Świętość; święty

Nieodłączna cecha Jehowy; stan absolutnej czystości moralnej (Wj 28:36; 1Sm 2:2; Prz 9:10; Iz 6:3). W odniesieniu do ludzi (Wj 19:6; 2Kl 4:9), zwierząt (Lb 18:17), rzeczy (Wj 28:38; 30:25; Kpł 27:14), miejsc (Wj 3:5; Iz 27:13), okresów (Wj 16:23; Kpł 25:12) oraz czynności (Wj 36:4) hebrajskie słowo nasuwa myśl o oddzieleniu, odłączeniu lub uświęceniu dla Boga, który jest święty, o wyodrębnieniu do służby dla Jehowy. W Chrześcijańskich Pismach Greckich terminy tłumaczone na „święty” oraz „świętość” wskazują na oddzielenie dla Boga. Odnoszą się też do czystości czyjegoś postępowania (Mk 6:20; 2Ko 7:1; 1Pt 1:15, 16).