Uprzejmość popłaca

W ŚWIECIE, w którym uprzejmość i dobre maniery niestety należą do zjawisk zanikających, prawdziwą przyjemność sprawia napotkanie człowieka, który stawia sobie za cel przyczynianie się do radości bliźnich. Do osób tego rodzaju należy kierowca autobusu w Saõ Gonçalo w stanie Rio de Janeiro w Brazylii. Posłuchajmy jego opowiadania:

„Jako kierowca autobusu, stykam się z najróżniejszymi ludźmi — od cichych i uprzejmych do grubiańskich i stale niezadowolonych. Nic dziwnego, że wielu moich kolegów łatwo wpada w rozdrażnienie i często niegrzecznie odpowiada pasażerom. Ja jednak postanowiłem stosować się do zasad chrześcijańskich.

„Dlaczego nie miałbym dbać o dobry humor swoich pasażerów? Grzeczność nic nie kosztuje. Jeśli więc ktoś chce wysiąść na jakimś przystanku, mówię mu, kiedy ma wysiadać, dziękuję, że ze mną jechał, i życzę mu przyjemnego dnia. Przyjazny uśmiech i podziękowanie to dla mnie cenna nagroda.

„Ludzie zaczęli mówić o ‛życzliwym kierowcy’, a zarząd przedsiębiorstwa otrzymał szereg listów, w których chwalono moje zachowanie się. Na przykład prezes Narodowego Związku Pracowników Transportu Lądowego napisał: ‛Moją uwagę zwrócił na siebie zwłaszcza jeden [kierowca], który zasługuje na specjalną wzmiankę ze względu na swoje zachowanie się. Dotyczy to zarówno prowadzenia pojazdu, jak również jego stosunku do pasażerów i pieszych oraz przestrzegania przepisów drogowych. Jest to niewątpliwie godne podkreślenia, gdy się pamięta, że żyjemy w burzliwych czasach, w których we wszystkich dziedzinach pracy spotykamy się z obraźliwymi słowami oraz brakiem dyscypliny. (...) Postarałem się dowiedzieć, jak się nazywa, żeby tego pod każdym względem wspaniałego kierowcę przedstawić wam jako człowieka i pracownika zasługującego na szczególne wyróżnienie’.

„Po osiągnięciu wieku emerytalnego chciałem zrezygnować z tej pracy. Ale właściciel przedsiębiorstwa autobusowego poprosił mnie, abym dalej pracował, ponieważ pasażerowie się uskarżali, że nie jeżdżę.

„Niedawno przeprowadzili ze mną wywiad reporterzy miejscowej gazety. Chcieli poznać powód mego niezwykle uprzejmego zachowania się. W artykule, który potem napisali, można było przeczytać, że chodzi o ‛członka organizacji religijnej Świadków Jehowy’. Artykuł zatytułowano: ‛Wzorowe postępowanie. Kierowca autobusu na każdym przystanku pozdrawia wsiadających — zawsze zachowuje dobre maniery’. Jakże byłem zaskoczony, gdy obok lekarzy, inżynierów, dentystów itd. otrzymałem od władz miejskich przyznawane raz w roku wyróżnienie! Jestem szczęśliwy, że mnie nauczono żyć według zasad chrześcijańskich, dzięki czemu mogłem poznać wartość życzliwości. Mogę tylko powiedzieć, że uprzejmość naprawdę popłaca”.