Wątpisz w istnienie Boga? A czy wiesz, dlaczego?

NA PYTANIE, czy istnieje Bóg, jedni odpowiadają sceptycznym wzruszeniem ramion, inni zaś otwarcie zaprzeczają. Czy ty reagujesz podobnie? Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyż liczba ludzi wątpiących w istnienie Boga stale wzrasta.

Dlaczego niektórzy nie wierzą w Boga?

Młoda Niemka z RFN tak opisuje swą sytuację: „Ponieważ rodzice nie wierzyli w Boga ani nie należeli do żadnej religii, wyrosłam bez religii i bez Boga. Na wzmiankę o religii lub o wierzących, uśmiechałam się tylko i nie potrafiłam zrozumieć, jak można wierzyć w Boga. Nie umiałabym też wytłumaczyć, dlaczego ja nie wierzę w Boga”.

Pewien 32-letni Belg tak mówi o swojej niewierze: „Gdy jeszcze chodziłem do szkoły, rodzice zachęcali mnie do zarabiania pieniędzy i zabiegania o dobra materialne. Nastawienie materialistyczne wyparło wszelką myśl o religii i wierze”.

Wątpisz w istnienie Boga? A czy wiesz, dlaczego? Może po prostu płyniesz z prądem? Jeśli tak, to czy naprawdę wiesz, jak się najczęściej „udowadnia”, że nie ma Boga? Czy szczerze i sumiennie sprawdziłeś wiarogodność takich argumentów?

Liczą się zadowalające odpowiedzi

Wyrobienie sobie ustalonego poglądu na istnienie Boga to coś więcej niż tylko stwierdzenie, kto ma słuszność. Jest to decyzja, która może wywrzeć wielki wpływ na całe życie człowieka. Jest to klucz do znalezienia zadowalających odpowiedzi na pytania dotyczące sensu życia.

Zbadajmy dwa „dowody” często podawane przez ludzi zaprzeczających istnieniu Boga.

Ponad dwadzieścia lat temu, na początku ery kosmicznej, w programie jednej z wielkich rozgłośni radiowych zamieszczono następującą wypowiedź: „Fakt, że satelity i rakiety nie wykryły Najwyższego, aniołów i tak dalej, zaprzecza naukom religijnym i utwierdza w przekonaniu, że nie ma Boga”.

Czy uznasz to za dowód? A jeśli tak, to czy byłbyś gotów uznać wszystkie wnioski wynikające z takiego rozumowania?

Dzięki olbrzymim teleskopom człowiek może sięgać wzrokiem i słuchem daleko w przestrzeń kosmiczną. Przedstawmy to w zrozumiałych dla nas proporcjach. Załóżmy, że ziemia ma wielkość jabłka. W tej skali widzialny wszechświat miałby średnicę 4,7 miliarda kilometrów. A na jaką odległość od tego „jabłka” docierają próbniki i statki kosmiczne z załogą lub bez załogi? Ciągle poruszają się w obrębie skrzynki na jabłka!

Poza tym obojętnie jak daleko przeniknęłyby w głąb kosmosu statki kosmiczne, ludzie nie mogą się spodziewać, że ujrzą Boga — ani własnymi oczami, ani za pomocą jakiejś kamery. Wypowiadają się o Bogu tak, jakby On był człowiekiem z krwi i kości, tymczasem Biblia mówi: „Bóg jest Duchem” (Jana 4:24).

Jak wiadomo, ciągle zachodzą wokół nas zjawiska wywoływane przez siły niewidoczne dla oczu ludzkich. Gdy się zastanawiasz nad tym, co w tej chwili czytasz, w ponad 10 miliardach komórek nerwowych twego mózgu zachodzą skomplikowane procesy myślowe. Dzięki osiągnięciom nowoczesnej techniki można zmierzyć prądy czynności mózgu, a nawet przedstawić je w sposób widoczny dla oka ludzkiego przez wyświetlenie ich na ekranie lub wykonanie zapisu na taśmie papierowej. Nie da się jednak pokazać tego, co myślisz. Każde wypowiedziane słowo, każdy świadomie wykonany ruch jest wynikiem procesu niewidocznego dla oka ludzkiego. Jaki sens miałoby więc trzymanie się zasady: „Wierzę tylko w to, co widzę”?

Wielu jednak twierdzi: „Wszystko powstało przypadkowo, bez udziału Boga”.

