Wielki Zwój Izajasza

Na zdjęciu widać fragment Zwoju Izajasza (1QIs^a), który został znaleziony w 1947 r. w grocie w Kumran (Qumran) niedaleko Morza Martwego. Jest on datowany na lata 125—100 p.n.e. Wyróżniona część zawiera Izajasza 61:1, 2, czyli słowa, które Jezus odczytał w synagodze w Nazarecie. Poszczególne arkusze tego zwoju zostały ze sobą zszyte lnianą nicią. Zwój składa się z 17 kart pergaminu o przeciętnej wysokości 26,4 cm i różnej szerokości — od 25,2 do 62,8 cm. Jego długość w postaci, w jakiej jest zachowany, wynosi 7,3 m. Być może właśnie taki zwój rozwinął Jezus i „znalazł miejsce”, gdzie było zapisane proroctwo o Mesjaszu (Łk 4:17). Na wyróżnionej części zaznaczono też trzy miejsca, w których występuje imię Boże w postaci tetragramu.