Petra — stolica Nabatejczyków

Na zdjęciach pokazano ruiny miasta Petra, które leżało na terenie dzisiejszej Jordanii na pd. od Morza Martwego. Była to stolica królestwa Nabatejczyków, w którym od ok. 9 r. p.n.e. do ok. 40 r. n.e. panował Aretas IV (zob. Dodatek B10 i Dodatek B13), wspomniany w 2Ko 11:32 (zob. komentarz). W I w. n.e. Petra już od kilkuset lat była stolicą arabskiego plemienia Nabatejczyków. Chociaż leżała daleko na pustyni, jej ruiny świadczą o tym, że była zamożnym miastem, w którym wyraźnie zaznaczyły się wpływy grecko-rzymskie. Położona w kotlinie i otoczona stromymi skalistymi górami, była praktycznie nie do zdobycia. Tamtejsze domy, grobowce, świątynie, a nawet teatr zostały wykute w litej skale. Góry z czerwonego piaskowca doskonale się nadawały do tego typu budownictwa. Niektóre z wykutych budynków miały wyszukane fasady. Mieszkańcy Petry zbudowali również system kanałów oraz wydrążyli cysterny i zbiorniki, żeby pozyskiwać i przechowywać wodę z sezonowych opadów. Położenie Petry na szlakach karawanowych znacząco przyczyniło się do rozkwitu handlu i zamożności miasta. W I w. n.e. nadal handlowano tam takimi towarami, jak olibanum i mirra.