Czy masz odwagę być inny?
1 „Czasem pod wpływem kolegów robię coś, co uważam za złe, ale nie protestuję, bo nie chcę zbytnio odstawać” — zwierza się Marek.
2 Presja otoczenia, a zwłaszcza rówieśników, daje się wyraźnie odczuć w każdej dziedzinie życia młodego człowieka. Rówieśnicy próbują dyktować, jak się ubierać. Narzucają sposób chodzenia, mówienia i uczesania. Stoisz więc wobec wyboru: albo się dostosujesz, albo zostaniesz odepchnięty! Jednakże młodzież chrześcijańska nie ulega niewolniczo takiej presji. Zgodnie z zasadą podaną przez Jezusa ‛nie są częścią świata’ ludzi bezbożnych (Jana 15:19).
3 Źródło prawdziwej odwagi. Odwaga to siła psychiczna lub moralna, która pozwala stawić czoło niebezpieczeństwom, obawom czy trudnościom. Nie wszyscy się nią odznaczają, ale wszyscy mogą ją zdobyć. Apostoł Paweł wyjaśnia: „Bóg nie dał nam ducha tchórzostwa, lecz mocy i miłości, i trzeźwości umysłu” (2 Tym. 1:7). Bóg rzeczywiście może ci udzielić siły potrzebnej do oparcia się presji rówieśników (Filip. 4:13).
4 Jak jednak uzyskać tę moc? Można zwyczajnie o nią prosić. „Proście, a otrzymacie” — zapewnił nas Jezus (Jana 16:24). Powinieneś się modlić zwłaszcza wtedy, gdy bierze cię pokusa złamania zasad biblijnych (Ps 119:10, 11, 145).
5 Odważna młodzież w dawnych czasach. Innym sposobem nabrania śmiałości jest wnikliwe czytanie sprawozdań biblijnych o odważnych sługach Bożych. Czy na przykład wstydzisz się przyznać, że jesteś Świadkiem Jehowy? W takim razie przestudiuj doniesienie z 2 Królów 5:1-5. Jest tam mowa o uprowadzonej dziewczynce izraelskiej, która odważnie mówiła drugim o swej wierze. Inne ciekawe zdarzenie opisano w Dziejach Apostolskich 4:20. Apostołowie nieustraszenie oświadczyli swym przeciwnikom: „Nie możemy przestać mówić o tym, cośmy widzieli i słyszeli”.
6 Kolejna pasjonująca opowieść to historia Daniela i jego trzech kilkunastoletnich towarzyszy: Szadracha, Meszacha i Abed-Nega. Król babiloński postanowił przysposobić ich do piastowania odpowiedzialnych stanowisk na dworze. Ażeby ułatwić im przystosowanie się do babilońskiego trybu życia, pozbawiono ich izraelskich imion oraz nauczono języka i zwyczajów mieszkańców tego kraju. Następnie zdobywcy próbowali zmienić ich żydowskie obyczaje, karmiąc ich „przysmakami króla” (Dan. 1:7, 8). Babilończycy uważali takie jedzenie za rozkosz dla podniebienia, ale bogobojni Żydzi uznawali to za obrzydliwość. Najwidoczniej jednak większość młodych jeńców uległa pokusie — oprócz Daniela i jego trzech towarzyszy. Wyobraź sobie, jaką presję mogli wywierać na nich żydowscy rówieśnicy!
7 „Bądźcie mężni”. Odważny chrześcijanin nie tylko nie wstydzi się swej opartej na Biblii nadziei, ale się nią chlubi! (por. Hebr. 3:6). Nauczył się tego pewien młody Japończyk. Często pytano go, dlaczego nie bierze udziału w uroczystościach patriotycznych albo w lekcjach walki wręcz. Jak sobie radził? Opowiada: „Musiałem przygotowywać sobie odpowiedzi, by umieć bronić swego stanowiska, i musiałem ufać, że Jehowa mi pomoże”.
8 Naucz się odważnie zabierać głos również wtedy, gdy jesteś wystawiony na pokusę. Oczywiście nie oznacza to, że musisz prawić kazania. Czasem można po prostu wyjść, nie przyjąć zaproszenia albo je zignorować. Niekiedy jednak nie będziesz miał innego wyjścia, jak tylko odważnie wyjaśnić wszystkim, dlaczego nie możesz się do nich przyłączyć.
9 Koledzy w dalszym ciągu mogą ci dokuczać albo wyśmiewać się z twego stanowiska. Jednakże sporo z nich mimo woli będzie cię podziwiać i odnosić się do ciebie z szacunkiem. Nie licz jednak, że wszyscy będą cię tak traktować. Najważniejsza jest opinia u Boga. A jeśli odważysz się być innym, zyskasz Jego uznanie i błogosławieństwo.