Czyńmy uczniów również po uroczystości Pamiątki
1 Obchód Pamiątki jest zazwyczaj punktem kulminacyjnym naszej działalności w danym roku. Uświadomiwszy sobie na nowo, co dla nas uczynił Jezus, czujemy się jeszcze bardziej związani z Jehową i Jego Synem. Jehowa na pewno szczodrze pobłogosławił wasze gorliwe starania. Przypuszczalnie niektórzy zainteresowani, znajomi czy krewni byli na tej uroczystości po raz pierwszy. Może gościliśmy również wieloletnich zainteresowanych lub braci, którzy nieco osłabli. Niewątpliwą zachętą była obecność pośród nas osób starszych albo ułomnych, którzy nieczęsto przychodzą na zebrania. Zastanówmy się więc, jak moglibyśmy teraz kontynuować dzieło pozyskiwania uczniów.
2 Warto pamiętać, że Jezus po zmartwychwstaniu niestrudzenie pracował dalej. Podczas 40 dni do wniebowstąpienia nieraz ukazywał się uczniom. Nie opuścił ich. Był szczerze zainteresowany umacnianiem swych naśladowców, korygowaniem ich i zachęcaniem do działania. Przeanalizujmy pokrótce trzy dziedziny jego działalności.
3 Jezus kładł szczególny nacisk na zgromadzanie się. Często ukazywał się uczniom akurat wtedy, gdy się gdzieś zebrali. Z Jana 20:26 wynika, że jego uczniowie już wówczas zaczęli się zgromadzać co tydzień. Jezus nakazał im, żeby zostali w Jeruzalem do czasu wylania ducha świętego, co nastąpiło na zgromadzeniu 120 uczniów (Łuk. 24:9; Dzieje 1:13, 14; 2:1). Czy po Pamiątce będziemy przez cały rok bardziej cenić nasze zebrania? Czy moglibyśmy pomóc innym obecnym na Pamiątce w regularnym uczęszczaniu na zebrania, żeby i oni zaczęli spełniać warunki stawiane uczniom Jezusa?
4 Następną dziedziną działalności Jezusa po zmartwychwstaniu było dodawanie otuchy uczniom przygnębionym lub zniechęconym (Jana 20:11-17). Kleofas i jego towarzysz najwyraźniej upadli na duchu, gdy nie spełniły się ich rachuby co do Jezusa i jego Królestwa. Jak Jezus dodał im otuchy? „Zaczynając od Mojżesza i wszystkich proroków wykładał im, co odnosiło się do niego we wszystkich Pismach” (Łuk. 24:17, 21, 27). A jak zareagowali, gdy zrozumieli jego wyjaśnienia? Powiedzieli: „Czy serce nie pałało w nas (...), gdy w pełni wykładał nam Pisma?” Czy wśród obecnych na Pamiątce byli może tacy bracia lub zainteresowani, którzy nieco osłabli, gdy się nie spełniły ich oczekiwania związane z wielkim uciskiem? Czy tak jak Jezus gotowi jesteśmy pomóc im po Pamiątce, żeby znowu byli aktywni?
5 Ponadto Jezus zachęcał uczniów do wzięcia udziału w ogólnoświatowym dziele świadczenia (Mat. 28:18-20). Bezpośrednio przed wstąpieniem do nieba powiedział: „Będziecie mi świadkami zarówno w Jeruzalem, jak i w całej Judei i Samarii, i aż do najdalszej okolicy ziemi” (Dzieje 1:8). Docenianie tego, co zrobił dla nas Jezus, można najlepiej okazać gorliwym działaniem „aż do zakończenia systemu rzeczy” (Mat. 28:20). Na pewno chcielibyśmy pomóc wszystkim obecnym na Pamiątce, żeby zrozumieli znaczenie udziału w tej służbie.
6 Jak pomóc zainteresowanym, krewnym albo znajomym, którzy po raz pierwszy przyszli na Pamiątkę albo którzy dotąd nie okazywali większego zainteresowania prawdą? Można ich odwiedzić i taktownie zaproponować domowe studium biblijne, jak również zaprosić na zebrania zborowe. Gdy te odwiedziny zostaną dobrze przygotowane i umiejętnie przeprowadzone, wiele osób zechce regularnie przychodzić na nasze zgromadzenia.
7 Pomyślmy też o tych, którzy co prawda przyszli na obchód Pamiątki, ale mało się udzielają w poczynaniach zboru albo całkiem się od niego odsunęli. Może się czymś zgorszyli? Chociaż obowiązek udzielenia im pomocy ciąży przede wszystkim na starszych, to jednak każdy powinien się nimi interesować, a zwłaszcza ci, którzy kiedyś pomogli im poznać prawdę. Podkreśla to Paweł w 1 Koryntian 4:15-17. Naśladujmy Jezusa i z serdeczną cierpliwością przypomnijmy im, co Jehowa i Jezus dla nich zrobili. Może ich serce „zapała” na nowo i znowu zapragną uczestniczyć w życiu zborowym (Łuk. 24:32-34).
8 Również dzieci i młodzi obecni na Pamiątce mogą przez cały rok okazywać docenianie. Kto już spełnia wymagania głosiciela, a jeszcze nie podjął służby, na pewno zechce teraz być regularnym głosicielem. Kto przedtem rzadko używał swych sił młodzieńczych w pracy dla Pana, ten może teraz zapragnie poszerzyć zakres swej służby i podejmie pomocniczą służbę pionierską. Jeśli starsi głosiciele okażą młodym zrozumienie i będą im życzliwie dodawać otuchy, to wielu z nich zechce uczynić służbę pełnoczasową celem swego życia.
9 Tak jak po pamiętnej Wieczerzy Jezus wykorzystał czas, żeby pomagać innym, tak też my przez zachęcanie wszystkich obecnych na Pamiątce, „żeby według postanowienia swego serca trwali przy Panu” (Dzieje 11:23), chcielibyśmy okazać docenianie dla tego, co Jehowa i Jezus dla nas zrobili.