Odnośmy pożytek z teokratycznej szkoły służby kaznodziejskiej w roku 1996 — część 3
1 Apostoł Paweł chciał, żeby bracia modlili się za niego, by mógł posiąść zdolność śmiałego oznajmiania dobrej nowiny (Efez. 6:18-20). My również pragniemy rozwijać tę umiejętność. Dlatego cenimy sobie pomoc, jaką otrzymujemy na zajęciach teokratycznej szkoły służby kaznodziejskiej. Zachęcamy każdego, kto korzysta z zebrań i spełnia określone wymagania, żeby się do niej zapisał.
2 W szkole otrzymujemy osobiste porady, pomocne w ulepszaniu umiejętności prowadzenia rozmów i nauczania (Prz. 9:9). Możemy też odnosić pożytek z porad udzielanych innym, jeśli stosujemy je do siebie. Kiedy przygotowujemy jakieś zadanie, starannie przestudiujmy materiał źródłowy, aby nasze wyjaśnienia były dokładne. Główne myśli i przytoczone wersety powinny być dostosowane do tematu przemówienia. Jeśli zadanie przedstawiamy z drugą osobą, należy je wcześniej dobrze przećwiczyć. W miarę robienia postępów starajmy się przemawiać nie z rękopisu, lecz z głowy, na podstawie notatek.
3 Wszyscy wygłaszający przemówienia w szkole powinni przyjść wcześniej, wręczyć nadzorcy szkoły formularz porad i zająć miejsce z przodu sali. Siostry niech zawczasu powiedzą nadzorcy szkoły, jakie wybrały tło i czy będą siedzieć, czy stać. Dzięki współpracy w tej dziedzinie program będzie przebiegał bez zakłóceń, a bracia obsługujący podium zdołają wszystko wcześniej przygotować.
4 Przygotowanie zadania nr 2. Jednym z celów tego punktu jest doskonalenie umiejętności czytania. Jak to osiągnąć? Najlepszy sposób polega na wielokrotnym przeczytaniu materiału na głos. Aby poznać sens i właściwą wymowę nie znanych słów, dobrze jest odszukać je w słowniku. Na temat czytania Biblii znajdujemy w Poradniku na stronie 32 taką uwagę: „Pamiętaj, że jest to Słowo Boże, że można w nim znaleźć mnóstwo wersetów o niepospolitej piękności i ładunku uczuciowym oraz liczne przykłady ścisłego i logicznego rozumowania. Dla dobra słuchaczy powinniśmy starać się należycie to odtworzyć”. Chcąc to osiągnąć, trzeba umiejętnie stosować akcent znaczeniowy i modulację (patrz Poradnik, strona 159, akapit 5).
5 Jeżeli zadanie to zostaje przydzielone dzieciom, w przygotowaniach mogą im pomóc rodzice. Mogą się na przykład przysłuchać próbom i podpowiedzieć, co warto ulepszyć. Wyznaczony czas pozwala na dopasowanie krótkiego wstępu i stosownego zakończenia wskazującego na praktyczne zastosowanie kluczowych myśli. Dzięki temu uczestnicy szkoły rozwijają umiejętność przemawiania z głowy.
6 Psalmista żarliwie prosił: „Panie! Otwórz wargi moje, a usta moje głosić będą chwałę twoją!” (Ps. 51:17). Obyśmy mogli spełnić to samo pragnienie, biorąc udział w teokratycznej szkole służby kaznodziejskiej!