Nie wracajmy ‛do rzeczy słabych i nędznych’
1 Jehowa Bóg wyprowadził nas z ciemności tego świata i tak jak ostatkowi pomazańców umożliwia korzystanie z duchowego światła prawdy (1 Piotra 2:9, 10). Odtąd jesteśmy dobrze odżywiani pod względem duchowym dzięki Biblii, jak również dzięki naszej literaturze oraz zebraniom i większym zgromadzeniom. Nasze życie ma teraz sens — zmierzamy do właściwego celu. Obracamy się w najlepszym towarzystwie, jakie można sobie wyobrazić. Służymy sprawiedliwemu i miłościwemu Bogu, który nas zna, pragnie naszego dobra i otacza nas troskliwą opieką. Czy wobec tego nie powinniśmy trzymać się wiernie Jego czystej organizacji?
2 Niestety, nie wszyscy pozostają w prawdzie. Dzieje się tak, odkąd Bóg powołał do istnienia stworzenia obdarzone rozumem (Szatan, Adam, Ewa i inni). Izraelici zaczęli się buntować wkrótce po wyzwoleniu z Egiptu (1 Kor. 10:1-11). Paweł przepowiedział, że po śmierci apostołów dojdzie do odstępstwa od prawdziwego chrystianizmu, i rzeczywiście tak się stało (Dzieje 20:29, 30). Podobnie jest dzisiaj; co roku pewien odsetek braci daje się porwać światu. Ale do czego oni wracają? Odpowiedź znajdujemy w Liście do Galatów 4:9, gdzie czytamy: „Teraz, skoro poznaliście Boga, albo raczej skoro staliście się znani Bogu, jakże to wracacie do słabych i nędznych rzeczy elementarnych i znowu chcecie im służyć jako niewolnicy?”
3 Dlaczego i pod jakim względem takie rzeczy są „słabe”, „nędzne” i „elementarne”? Z Listu do Galatów wynika, że niektórzy chrześcijanie pochodzenia żydowskiego głosili powrót do przestrzegania Prawa albo przynajmniej niektórych jego przepisów. Dlatego Paweł przypomniał, że Prawo zostało usunięte i że ono od początku nie miało mocy skutecznego przekreślania grzechu (Gal. 5:3-6). W Liście do Hebrajczyków 7:18, 19 Paweł wyjaśnia, że z powodu tej słabości zastąpiło je coś lepszego, „lepsza nadzieja”. Wszystko poza prawdą było „nędzne”, marne, niegodne uwagi, liche, przypominające ubóstwo żebraka. Było też „elementarne”, ponieważ opierało się zaledwie na najprostszych, podstawowych elementach wiedzy i nawiązywało do żydowskich oraz innych niechrześcijańskich filozofii i rytuałów, które były bezsilne, jeśli chodzi o dostąpienie usprawiedliwienia i zbawienia, a tym samym sprzeczne z aktualnymi, lepiej rozumianymi prawdami chrześcijańskimi. W tej sytuacji Prawo, jak również wszystkie inne zwyczaje i wierzenia, do których wracali, były słabe, elementarne i żebraczo nędzne w porównaniu z prawdziwym chrystianizmem (Zob. 2 Piotra 2:20-22).
4 Słowa Pawła i jego ostrzeżenia mają zastosowanie również dzisiaj. W dobie obecnej też istnieją rzeczy, które można zaliczyć do „słabych” i „nędznych”. Ale mimo że są ‛słabe i nędzne’, pociągają niektórych i mogą ich odwieść od prawdy. Co do nich należy?
5 (1) „Popisywanie się swymi środkami do życia”, inaczej mówiąc, nieokiełznana żądza posiadania więcej niż potrzeba do życia (1 Jana 2:15, 16). Gdy takie pragnienie kogoś opanuje, do tego stopnia pochłania mu czas i zajmuje myśli, że w jego planach nie starcza miejsca dla spraw Królestwa. (2) Chęć wybicia się w świecie. Pożądanie takiej „rzeczy” świadczy o wygórowanym mniemaniu o sobie i swej wartości, o pysze, żądzy zdobycia uznania i o wynoszeniu się nad innych. Niektórzy starają się zdobyć jakieś wyższe wykształcenie, żeby się ubiegać o kierownicze funkcje w świecie. Chcą być dostrzegani i podziwiani (Rzym. 12:3; Filip. 3:8, 18, 19).
6 Często ‛rzeczą słabą i nędzną’ są świeckie rozrywki. Na wielu terenach działalność rozrywkową prowadzą ludzie, którzy myślą i postępują niemoralnie, co znajduje odbicie w prowadzonych przez nich widowiskach. Nawet rozrywka uważana za przyzwoitą może być tylko stratą czasu i pieniędzy oraz nie mieć żadnych walorów wychowawczych. Jeśli chodzi o sport, to wielu traktuje go jako źródło zysku, a nie zdrową rozrywkę. Często w parze ze sportem idzie hazard. Niejeden doznaje ciężkich obrażeń, a nawet ulega trwałemu kalectwu (1 Piotra 4:2-4).
7 Wśród tego, co dziś proponuje świat, najgroźniejsze jest zepsucie moralne. Dzisiejsze społeczeństwo pogrąża się w skrajnie upadlających, przechodzących wszelkie wyobrażenie formach niemoralności. Następstwem tego są różne choroby, rozbite rodziny, utrata godności osobistej, zanik szczerej miłości do bliźnich i zezwierzęcenie. Wprost trudno zrozumieć, jak ktoś, kto swego czasu lgnął do wzniosłych praw Jehowy i przestrzegał wyznaczonych przez Niego ograniczeń w sprawach płci, może się zniżyć do spaczonych poglądów tego świata (Efez. 5:3-5).
8 W prawdziwym chrystianizmie tkwi ogromna siła i bogactwo. Opiera się na wiedzy o Jehowie oraz na miłości do Niego jako Stwórcy, który urzeczywistnia swoje wspaniałe zamierzenie, a także na znajomości prawdy, „wzoru zdrowych słów” (Rzym. 11:33; 2 Tym. 1:13). Dzięki poznaniu prawdy zaznajomiliśmy się z zapisanymi w Biblii wypowiedziami samego Jehowy, Jego Syna Jezusa Chrystusa oraz innych natchnionych osób; zyskaliśmy przyjaźń braci i sióstr służących Bogu od wielu lat, jak i tych, którzy dopiero niedawno zaczęli przejawiać miłość do prawdy. Mamy wspaniałe widoki na przyszłość, a już teraz zleconą nam przez Jehowę zaszczytną pracę, która napełnia radością nasze serca i umysły oraz sensownie wypełnia nam czas. Wszystko to nie jest ‛słabe i nędzne’, tylko potężne i wspaniałe (2 Kor. 10:4, 5; Filip. 4:13; 1 Tym. 6:17-19). Obyśmy okazali się ludźmi, o których apostoł Paweł pisze w Liście do Hebrajczyków 10:39, że się nie cofają, tylko „wierzą — ku ocaleniu duszy”.