Przestrzeganie porządku teokratycznego (1)
1 Jehowa jest Bogiem porządku. Świadczy o tym całe Jego dzieło stwórcze, od wnętrza atomu aż po imponujący wszechświat z miliardami galaktyk. Ciała niebieskie nie są bezładnie rozrzucone w kosmosie, tylko tworzą skupiska, w których mają swoje miejsca miliardy gwiazd. Galaktyki poruszają się w przestrzeni kosmicznej w sposób uporządkowany, i to samo można powiedzieć o poszczególnych gwiazdach wchodzących w ich skład. Skoro Jehowa zadbał o to, żeby wśród Jego nieożywionych tworów panował porządek, to tym bardziej pragnie tego w odniesieniu do swych żywych, inteligentnych stworzeń na ziemi.
2 Niestety, to co się dziś widzi na świecie, jest zaprzeczeniem porządku. Dzieje się tak dlatego, że ludzie na ogół lekceważą prawa i zasady ustanowione przez Jehowę. W rezultacie wszędzie daje się we znaki nieporządek, zamieszanie i niezgoda, a świat przypomina „dom wewnętrznie podzielony”, który „się nie ostoi” (Mat. 12:25). Sytuację pogarsza jeszcze fakt, że ludzie powszechnie lekceważą również przepisy świeckie, które mają zapewniać utrzymywanie ładu.
3 Jakże inaczej wygląda to wśród ludu Bożego! Zbory na całej ziemi chętnie poddają się kierownictwu Jehowy Boga i ustanowionej przez Niego klasie „zarządcy”, jak również respektują starszych i innych zamianowanych nadzorców. Dzięki przestrzeganiu porządku teokratycznego cieszą się pokojem i jednością oraz zgodnie ogłaszają porywające orędzie Królestwa Bożego. Stanowią zjednoczoną ogólnoświatową rodzinę, która przygotowuje się do przeżycia „wielkiego ucisku” i odziedziczenia ziemskiej dziedziny Królestwa (Mat. 25:34; Obj. 7:9, 14).
4 Chociaż lud Boży jako całość docenia potrzebę zachowania porządku, to jednak nie da się tego powiedzieć o każdym, kto utrzymuje łączność ze zborem. W I wieku Paweł wspomniał o tym, że niektórzy postępowali „nieporządnie”, wprowadzając tym do zboru zamieszanie i nieład (2 Tes. 3:6, 11; zob. też 1 Tym. 5:13; 6:3, 4). W rezultacie ściągali na siebie niezadowolenie Jehowy, Boga porządku oraz Jezusa Chrystusa, głowy zboru. Zapewne nikt z nas nie chciałby się do nich upodobnić.
5 W związku z tym powinniśmy się poważnie zastanowić nad następującymi pytaniami: Czy lojalnie stosuję się do wskazówek i zarządzeń Jehowy, które otrzymujemy za pośrednictwem Biblii oraz ‛wiernego niewolnika’? Czy chętnie uznaję postanowienia Jego ziemskiej organizacji, czy wprost przeciwnie, mam skłonność do chodzenia własnymi, utartymi drogami? Czy respektuję starszych w zborze i uwzględniam ich rady oparte na Słowie Bożym, czy też uważam, że się bez nich obędę? Czy szczerze miłuję braci w zborze i czy chętnie wybaczam im ich uchybienia, przyczyniając się w ten sposób do zgody i jedności? A może pozwalam sobie na kierowanie się zazdrością i kłótliwością, które są powodem nieporządku? (Jak. 3:16). Szczere przeanalizowanie powyższych pytań pomoże nam dostrzec, pod jakim względem powinniśmy dokonać u siebie zmian, by jeszcze lepiej przestrzegać porządku teokratycznego.
6 Oprócz tych pytań zasadniczych warto zadać sobie jeszcze inne, dotyczące naszego zamiłowania do porządku w ogólności. Wiadomo bowiem powszechnie, że chaotyczne i nieprzemyślane działania rzadko kiedy prowadzą do pozytywnych wyników. Częściej wynika z tego jedynie marnowanie czasu, sił i środków. Zastanów się: Czy wygląd mojego mieszkania, a także moja powierzchowność świadczy o tym, że lubię porządek? Czy mam zwyczaj pracować sumiennie i dokładnie, czy raczej niedbale, by mieć czas na rozrywkę lub swoje ulubione zajęcie? Czy rzetelnie podchodzę do przydzielonych mi zadań teokratycznych, czy też mam zwyczaj odkładać je na potem, na ostatnią chwilę, i w rezultacie wykonuję je pobieżnie, byle jak? Czy z reguły planuję swoje zajęcia, czy pozwalam, by nimi rządził przypadek?
7 Przestrzegając porządku we wszystkich dziedzinach życia i działalności, przyczyniamy się do jedności zboru i wynikających stąd błogosławieństw, lepiej wykorzystujemy czas i swoje możliwości, a ponadto przygotowujemy się odpowiednio do życia w nowym systemie, w którym po wieczne czasy będzie panował pokój i ład (Ps. 72:7; 133:1, 3). W następnych wydaniach Naszej Służby Królestwa omówimy to zagadnienie bardziej szczegółowo.