Gdzie jest twój skarb?
1 Kiedy Jezus ostrzegał: „Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi”, w pewni zdawał sobie sprawę z tego, jak przemijające i niepewne okażą się wszelkie skarby w obecnym systemie rzeczy. Jego rada nie odnosiła się zresztą tylko do bogaczy; nawet człowiek biedny może być materialistą. Ludzie ujawniają swoje prawdziwe pobudki przez to, co czynią CELEM swego życia i nie odgrywa tu większej roli ich aktualny stan finansowy. Dotyczy to nie tylko dóbr materialnych w ścisłym tego słowa znaczeniu. Dlatego warto od czasu do czasu zbadać pobudki swego serca i zastanowić się: GDZIE jest mój skarb? Co obecnie najsilniej zaprząta moją uwagę? O co się ubiegam? O czym myślę? — Mateusza 6:19-21.
2 Z pewnością wszyscy pamiętamy dramat biblijny, w którym pokazano wędrówkę Izraela przez pustynię do Ziemi Obiecanej. Może nieraz zastanawialiśmy się nad poruszonymi w nim zagadnieniami. Może niektórzy myśleli sobie: Jak ci Izraelici mogli być tacy niewierni? Jak śmieli szemrać przeciwko pomazańcowi Jehowy? Jak mogli chcieć wracać do Egiptu, skoro przecież nie tak dawno widzieli na własne oczy cudowne wyzwolenie z niewoli oraz zagładę armii faraona w wodach Morza Czerwonego? Czy jednak próbowaliśmy odnieść te sceny do siebie? Czy sami nie postępujemy czasem podobnie? Zastanówmy się.
3 Siostra pisze: „Pewnego przedpołudnia zapukała do mych drzwi 15-letnia dziewczynka i zapytała: ‛Czy pani jest świadkiem Jehowy? Bo ja chciałam poprosić, żeby pani studiowała ze mną Pismo Święte’. W przeszłości była już na kilku naszych zebraniach, ale teraz bardzo by chciała studiować pomimo sprzeciwu ze strony matki”. Do innego brata przyszła kobieta z pytaniem: „Co mam robić, żeby zostać Świadkiem Jehowy?” Gdy brat wyjaśnił jej, że trzeba studiować Biblię, bo tylko w taki sposób można poznać prawdę o Bogu, rzekła: „No to kiedy mam przyjść do pana?” W obu wypadkach zostały założone obiecujące studia biblijne.
4 Do innej siostry przyszedł 19-letni chłopiec i powiedział, że czytał już Biblię u swojej cioci. „Byli też u nas Świadkowie Jehowy, ale mama ich wyprosiła. Gdy przyjdą jeszcze raz, to już nie będę patrzył na mamę, tylko zabiorę ich do swojego pokoju i porozmawiam”. Jeszcze w innym miejscu głosiciele pracujący od drzwi do drzwi usłyszeli, że ktoś ich woła. Była to młoda kobieta w szlafroku, która prosiła, żeby przyjść za godzinę. Gdy przyszli, oświadczyła im, że w przeszłości miała już kontakt ze Świadkami Jehowy i teraz znów chciałaby nabywać wiedzy o Jehowie. Umówiono studium biblijne.
5 Takich niezwykłych doświadczeń jest coraz więcej. Czy nie powinno nas to cieszyć? Czy nasze serca nie powinny pałać gorliwością dla Jehowy? Czy nie powinniśmy pragnąć odszukać takich ludzi na NASZYM terenie, żeby im pomagać? Na pewno powiecie, że tak! Może jednak niektórzy w milczeniu pochylą głowy. Może ich sercami zawładnęły całkiem inne zainteresowania, o charakterze czysto cielesnym, dalekim od spraw duchowych? Nigdy nie dopuśćmy do tego, żeby się nawet zastanawiać nad możliwością opuszczenia terenu, na którym współczesny Macedończyk woła błagalnie: „POMÓŻ NAM!” (Dzieje 16:9). Wtedy bowiem trudno byłoby dziwić się Izraelitom, że z braku czosnku czy cebuli gotowi byli wracać do Egiptu i zrezygnować z wejścia do Ziemi Obiecanej! Oby w przyszłości nikt nie mógł powiedzieć właśnie o nas: Jak oni mogli zabiegać o takie rzeczy, skoro przecież wiedzieli, że stoją u progu Nowego Porządku?!
TEMAT DO ROZMÓW
Rozwiązanie: Królestwo Boże