Przedstawianie dobrej nowiny — w szkole
1 W Psalmie 148 czytamy: „Wychwalajcie Jah! (...) Młodzieńcy, a także dziewice, starcy razem z chłopcami. Niech chwalą imię Jehowy”. A w Księdze Kaznodziei 12:1 skierowano do młodych wezwanie: „Pamiętaj więc na wielkiego Stworzyciela swego za dni młodego wieku męskiego” (Kazn. 12:1). Młodzi, macie wielkie możliwości przynoszenia chwały Jehowie. Pod jakim względem?
2 Przez większą część roku stykacie się z kolegami szkolnymi i nauczycielami. Wielu pilnie obserwuje wasze zachowanie. Niech każdy z was zada sobie pytanie: Czy moje postępowanie przynosi chlubę Jehowie Bogu, którego imię ludzie kojarzą ze mną? Czy korzystam w szkole z nadarzających się okazji do mówienia o zamierzeniach Jehowy? Wielu młodych chrześcijan uznaje szkołę za teren pracy kaznodziejskiej i upatruje okazji do dawania tam świadectwa.
3 W szkole nadarza się niejedna sposobność do zapoznawania drugich z Boskim punktem widzenia. Na przykład klasa zapoznaje się z utworem, z którego przebija wiara jego autora w nieśmiertelność duszy, lub omawia jakiś inny temat związany z Pismem Świętym. W swoim wypracowaniu lub w dyskusji na lekcji mógłbyś taktownie wykazać, co o tym mówi Słowo Boże. Takim postępowaniem młodzi chrześcijanie nieraz już utorowali drogę do dalszych rozmów o Biblii.
4 Program szkolny przewiduje omówienie sprawy pochodzenia człowieka, co również nastręcza wspaniałą sposobność do dania świadectwa. Możesz się posłużyć wiadomościami zaczerpniętymi z artykułów zamieszczonych w Strażnicy i Przebudźcie się!, w których podano dowody przemawiające za dziełem stwarzania. Kiedy indziej może się wywiązać na lekcji dyskusja na temat randek, postawy wobec płci odmiennej, narkotyków, alkoholizmu, przerywania ciąży itp. Można wtedy skorzystać z książki Twoja młodość, w której omówiono większość tych zagadnień, lub z innej publikacji.
5 Młodzi naśladowcy Chrystusa, którym nie brak inicjatywy, dają w szkołach piękne świadectwo. Pewien młodzieniec opowiada, że pewnego razu jego wychowawczyni zaproponowała, aby każdy uczeń przyniósł na lekcję wychowawczą jakąś książkę, która by zainteresowała rówieśników. Przyniósł na lekcję Biblię i w krótkich słowach przedstawił jej myśl przewodnią. Księga ta obudziła duże zainteresowanie wśród uczniów, a po lekcji dwóch chłopców poprosiło o wypożyczenie Biblii, bo chcieliby się z nią lepiej zapoznać. Innym razem na lekcji historii podczas omawiania tematu tolerancji wyznaniowej nauczycielka wspomniała o Świadkach Jehowy, przedstawiając ich w niekorzystnym świetle. Obecna na lekcji młoda chrześcijanka poprosiła o głos i taktownie wyjaśniła, jak się rzeczy mają. Nauczycielka była w pierwszej chwili zaskoczona, a potem sama zaczęła zadawać pytania. Pozwoliła przedłużyć rozmowę do końca lekcji, dzięki czemu cała klasa otrzymała obszerne świadectwo.
6 W innej szkole nauczycielka zapowiedziała, że na następnej lekcji wychowawczej będą omawiane problemy młodzieży. Uczęszczający do tej szkoły nasz młody brat przygotował na tę lekcję odpowiedni materiał i dał świadectwo 42 uczniom. Za tydzień znowu wyjaśniał im Boskie zasady, którymi powinna się kierować młodzież. I tak było niemal każdego tygodnia. Brat ten pisze: „W ten sposób stałem się na tych lekcjach wykładowcą. Bardzo się cieszę, bo widzę, jak Jehowa wspiera mnie i umacnia. Uczniowie sami przychodzą do mnie i proszą o literaturę. (...) Również nauczycielka okazuje zainteresowanie i chętnie pozwala mi poruszać tematy zaczerpnięte ze Słowa Bożego”.
7 Takie zdarzenia wcale nie są odosobnione. Świadczenie przez młodzież w szkołach pomaga niejednemu człowiekowi dostrzec praktyczną wartość Słowa Bożego, a wielu stanęło już po stronie prawdy. Każdy młody chrześcijanin powinien więc zająć taką postawę jak Dawid, który powiedział: „Usta moje wypowiadać będą chwałę Jehowy” (Ps. 145:21).