List od Braci

Drodzy Głosiciele Królestwa!

Znowu rozpoczynamy jesienno-zimową kampanię zakładania domowych studiów biblijnych. I tym razem każdy ośrodek służby będzie dążył do zapoczątkowania co miesiąc chociaż jednego nowego studium. Przed rokiem szereg zborów osiągnęło ten cel z nawiązką, inne bardzo się do niego zbliżyły. Co się do tego przyczyniło? Czy może wyjątkowo żyzny teren? Nie zawsze. Więc co?

Decydującym czynnikiem był najczęściej duch ewangelizacji, owo szczere pragnienie pomagania ludziom, żeby poznali Jehowę i weszli na drogę życia. Głosiciele kierowani takim duchem myślą nie tyle o ewentualnych trudnościach, które wypadnie im pokonywać w związku z regularnym prowadzeniem studium, ile o radościach i korzyściach, jakie ich trud może przynieść ludziom, gdy się uwolnią z Babilonu Wielkiego. Mogłoby się wydawać, że między tymi dwoma sposobami myślenia nie ma istotnej różnicy, a jednak tak nie jest.

Przypomnijcie sobie rozgoryczenie Eliasza, który na podstawie własnych obserwacji w pewnej chwili doszedł do wniosku, że pośród odstępczego Izraela tylko on jeden ‛żarliwością rozpalił się o chwałę Boga Zastępów, Jahwe’. Jakże daleki był wtedy od prawdy! Stan faktyczny doskonale znał tylko Jehowa, który też poinformował Eliasza, że w Izraelu było jeszcze „siedem tysięcy takich, których kolana nie ugięły się przed Baalem” (1 Król. 19:14, 18). Kolosalna różnica w ocenie, prawda? A jakie wnioski moglibyśmy z tego wyciągnąć dla siebie?

„Jesteśmy /tylko/ pomocnikami Boga”. „W imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego” (1 Kor. 3:9; 2 Kor. 5:20). Jehowa bardzo dokładnie wie, co jest jeszcze do zrobienia i jak to trzeba zrobić. Znając naszą niedoskonałość, powierzył nam tylko maleńką cząstkę tej pracy, ale i tak chcąc ją wykonać, trzeba przyłożyć się do niej całą duszą i całym sercem. Zaufajmy więc Jehowie i nie wdawajmy się w oceny, czy są jeszcze ludzie potrzebujący pomocy. Moglibyśmy bardzo łatwo popełnić taki błąd jak Eliasz. Jakże musiał się zmienić jego pogląd na Izraelitów po otrzymaniu tej informacji! Odtąd już nie upatrywał w każdym wroga czyhającego na jego życie. Miał podstawy, żeby myśleć: A może to jeden z owych 7000?

Gdy z takim nastawieniem będziemy zachodzić do ludzi, gdy będziemy systematycznie wracać do mieszkań zamkniętych, gdy nie zaniedbamy żadnej oznaki zainteresowania, gdy będziemy starannie dobierać lekturę dla ludzi odpowiednio do ich zainteresowań, gdy będziemy zawsze dobrze przygotowani do każdej pracy od drzwi do drzwi, do każdych odwiedzin ponownych i do każdego studium, gdy będziemy wczuwać się w położenie ludzi, gdy będziemy prowadzić pod każdym względem przykładne życie chrześcijańskie, gdy sami będziemy pilnie studiować i brać aktywny udział w zebraniach, a przy tym wszystkim gdy będziemy utrzymywać ścisłą i stałą więź z Jehową, nieustannie szczerze modląc się do Niego — wówczas kto wie, czy Jehowa ‛nie otworzy okien niebieskich i nie wyleje na nas błogosławieństwa ponad miarę’, ponad cel, który sobie obraliśmy. — Mal. 3:10, NP.

Każdy z Was może coś wnieść do tej kampanii, bez względu na wiek, płeć, stan zdrowia czy warunki osobiste. I wszystkich Was zachęcamy do ochotnej, entuzjastycznej współpracy, gdyż jesteśmy głęboko przekonani, że jest to wolą Bożą. Wdzięczni Jehowie za wielki przywilej współpracy z Wami w tym dziele, serdecznie was pozdrawiamy.

Wasi bracia