Imię Boże a liczebniki hebrajskie

Ktoś mógłby się dziwić, że imię Boże wpłynęło w jakiś sposób na metodę liczenia przyjętą u Hebrajczyków, a jednak było to faktem. Irving Adler wyjaśnia w swej książce A New Look at Arithmetic (Nowe spojrzenie na arytmetykę):

„Niektóre ludy mające swoje alfabety posługiwały się poszczególnymi literami do oznaczania liczb. Na przykład u starożytnych Żydów dziewięć liter alfabetu hebrajskiego służyło do przedstawienia liczb od jednego do dziewięciu. Dziewięć innych liter służyło do przedstawienia dziesiątek, od dziesięciu do dziewięćdziesięciu. Trzeci zestaw dziewięciu liter reprezentował setki, od stu do dziewięciuset. (...).

„Posługiwanie się literami alfabetu do oznaczania liczb miało ciekawe następstwa. Litery składające się na liczbę złożoną mogą przypadkowo utworzyć jakieś słowo. W tych wypadkach znaczenie owego słowa może mieć wpływ nawet na użycie danych liczebników. Na przykład według rachuby hebrajskiej liczbę piętnaście należałoby zapisać znakami יה, czyli dziesięć i pięć. (Po hebrajsku czyta się od strony prawej ku lewej). Są to jednak pierwsze dwie litery słowa יהוה, to znaczy Jehowa. Ponieważ prawo żydowskie zabraniało używania imienia Bożego nadaremno, więc Żydzi woleli zapisywać liczbę piętnaście jako טו, dziewięć i sześć.”