W Schweizerische Akademiker- und Studentenzeitung (Szwajcarska gazeta akademicka i studencka) zamieszczono ciekawy artykuł na temat ewolucjonizmu. Pod nagłówkiem: „Czy porządek może powstać przypadkowo?” napisano tam: „Uporządkowanie w określony sposób biblioteki lub kolekcji znaczków wymaga planu, inteligencji i wkładu pracy. Gdybyśmy z zamkniętymi oczami wrzucili wszystko do pokoju w nadziei, że przypadkowo to się ‚ułoży’, szybko stwierdzilibyśmy, że w taki sposób nic się nie uporządkuje. Wprost przeciwnie, bez naszego nadzoru bardzo łatwo dochodzi do bałaganu, bo dzieci wyjmują różne przedmioty i kładą je nie tam, gdzie trzeba, lub nieoczekiwanie byle podmuch wiatru potrafi ‚przesortować’ naszą kolekcję znaczków. Codzienne doświadczenie uczy, że przypadek nie zaprowadza porządku. (...) Z drugiej strony panujący porządek świadczy o inteligencji. Na przykład przejrzyście ułożona biblioteka każe się domyślać, że zajmuje się nią dobry bibliotekarz. W zasadzie to samo odnosi się do każdego porządku”.

Weźmy pod uwagę mózg. Pomyśl o zdumiewających osiągnięciach mózgu ludzkiego, jeśli na przykład chodzi o język. Za pomocą zaledwie 20 do 30 różnych liter (z których składa się większość alfabetów) mózg potrafi ułożyć wprost nieskończone mnóstwo słów i wyrażeń oraz pojąć ich znaczenie. Niektóre języki mają setki tysięcy słów. Poza tym ciągle powstają nowe słowa oraz ich połączenia. I do tego wszystkiego wystarcza tych niewiele liter alfabetu. Czegoś podobnego dokonuje mózg wyćwiczony w sztuce kompozycji muzycznej. Któż zdoła zliczyć różne melodie skomponowane z zaledwie siedmiu podstawowych dźwięków alfabetu muzycznego?

Jeśli chodzi o inne zdumiewające funkcje mózgu, to w pewnym dziele powiedziano, że w mózgu jest „10 miliardów komórek nerwowych, a każda może się stykać z co najmniej 25 000 innych komórek. Liczba powstających w ten sposób wzajemnych połączeń zdumiewa nawet astronomów, a przecież są oni przyzwyczajeni do zawrotnych liczb”. W wydanej w Niemczech książce Architektur der Schöpfung (Architektura dzieła stwarzania) czytamy: „Uczeni prowadzący badania nad pojemnością mózgu ludzkiego porównali jego sprawność z działaniem tysięcy największych i najsprawniejszych central telefonicznych. (...) Ocenia się, że w ciągu 70 lat życia pamięć człowieka może przechować co najmniej 15 bilionów poszczególnych przeżyć”.

Czy te fakty da się pogodzić z twierdzeniem, że „wszystko powstało przypadkowo, bez udziału Boga”? A może raczej zgadzają się one z argumentem biblijnym: „Każdy dom ktoś buduje, lecz Tym, który zbudował wszystko, jest Bóg”? (Hebr. 3:4).

Mądrość w podejmowaniu decyzji

W 1981 roku Hans-Jochen Vogel, dziś przywódca opozycji w parlamencie RFN, powiedział: „Sądzę, że coraz więcej ludzi zaczyna się obawiać, iż obecne warunki mogą się gwałtownie pogorszyć, a ponadto iż nie da się już wykluczyć katastrof na niespotykaną skalę. Niejeden uważa rozwój sytuacji w tym kierunku za nieuchronny; zdaniem takich ludzi nie da się tego uniknąć, jak lawiny, która ruszyła i nabierając szybkości pędzi ku dolinie”. Czy tylko tego można oczekiwać od przyszłości?

Ludzie przekonani o istnieniu Boga i studiujący starannie Jego Słowo są przeświadczeni, że Bóg wpływa na bieg spraw, dzięki czemu przybiorą one korzystny obrót. Opierając się na Biblii, wiedzą, że mimo panujących na świecie warunków ludzi wierzących czeka cudowna przyszłość.

Jeśli wątpisz w istnienie Boga, to biorąc pod uwagę znaczenie, jakie ta kwestia może odegrać w twoim życiu, zachęcamy cię, byś się zastanowił, skąd się biorą twoje wątpliwości. Spróbuj je spisać. Ile ich jest? Czy są przekonujące?

A może najwyższy czas, abyś zaczął się zastanawiać nad czymś wprost przeciwnym: Co dowodzi, że Bóg istnieje?

[Napis na stronie 15]

„Wierzę tylko w to, co widzę, a Boga nigdy nie widziałem”

[Napis na stronie 15]

„Wszystko powstało przypadkowo, bez udziału Boga”

[Ilustracja na stronie 16]

Ułożona przejrzyście biblioteka świadczy o tym, że porządek wymaga inteligencji