Docenianie potrzeb duchowych
WŁOCH Biagio i Kampuczanin Khem różnią się między sobą pod niejednym względem, ale łączy ich coś bardzo ważnego. Obaj doszli do wniosku, że ich życie jest puste i nie ma sensu. Wprawdzie zaspokajali swe potrzeby materialne, ale nie duchowe. Szukali odpowiedzi na nurtujące ich pytania: „Dlaczego jest tyle zła na świecie?” oraz „Po co żyję?”
Jezus rozpoczął swe najsłynniejsze kazanie słowami: „Szczęśliwi ci, którzy są świadomi swych potrzeb duchowych, gdyż do nich należy królestwo niebios” (Mat. 5:3). Przeżycia Khema i Biagia to potwierdzają. Gdy Świadkowie Jehowy oznajmili im dobrą nowinę o Królestwie Bożym, przyjęli ją z radością, ponieważ w głębi serca czuli, że to zaspokaja ich potrzeby duchowe. Z wdzięczności dzielą się teraz tą „dobrą nowiną” z innymi. Czy może być coś bardziej satysfakcjonującego niż pomaganie ludziom w zaspokajaniu ich potrzeb duchowych i utwierdzaniu ich w nadziei na życie wieczne? Ponieważ Biagio i Khem z docenianiem przyjęli „dobrą nowinę”, ich życie nabrało sensu.
Niestety, niektóre dzieci chrześcijańskich rodziców znają „dobrą nowinę”, lecz jej nie cenią. „Nadchodzi czas, kiedy młody człowiek musi zadecydować, czy chce dalej iść drogą ‛prawdy’”, mówi pewien młodociany Świadek Jehowy. „Musi zadać sobie pytanie: ‛Czy naprawdę w to wierzę?’” Niejeden młody, ulegając wpływowi świata, przykłada tak wielką wagę do pogoni za bogactwem i przyjemnościami, że przestaje sobie uświadamiać swoje potrzeby duchowe. Czy tacy młodzi będą szczęśliwi? „Na świecie panują przerażające stosunki”, ciągnie dalej ów chrześcijanin. „Młodzi są wytrąceni z równowagi. Nie wiedzą, co się stanie z tym światem; nie wiedzą też, czego sami chcą. Ja natomiast wiem, że Jehowa nie pozwoli, aby sprawy zaszły za daleko. Mam poczucie bezpieczeństwa, którego inni nie mają”. Czy to poczucie bezpieczeństwa oraz sensu istnienia, nie jest więcej warte niż jakiekolwiek przyjemności? Przekonali się o tym Biagio i inni, którzy poznali prawdę o Królestwie Bożym.
Dzięki poważnemu traktowaniu prawdy odnosi się jeszcze inny pożytek. „Mam prawdziwych przyjaciół”, powiedział ów młody Świadek Jehowy, „których moi koledzy szkolni nie mają, i żal mi ich z tego powodu. Nawet podczas spotkań towarzyskich nie dbają o wymianę myśli, chyba że są pod wpływem narkotyków lub pijani”. Biagio prowadził podobne życie, zanim został Świadkiem Jehowy. Powracając myślą do tamtych czasów, tak opowiada o sobie i innych: „Wydaje mi się, że byliśmy szczęśliwi tylko w te wieczory, gdy mogliśmy pójść do jakiegoś klubu lub do dyskoteki. Muzyka i światła stwarzały tam nienaturalną atmosferę, która pozwalała nam zapomnieć o nudzie i samotności, ale tylko na chwilę”.
W proroctwie dotyczącym czasów, w których żyjemy, Jezus ostrzegł przed zaniedbywaniem zaspokajania potrzeb duchowych, mówiąc: „Zwracajcie na siebie uwagę, aby nigdy wasze serca nie były obciążone objadaniem się i nadmiernym piciem, i troskami życiowymi, a nagle by was zaskoczył ten dzień jak sidło. Ogarnie on bowiem wszystkich mieszkających na całej powierzchni ziemi. Wciąż więc czuwajcie, cały czas zanosząc błagania, abyście zdołali ocaleć od tego wszystkiego, co się ma wydarzyć, i ostać się przed Synem człowieczym” (Łuk. 21:34-36).
Trzeba, żeby wszyscy chrześcijanie, zarówno młodzi, jak i starsi, wzięli sobie te słowa do serca. Powinni zadać sobie następujące pytania: „Czy naprawdę jestem świadomy swych potrzeb duchowych, czy też pozwoliłem się zepchnąć z wytyczonej drogi i dopuściłem do tego, że moje serce jest ‛obciążone’ rozrywkami lub problemami obecnego systemu rzeczy? Czy Królestwo Boże jest dla mnie czymś realnym? Czy naprawdę jestem duchowo usposobiony, czy też przeciwnie, jestem chwiejny i usiłuję ‛służyć dwom panom’?” Byłaby to straszna, niepotrzebna tragedia, gdyby ktoś zginął tylko dlatego, że nie zaspokajał swych potrzeb duchowych!
