Co może być kluczem powodzenia?

¹ Jezus powiedział: „Będziesz wielbić Jehowę, twego Boga, i tylko dla niego będziesz pełnić świętą służbę” (Mat. 4:10, NW). Jako prawdziwi chrześcijanie jesteśmy zainteresowani pełnieniem tej służby, gdyż stanowi ona samo sedno prawdziwego chrystianizmu. Służba ta wymaga wiele czasu, wysiłku i oddania, często wymaga samozaparcia, a mimo to warta jest zachodu. Zdajemy sobie sprawę, że bierzemy udział w najszlachetniejszej i najwspanialszej służbie — w świętej służbie na rzecz Jehowy. Jakiż to cudowny skarb i jakże bardzo powinniśmy go sobie cenić!

² Wolą Jehowy jest, aby jeszcze wiele ludzi weszło na drogę zbawienia i zaznało szczęścia z pełnienia tej służby. Nie wystarczy jednak ich odnaleźć, zostawić im coś do czytania i... na tym poprzestać. Trzeba ich cierpliwie i wytrwale odwiedzać, budować i pokrzepiać. Ileż trudu i wysiłku kryje się za każdym studium biblijnym. Duch Jehowy pobudza jednak wielu członków ludu Jehowy do podejmowania takich wysiłków. Posłuchajmy i przeanalizujmy niektóre szczegóły z doświadczeń pewnej pionierki, która prowadzi z powodzeniem dwadzieścia /!/ studiów biblijnych.

³ ‛Jestem bardzo wdzięczna Jehowie Bogu, że ktoś z Jego świadków pomógł mi poznać Jego wolę. Obecnie Jehowa udostępnił mi przywilej pełnienia służby pełnoczasowej. Dzięki temu mogę w większej mierze wskazywać drugim na Słowo Boże, aby stało się światłem na ich drodze życiowej, oraz brać udział w czynieniu uczniów dzięki prowadzeniu z nimi studiów biblijnych’.

⁴ „Sposobów zapoczątkowania studium jest właściwie tyle, ile jest ludzi chętnych do prowadzenia z nami rozmów. Chciałam tylko podkreślić, jakie czynniki prowadzą do uwieńczenia powodzeniem naszych starań o studium biblijne. Oto one: (a) nastawienie do służby jako do dzieła Jehowy; (b) traktowanie ludzi jako własności Jehowy Boga; (c) trzeba dać ludziom możliwość swobodnego wypowiadania się, aby poznać ich nastawienie oraz zainteresowania; (d) wykorzystywanie ich zainteresowań do prowadzenia dalszych rozmów; (e) kierowanie uwagi na Biblię przez odczytywanie z niej odpowiedzi na zadawane pytania, przez podkreślanie, że jej rady są mądre i praktyczne oraz że obietnice Boże są odbiciem pragnień człowieka, a ich spełnienie będzie możliwe tylko dzięki naszemu Stwórcy”.

⁵ Pionierka prowadzi studia na podstawie książki Prawda, zaczynając najczęściej od pierwszego rozdziału. Do osób młodych zabiera książkę Młodość. Jeżeli zainteresowani mają wątpliwości co do prawdziwości Biblii, w usunięciu uprzedzeń posługuje się książką Czy Biblia rzeczywiście jest Słowem Bożym. O ile ludzie nie mają Biblii, od samego początku zachęca ich do nabycia jej. Do nawiązywania rozmów z ludźmi na odwiedzinach wykorzystuje też czasopisma Strażnica i Przebudźcie się! W miarę możności stara się ustalić z zainteresowanymi stały dzień w tygodniu i stałą porę na studium. To przynosi dobre rezultaty.

⁶ Każde studium siostra prowadzi w sposób urozmaicony. Łączy elementy wykładu, pogadanki i dyskusji. Posługuje się przykładami, porównaniami oraz stosownymi doświadczeniami. Każde studium stara się rozpocząć modlitwą, po czym nawiązuje do poprzedniego tematu, powtarzając jego główne myśli. Potem odczytuje lub prosi osobę zainteresowaną o odczytywanie paragrafów i wersetów biblijnych. Pytania traktuje jako pomoc do sprawdzenia, czy zainteresowany rozumie treść studiowanego materiału.

