Od naszych Czytelników
Dziewczyna w ciąży Pragnę wyrazić uznanie za doskonałe rady, jakich udzieliliście w artykule o dziewczynach w ciąży [8 sierpnia 1990]. Kiedy miałam 16 lat, urodziłam córeczkę. Jej ojciec chciał się ze mną ożenić, ale krewni przekonali mnie, że jestem za młoda. Pomagali mi, dopóki nie wyszłam za mąż. Kilka lat później zaczęłam studiować Biblię ze Świadkami Jehowy. Dziś moja córka pełni służbę pełnoczasową. Ogromnie się cieszę, że nie usunęłam ciąży ani nie zawarłam przedwcześnie małżeństwa.
L. B., USA
Smutno mi się zrobiło, gdyż z lektury artykułu można odnieść wrażenie, że chociaż przybrani rodzice potrafią lepiej się zatroszczyć o materialne potrzeby dziecka, to nie dadzą mu tej samej miłości, co prawdziwi. Jako przybrana matka uważam za wielki przywilej, że mogę wychowywać naszego synka podług wytycznych Jehowy.
C. R., RFN
Przykro nam, jeśli ten artykuł wywołał nieporozumienie. Wielu przybranych rodziców naprawdę wspaniale zapewnia dzieciom potrzebną opiekę i miłość. Jednakże w artykule wspomniano o tym, że jeśli dziecko zostanie oddane do adopcji, może nie zostać wychowane zgodnie z miernikami chrześcijańskimi. Dlatego niezamężna dziewczyna nie powinna myśleć, że nie ma swemu dziecku nic do zaofiarowania. Może je wychowywać według zasad biblijnych i okazywać mu prawdziwą miłość, a jest to daleko ważniejsze od rzeczy materialnych. (Wyd.)
Chrzest W artykule „Młodzi ludzie pytają: Czy już mogę się ochrzcić?” [8 czerwca 1990] napisaliście: „Najistotniejsza jest chyba jednak twoja więź z Bogiem”. To szczera prawda! Kiedy dałem się ochrzcić w wieku 14 lat, nie nawiązałem jeszcze bliskiej, osobistej więzi z Jehową. Teraz wiem, na czym ona polega. To faktycznie najistotniejsza sprawa.
J. R., USA
Artykuł ten ogromnie mi pomógł i na najbliższym zgromadzeniu obwodowym Świadków Jehowy zamierzam zgłosić się do chrztu. Bardzo mi się podoba ten kącik dla młodzieży, gdzie są omawiane nasze problemy i różne pytania.
K. M., RFN
Liszaj rumieniowaty Nie jestem Świadkiem Jehowy, ale chciałabym Wam pogratulować wydania z 8 sierpnia 1990 o zanieczyszczeniu środowiska oraz wspaniałego artykułu o liszaju rumieniowatym. Od 14 lat cierpię na tę chorobę. Czytając opowieść Robin, czułam się tak, jakbym na nowo przeżywała swoje życie. Robin przyjęła bardzo pozytywną postawę wobec swej dolegliwości, co jest potrzebne każdemu, kto na nią zapadł.
Y. M. B., Anglia
Czuję się bardzo zachęcona, gdy czytam o wielu chrześcijańskich braciach i siostrach, którzy dzień w dzień znoszą swoje choroby dzięki poleganiu na Jehowie. Dopiero od niedawna odczuwam ból w nogach (zapalenie stawu biodrowego) i nie mogę stać ani chodzić dłużej niż godzinę. Niemniej dzięki miłosierdziu Jehowy jestem w stanie dalej pełnić służbę pełnoczasową. Historia Robin ukazuje, jak Jehowa troszczy się o potrzeby każdego z nas.
H. A., Japonia
Oszustwa w nauce Podoba mi się Wasze odważne stanowisko wobec wiary w ewolucję [8 maja 1990]. Jestem już znużona protekcjonalną postawą naukowców, którzy osobom nie wyznającym ich „religii” przypinają etykietkę laika i nieuka.
S. L., USA