Okazujmy drugim względy — część 2
1 W rozsądnej mierze pragniemy utrzymywać dobre stosunki z naszymi sąsiadami. Jest to uzależnione od okazywania im względów oraz od poszanowania ich praw i uczuć.
2 Świadkowie Jehowy są znani z dobrych obyczajów. Często słyszymy pochlebne wypowiedzi na temat naszego stosunku do sąsiadów, zachowania w szkole, w pracy oraz na zgromadzeniach (zob. Strażnicę z 15 czerwca 1989 roku, strona 20).
3 Właściwe postępowanie rzecz jasna dotyczy różnych spraw, na przykład uczciwości, pilności czy moralnego trybu życia. Odnosi się także do okazywania szacunku ludziom mieszkającym w pobliżu naszej Sali Królestwa. Nieokazywanie im względów mogłoby rzucać cień na inne aspekty naszego zbożnego postępowania. Paweł usilnie zachęcał, byśmy się sprawowali „w sposób godny dobrej nowiny” (Filip. 1:27).
4 Czasami mieszkańcy domów sąsiadujących z niektórymi Salami Królestwa skarżą się, że osoby chodzące na zebrania nie okazują im względów. Lepiej jest zatem unikać gromadzenia się przed Salą Królestwa i prowadzenia z braćmi czy siostrami żywiołowych rozmów, które mogą być słyszane przez sąsiadów. Trzeba pilnować dzieci, żeby nie biegały wewnątrz ani na zewnątrz Sali Królestwa. Odruchowe trzaskanie drzwiami samochodów albo używanie klaksonów również może drażnić sąsiadów. Tego rodzaju zachowanie podrywa dobre imię zboru. A gdy poruszamy się w takich rejonach pojazdem, pamiętajmy o przestrzeganiu wszystkich przepisów ruchu drogowego (Rzym. 13:1, 2, 5).
5 Podobne trudności nastręcza niekiedy parkowanie samochodów. Nie należy ich pozostawiać na prywatnych posesjach ani w miejscach, gdzie utrudniałyby ruch lub tarasowały podjazdy. Ponadto nie powinno się zajmować parkingów należących do pobliskich firm i przeznaczonych dla ich klientów, jeśli się nie ma na to specjalnego pozwolenia. Gdy z Sali Królestwa korzystają trzy lub cztery zbory, zebrania odbywają się tam w zasadzie codziennie, a to wymaga bliskiej współpracy gron starszych (zob. Strażnicę z 15 stycznia 1989 roku, strona 17, ak. 13).
6 Pismo Święte nawołuje nas, byśmy ‛wszystko czynili ku chwale Bożej’, a zalicza się do tego również okazywanie względów ludziom postronnym (1 Kor. 10:31-33). Jeżeli ‛mamy na oku osobiste zainteresowanie sprawami drugich’, nie będziemy przez nieuwagę wchodzić na cudzą posesję (Filip. 2:4). Zechcemy też unikać zakłócania działalności miejscowych handlowców.
7 Okazując drugim względy — zarówno w zborze, jak i poza nim — uzewnętrzniamy to, co się kryje w naszych sercach. Niechaj nasze słowa i czyny świadczą o tym, że ‛miłujemy swego bliźniego jak samego siebie’ (Mat. 7:12; 22:39).