⁷ Jakie czynniki mogą mieć istotne znaczenie w robieniu postępów przez zainteresowanego? Otóż (a) trzeba dać im odczuć, że poznają Boga i Jego święte zasady oraz drogę, która prowadzi do szczęśliwego życia pod panowaniem Królestwa Bożego. (b) Zainteresowani powinni odczuć, że jesteśmy ich przyjaciółmi i że zależy nam na ich szczęściu; sprzyja to wytworzeniu się życzliwej atmosfery. (c) Okazywaniem wytrwałości a nawet poświęcenia dajemy im odczuć, jak ważne są dla nas (i dla nich) sprawy Królestwa Bożego. (d) Zapoznawanie ich z organizacją ludu Jehowy zbliża ich do zboru. Można tu wykorzystać Strażnicę ze sprawozdaniem rocznym bądź inne publikacje omawiające działalność Świadków Jehowy w czasach nowożytnych. (e) Uzasadnienie na podstawie Biblii istnienia zborów i konieczności głoszenia oraz zapraszanie ich na zebrania zborowe.

⁸ Na zakończenie pionierka pisze: „Gdy zainteresowani są owcami Jezusa Chrystusa, wówczas w naturalny i właściwy dla swej osobowości sposób zaczynają wzrastać duchowo. Ten naturalny proces osiągania dojrzałości duchowej przychodzi z czasem, dlatego potrzeba z naszej strony cierpliwości, a wtedy Jehowa daje wzrost. Zainteresowani zaczynają się poczuwać do odpowiedzialności wobec Boga za okazaną im miłość i zaczynają troszczyć się o dobro bliźnich. Sami dostrzegają stopniowo swoje miejsce w zborze”.

⁹ „Dzięki Jehowie ostatnio mogłam przeżyć wiele radości, gdyż kilka osób, z którymi studiuję, poszło ze mną od domu do domu, aby dzielić się z drugimi radosną wieścią o zbliżaniu się Królestwa Bożego. Nie obywa się też bez trudności. W takich wypadkach wskazuję, co mogą zyskać poznając dalej Boga i Jego zamierzenia. Opowiadam, jak sama pokonywałam takie trudności i jak Jehowa dodaje mi sił do wytrwania. Wskazuję też na przeżycia sług Bożych z czasów starożytnych, wśród pierwszych chrześcijan oraz z czasów nowożytnych. Stale podkreślam, jak wszyscy cenili sobie więź łączącą ich ze Stwórcą. Staram się przy tym ulepszać swą służbę, korzystając z rad podawanych w Naszej Służbie Królestwa”.

¹⁰ Czy nie czujemy się zbudowani i zachęceni tymi doświadczeniami? Do czego one powinny nas pobudzić? Czy nie warto po powrocie do domu przeanalizować jeszcze raz w gronie rodzinnym, czemu ta pionierka zawdzięcza tak wielkie powodzenie w służbie? Czego nam pod tym względem brakuje? Co moglibyśmy ulepszyć? A może warto by sobie zanotować główne punkty, aby po powrocie z każdego studium zastanowić się, cośmy pominęli i co jeszcze można by uczynić? Może warto odwiedzić osoby, z którymi kiedyś prowadziliśmy studium, by spróbować je wznowić? Gdy się bliżej przyjrzymy tym uwagom, stwierdzimy, że zasadniczo nie ma w nich nic nowego. Czytaliśmy już o tym na łamach naszych publikacji, bądź słyszeliśmy to z ust naszych braci. Co innego jednak coś słyszeć, a co innego STOSOWAĆ W ŻYCIU CODZIENNYM. Niech więc to przypomnienie ogólnego zarysu prowadzenia owocnych studiów stanie się dla nas bodźcem do ulepszania naszej służby — ku naszemu dobru, ku wiecznemu szczęściu tych, których wychowujemy w prawdzie, oraz ku jeszcze większej chwale naszego miłującego nas Stwórcy, Boga odwiecznego zamierzenia.