśmy. Sądziliśmy już, że przestaliście głosić’. Pewna kobieta powiedziała na nasz widok: ‛Przyszliście w samą porę, bo któżby mógł lepiej wyjaśnić nadzieję zmartwychwstania jak Świadkowie Jehowy’. Podobnych zachęcających wypowiedzi było wiele’”. W pewnym mieszkaniu pionierki założyły studium na podstawie książki Prawda z gorliwą katoliczką. Mąż tej kobiety chciał spalić książkę, ale żona zagroziła, że gdy to zrobi, będzie musiał drogo za nią zapłacić. Siostry nie mogły ukryć wzruszenia, gdy zobaczyły, jak gospodyni przyklęka, żeby wydostać z wersalki ukrytą tam przed mężem książkę Prawda.
6 Jak zachęcać drugich do podejmowania służby pionierskiej? Rodzice mogą wskazywać dzieciom na dobrodziejstwa tej służby (Gal. 6:7). Dzieci są „darem Jahwe” (Ps. 127:3). Rodzice powinni je wychowywać w taki sposób, by przysporzyły chwały Jehowie, trwając w Jego świętej służbie. Starsi mogą zachęcać do niej głosicieli, którzy umią sobie radzić w pracy polowej. Również sami pionierzy mogą zachęcać drugich do ‛skosztowania życia pionierskiego’. Gdybyś chciał zostać pionierem, zaprawiaj się do tego przez aktywniejszy udział w służbie polowej. Spróbuj najpierw sił w pomocniczej służbie pionierskiej. Jeżeli w waszym zborze pracuje pionier, wybierz się z nim do służby na cały dzień. Obaj odniesiecie z tego pożytek. Świadomi bezcennej wartości prawdy, chcemy według swych najlepszych możliwości dzielić się nią z innymi. Jaki cel obierzesz sobie w życiu? Czy pragniesz, żeby twoje życie zostało ukryte w „woreczku życia u Jahwe”? Czy obliczyłeś „koszty”? Zapewne wielu z tych, którzy to uczynią, będziemy mogli w najbliższych miesiącach powitać w gronie sług pełnoczasowych. Czy i ty znajdziesz się wśród nich?