Ogłaszanie dobrej nowiny w wielu językach
JEDNYM z elementów znaku dni ostatnich, podanego przez Jezusa, miało być głoszenie po całej ziemi dobrej nowiny o Królestwie (Mateusza 24:14). Jeżeli sięgniemy do historii, zrozumiemy, dlaczego ogólnoświatowe dzieło świadczenia wszystkim narodom w wielu językach nie zostało podjęte wcześniej i dlaczego może być i jest prowadzone za życia tego pokolenia. Według Encyklopedii powszechnej PWN dopiero w XV wieku — a więc nieco ponad 500 lat temu — Jan Gutenberg wynalazł druk z użyciem ruchomej czcionki. Od tego czasu udoskonalano metody masowego drukowania tekstów przeznaczonych dla szerokiego ogółu.
Warto pamiętać, że przedtem rzadko kto posiadał Biblię, ponieważ przepisywano ją ręcznie, co było pracochłonne i kosztowne. Wynalezienie ruchomej czcionki oraz prasy drukarskiej ogromnie zwiększyło możliwości wydawania Biblii i literatury biblijnej we wszystkich językach.
Od roku 1914 poligrafia i działalność wydawnicza czynią nadzwyczajne postępy. Maszyna typograficzna została już niemal całkowicie wyparta przez prasę offsetową.
W ostatnich latach rozwój ten jeszcze przyśpieszyły narodziny komputera. Można do niego wprowadzić zaprojektowane litery, znaki diakrytyczne i inne symbole graficzne, po czym wywołać je za jednym naciśnięciem klawisza. Niezwykle ułatwiło to publikowanie literatury służącej na całej ziemi ludziom mówiącym najróżniejszymi językami.
W 1979 roku Towarzystwo Strażnica rozpoczęło prace nad MEPS-em. Jest to skrót angielskiej nazwy „Multilanguage Electronic Phototypesetting System” (wielojęzyczny system elektronicznego fotoskładu). Firmy komercyjne wytwarzały komputery przystosowane tylko do wybranych języków, by mieć gwarancję zwrotu poniesionych nakładów. Towarzystwo stawia sobie inne cele. Biblia mówi bowiem, że dobra nowina ma być głoszona „wszystkim narodom, i plemionom, i językom, i ludom” (Objawienie 14:6, Bw).
Szereg spośród 93 biur oddziałów Towarzystwa, rozsianych po całym świecie, pomogło zebrać szczegółowe informacje o różnych językach. Sporządzono listę wszystkich liter i znaków diakrytycznych potrzebnych do drukowania literatury w językach używanych na terenie danego oddziału. Zestawiono również zasady dzielenia wyrazów. Każdą literę i każdy znak trzeba było zaprojektować, wprowadzić do komputera i opracować metodę wyświetlania ich na monitorze. Wymagało to wielu lat ofiarnej pracy. Ale dzięki temu nowinę o Królestwie można teraz ogłaszać drukiem w niespotykanej dotąd i stale rosnącej liczbie języków.
Na początku Towarzystwo zaprojektowało i wykonało własne komputery i ich oprogramowanie, w czym pomagali Świadkowie Jehowy z całego świata. Dzielili się posiadanymi umiejętnościami i wymieniali zachęty (Rzymian 1:12). Była to niejako odwrotność wydarzeń spod wieży Babel. Następnie urządzenia oraz wykwalifikowanych operatorów, którzy przeszli specjalistyczne szkolenie, rozesłano do oddziałów w różnych częściach świata. W ten sposób Świadkowie Jehowy z ponad stu krajów i wysp mają do dyspozycji uniwersalny system wydawniczy, doskonale przystosowany do produkcji literatury Towarzystwa — na razie w około 200 językach.
W przepowiedzianych w Biblii dniach ostatnich dobra nowina o Królestwie Bożym rzeczywiście jest ogłaszana wszystkim narodom i w wielu językach.