Pełnienie służby dla Królestwa
1 Oddani słudzy Boży pełnią niezwykle ważną służbę. Jest to służba dla Słowa Bożego, która polega między innymi na głoszeniu dobrej nowiny o Królestwie (Mat. 24:14). „Pełnić coś” znaczy „wykonywać”, „sprawować”, „wywiązać się”, „odbywać”. Paweł zachęcał Tymoteusza, aby ‛dokładnie spełniał swe usługiwanie’ (2 Tym. 4:5). Dzisiaj możemy pełnić służbę Bożą stawianiem jej na pierwszym miejscu w życiu.
2 Zadanie to wcale nie jest łatwe, ale Jehowa wspiera nas i zachęca, żeby się z niego wywiązać jak najlepiej. Niekiedy stają na przeszkodzie osobiste warunki wynikające z potrzeby zapewnienia rodzinie utrzymania, albo z wychowywania dzieci. Wywiązywanie się z obowiązków teokratycznych i świeckich jest prawdziwą próbą sił. Na szczęście w tej walce nie musimy liczyć wyłącznie na własne siły. To Jehowa zlecił nam tę służbę za pośrednictwem swego ducha (Łuk. 4:18). Dlatego zawsze możemy oczekiwać Jego pomocy.
3 Syn Boży, Jezus Chrystus, jest dla nas wzorem pod względem stawiania spraw Królestwa na pierwszym miejscu i zajmowania właściwej postawy życiowej (1 Piotra 2:21; Mat. 9:35-38; Jana 4:34). Obiecał, że nadal będzie ze swymi uczniami i w razie potrzeby przyjdzie im z pomocą (Mat. 28:20). Również apostoł Paweł dał przykład godny naśladowania (1 Kor. 11:1). W pewnym okresie — podobnie jak wielu w dobie obecnej — podjął pracę zarobkową, aby utrzymać się w służbie (wyrabiał namioty). Dzisiaj jednak rozpamiętujemy raczej jego osiągnięcia w terenie, a nie pracę zawodową.
4 Wzorując się na Jezusie i Pawle, my też możemy stawiać służbę Bożą na pierwszym miejscu w życiu. Tego pierwszego miejsca nie powinno zająć świeckie zajęcie, gdyż naszym prawdziwym powołaniem jest służba dla Królestwa. Unikajmy sideł materializmu i chęci „wybicia się” w tym świecie. Nie angażujmy się niepotrzebnie w przedsięwzięcia, które mogą nam pochłonąć zbyt dużo cennego czasu. „Jaki zysk ma ten, kto ciągle ciężko pracuje na wiatr?” — pyta Salomon (Kazn. 5:16 [5:15, NP]). Nie przejmujmy się zbytnio obniżeniem stopy życiowej; bądźmy raczej zadowoleni, mając ‛żywność i odzienie’ (1 Tym. 6:8).
5 Rezerwujmy sobie czas na sprawy duchowe. Izraelici mieli przeznaczać dziesiątą część swoich zbiorów na ofiarę. Podobnie i my możemy poświęcać część swego czasu na pełnienie świętej służby dla Jehowy. Wielu głosicieli uważa niedzielę, zwłaszcza pierwszą w miesiącu, za dzień, który powinno się spędzić na głoszeniu, chyba że uniemożliwią to nieprzewidziane trudności.
6 A co powiedzieć o starszych i sługach pomocniczych, na których ciążą dodatkowe obowiązki? Mają naprawdę dużo pracy, gdyż nie tylko troszczą się o rodzinę, ale do tego jeszcze wygłaszają wykłady, prowadzą zebrania zborowe itp. Niektórzy z nich pytają: „Jak tu podołać temu wszystkiemu i jeszcze troszczyć się o najbliższych?” Otóż można pracować z członkami rodziny w służbie polowej. Jest wtedy dogodna sposobność szkolenia ich, towarzyszenia rodzinie i troszczenia się o nią. Często pracę pasterską daje się połączyć ze służbą polową. Podczas pracy można prowadzić budujące rozmowy z głosicielami. Jezus zachowywał pod tym względem równowagę, znajdując czas na głoszenie (Mat. 13:3-9) oraz na zaprawianie uczniów do działalności (Mat. 4:19).
7 Pełnienie służby dla Królestwa przysparza czci Jehowie, a nam i naszym bliźnim przynosi trwałe korzyści. Wszyscy mamy święte zadanie głoszenia i nauczania dobrej nowiny. Wprawdzie zachowywanie równowagi między obowiązkami teokratycznymi a świeckimi jest prawdziwym wyzwaniem, ale nie przerasta naszych możliwości. Chcąc sprostać temu zadaniu, trzeba się wysilać i ‛ciągle zwracać uwagę na swe usługiwanie’. Bóg może dokonać przez nas bardzo wiele, mimo że nasze siły są słabe (Dzieje 21:19). Obyśmy wszyscy słuchali natchnionych słów Pawła, który w 2 Tymoteusza 4:5 napisał: „Ty wszakże zachowaj we wszystkim trzeźwą rozwagę, cierp zło, wykonuj pracę ewangelizatora, dokładnie spełniaj swe usługiwanie”.