Czy godzisz się iść ‛jeszcze jedną milę’?

PEWIEN mężczyzna w Nikaragui zażądał odszkodowania, gdy pies sąsiada wypił mleko, które miało być dla dziecka. Ale sąsiad wpadł w furię i doszło do bójki na noże. Obaj mężczyźni zadali sobie nawzajem ciężkie rany — a wszystko z powodu niewielkiej ilości mleka.

Jest to dość typowy przykład następstw robienia z igły wideł. Często wynikają stąd znacznie większe straty niż ze spełnienia pierwotnego żądania lub pójścia na ugodę i wycofania go.

Ileż poważnych problemów dałoby się uniknąć, gdyby ludzie chętniej godzili się iść ‛jeszcze jedną milę’. Do tego właśnie zachęca Biblia: „Nie sprzeciwiajcie się złemu, a jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi. A temu, kto chce się z tobą procesować i zabrać ci szatę, zostaw i płaszcz. A kto by cię przymuszał, żebyś szedł z nim jedną milę, idź z nim i dwie” (Mat. 5:39-41, NP). Zastanów się, jak ta rada Jezusa Chrystusa może zapobiec powstawaniu trudności w stosunkowo błahych sprawach.

Uderzenie w twarz jest zniewagą obliczoną na sprowokowanie zaatakowanego. Ale czy odpłacenie pięknym za nadobne rzeczywiście przyniesie mu korzyść? Czy oddanie wet za wet nie będzie raczej po myśli tego, kto chce wszcząć bójkę? Lepiej więc ‛nadstawić drugi policzek’, to znaczy darować zniewagę. Na ogół sprawa na tym się kończy.

Może znasz ludzi, którzy nie licząc się z czasem i pieniędzmi zawsze chcą postawić na swoim. Czepiają się byle czego i upierają się przy własnym zdaniu. Czy mądrze byłoby wdać się z nimi w długie, kosztowne procesy? Na ogół lepiej ponieść stratę, niż ugrzęznąć w gąszczu kwestii prawnych.

Urzędnik państwowy lub zwierzchnik może mieć prawo zażądać wykonania jakiejś pracy. Zamiast protestować, o wiele lepiej jest postąpić zgodnie z żądaniem, a nawet zrobić jeszcze więcej. Zapobiega to niepotrzebnemu narażaniu się na niezadowolenie takich osób.

Obaj wspomniani mężczyźni w Nikaragui nie musieliby do końca życia obnosić swoich blizn, gdyby byli gotowi wynagrodzić szkodę albo ponieść niewielką stratę. Właśnie taką gotowość okazały dwie kobiety uczęszczające w tym samym kraju na zebrania chrześcijańskie. Jedna z nich niechcący przewróciła butelkę z mlekiem, które druga kupiła dla swego dziecka. Szybko posprzątała, i gdy ta druga wróciła, zaproponowała jej, że zapłaci za wylane mleko. Ale właścicielce wcale nie zależało na zapłacie i wkrótce obie kobiety wdały się w przyjazną rozmowę.

Nie ulega wątpliwości, że jeśli unika się sporów o drobiazgi i czyni więcej, niż ktoś żąda, aby załatwić sprawę w sposób pokojowy, można tylko na tym zyskać. Kto godzi się iść ‛jeszcze jedną milę’, jest naprawdę mądry.