Czy się stosujesz do rady Jezusa, zachowując czujność duchową i „cały czas zanosząc błagania”? Jehowa niewątpliwie wysłuchał szczerą modlitwę młodego Khema w kambodżańskiej dżungli, i zatroszczył się o zaspokojenie jego potrzeb duchowych. Bóg wysłucha również ciebie, ale musisz Go nieustannie prosić.
W Biblii czytamy: „Ciało w swej pożądliwości jest przeciw duchowi, a duch przeciw ciału” (Gal. 5:17). Im bardziej staramy się zaspokoić swe pożądliwości cielesne, tym trudniej jest nam uświadomić sobie swoje potrzeby duchowe. Czy to, czym się zajmujesz w czasie wolnym — czytanie czasopism albo oglądanie programów rozrywkowych i filmów w telewizji — przeszkadza ci w zaspokajaniu potrzeb duchowych? Dlaczego nie miałbyś sobie postanowić, że codziennie przeczytasz przynajmniej kilka wersetów ze Słowa Bożego i porozmyślasz nad nimi? Dlaczego nie miałbyś trochę czasu spędzanego zwykle przed telewizorem przeznaczyć na czytanie publikacji chrześcijańskich, co jest korzystne dla zdrowia duchowego? Warto też wziąć pod uwagę przestudiowanie książki Prawda, która prowadzi do życia wiecznego, która tak pomogła Biagiowi.
Czy można znaleźć jakieś usprawiedliwienie dla chrześcijanina, który w dzisiejszych krytycznych czasach zaniedbuje sprawy duchowe? Jeżeli taki płynący z prądem tego świata młody człowiek, jak Biagio, mógł pojąć, że chcąc prowadzić sensowne życie, trzeba zaspokajać swoje potrzeby duchowe, to cóż powiedzieć o młodym chrześcijaninie, który zaniedbuje się pod tym względem? Czyż jego sytuacja nie przypomina nieco sytuacji niewolnika opisanej przez Jezusa w 12 rozdziale Ewangelii według Łukasza? W tej przypowieści o powrocie Jezusa w naszych czasach czytamy: „Wtedy niewolnik, który rozumiał wolę swego pana, ale się nie przygotował ani nie działał zgodnie z jego wolą, otrzyma wiele uderzeń. (...) Istotnie, od każdego, komu wiele dano, wiele będzie żądane” (Łuk. 12:47, 48). Czy nie powinieneś wziąć sobie tych słów do serca, jeżeli już się zapoznałeś z proroctwami biblijnymi i rozumiesz, co oznacza Królestwo Boże?
Jezus nie powiedział chrześcijanom, aby ‛podnieśli głowy’, ponieważ obecny rozpadający się system rzeczy zostanie uratowany. Jakże niemądrze byłoby spodziewać się czegoś takiego! Obiecał raczej, że wyzwoleni zostaną jego naśladowcy. Biblia mówi wyraźnie, że ten świat zginie w wielkim ucisku, „jaki się nie zdarzył od początku świata aż dotąd ani się więcej nie zdarzy” (Mat. 24:21).
Co sądzisz o dzisiejszym świecie? Czy widzisz, że nie można go już zreformować i że się nadaje tylko do zniszczenia? Jeżeli tak, to dlaczego nie miałbyś dołożyć wszelkich starań, aby należeć do ludzi, którzy zostaną „wyzwoleni”? Możesz być taki, jak ukazani w widzeniu prorokowi Ezechielowi ludzie, którzy zostali naznaczeni do wybawienia w starożytnym Jeruzalem, przedstawiającym dzisiejsze chrześcijaństwo. Oni wzdychali i biadali „nad wszystkimi obrzydliwościami” popełnianymi w tym niewiernym mieście (Ezech. 9:4). Również dzisiaj Jehowa szuka ludzi biadających nad złem, które widzą zarówno w społeczeństwach „chrześcijańskich”, jak i niechrześcijańskich. Osoby te muszą zrozumieć, że ich potrzeby duchowe mogą być całkowicie zaspokojone tylko w świecie rządzonym przez Boga, gdzie ‛Jego wola dziać się będzie jak w niebie, tak i na ziemi’ (Mat. 6:10). Czy chciałbyś żyć w takim świecie? Biagio i Khem pragną tego i już teraz żyją zgodnie ze swą nadzieją. Ty też możesz tak postępować!
[Ilustracja na stronie 12]
Nadchodzi czas, kiedy młody człowiek musi zadecydować, czy chce dalej iść drogą ‛prawdy’. Musi zadać sobie pytanie: „Czy naprawdę w to wierzę?”