Wskazówki dla przybranych rodziców
Z PROGNOZ amerykańskiego Biura Spisu Ludności wynika, że do roku 1995 liczba rodzin łączonych będzie wyższa niż rodzin tradycyjnych. Do tego czasu na 100 dzieci przed osiemnastym rokiem życia aż 59 będzie miało ojczyma lub macochę. Oto kilka pomocnych rad dla szybko rosnącej rzeszy przybranych rodziców.
Nie śpiesz się. Ojczym lub macocha muszą pamiętać, że pasierbowie potrzebują nieco czasu, by do nich przywyknąć. Mavis Hetherington, specjalistka w zakresie zdrowia psychicznego, wyjaśnia, dlaczego początkowe miesiące lub nawet lata mogą być tak trudne: „W pierwszym okresie po zawarciu przez któreś z rodziców ponownego małżeństwa zarówno synowie, jak i córki są niemili, nadąsani, negatywnie usposobieni i gniewają się nie tylko na ojczyma, ale również na matkę. Nie mogą (...) jej wybaczyć powtórnego zamążpójścia”. Przybrani rodzice muszą się starać zrozumieć uczucia dzieci, chociaż może to nie być łatwe (zobacz Przypowieści 19:11).
Najpierw nawiąż dobre stosunki. W książce Stepfamilies (Rodziny łączone) Joy Conolly słusznie przestrzega, że przybranym rodzicom łatwiej karcić dzieci po wcześniejszym zadzierzgnięciu z nimi serdecznych stosunków. Zanim jednak to osiągną, lepiej będzie, jeśli o utrzymanie koniecznej dyscypliny zadba rodzony ojciec lub matka (porównaj Przypowieści 27:6). Z drugiej strony przybrani rodzice mogą zapewnić dzieciom poczucie stabilności, biorąc udział w zajęciach, do których one od dawna są przyzwyczajone, takich jak długie spacery lub wspólne gry. Nie powinni natomiast wykorzystywać pory posiłków do strofowania domowników.
Unikaj faworyzowania. Może to czasem być trudne, niemniej ojczym lub macocha powinni dokładać starań, by unikać wszelkich przejawów wyróżniania własnych dzieci (porównaj Rzymian 2:11).
Umacniaj więź, zachowując przezorność. Niedawne badania dotyczące rodzin łączonych wykazały, że szczególnie trudno o dobre stosunki między ojczymem a pasierbicą. Pewien autor tak to ujmuje: „Ojczymowie próbują jakoś do nich dotrzeć, ale dziewczęta uchylają się od nawiązania kontaktu. Gdy przybrani ojcowie usiłują utrzymać pewną dyscyplinę — spotykają się z oporem ze strony pasierbic”. Dalej czytamy: „Wydaje się, że na początku ojczym nic nie wskóra”. Niezbędna jest więc ogromna cierpliwość i empatia. Co prawda dziewczęta doceniają słowa pochwały od ojczyma, ale serdeczny uścisk czy podobne gesty niejednokrotnie je krępują. Ojczym powinien wiedzieć, że przybraną córkę może to wprawiać w zakłopotanie. Jeśli tak jest istotnie, lepiej żeby poprzestawał na rozmowie i ustnych pochwałach (porównaj Przypowieści 25:11).
Wystrzegaj się zazdrości. Doświadczenie uczy, że wiele pasierbic skłonnych jest widzieć w macosze konkurentkę. Jeżeli bierze ona pod uwagę uczucia przybranej córki i potrafi się wczuć w jej położenie, może tym samym roztropnie zapobiec zbytecznej rywalizacji o względy ojca i męża. Z kolei on przyczynia się do rozładowania napięcia, gdy upewnia córkę o swej niezmiennej miłości i przywiązaniu (Przypowieści 15:1). Specjaliści przestrzegają, iż macochy często zbyt gwałtownie i zbyt szybko domagają się, by nowe córki uznały je za matki. Ale i w tym wypadku potrzebna jest cierpliwość.
Przybrani rodzice nie mają bynajmniej łatwego zadania. Mogą się jednak należycie z niego wywiązać, czego dowodzą tysiące przykładów. Pamiętaj, że najlepszej recepty na sukces w każdej rodzinie udziela Biblia, która zaleca: „Przyodziejcie się miłością, bo to jest doskonała więź jedności” (Kolosan 3:14, NW).