Od naszych Czytelników

Poprawianie stopni Chodzę do szkoły i chciałabym Wam podziękować za artykuł „Młodzi ludzie pytają: Czy mogę uczyć się lepiej?” [22 marca 1998]. Chociaż moje stopnie zawsze przewyższały średnią, ich poprawianie nigdy tak naprawdę nie miało dla mnie sensu. Ale ten interesujący i pobudzający do czynu artykuł uświadomił mi wyraźnie, że mogę osiągnąć więcej dzięki wytknięciu sobie realistycznych celów.

B. R., USA

Mam 14 lat i chyba nigdy nie potrafiłam się uczyć. Doszłam do wniosku, że niektóre informacje nie przydadzą mi się w przyszłości, więc przyswajanie ich jest zbyteczne. Po lekturze tego artykułu zmieniłam zdanie. Pragnę Wam też podziękować za bardzo praktyczne wskazówki, jak się uczyć.

K. F., Japonia

Zgrzytanie zębami Artykuł „Czy zgrzytasz zębami?” [22 marca 1998] trafił w moje potrzeby. Dużo mnie nauczył i bardzo pokrzepił, ponieważ zmagam się z tą przypadłością. Nigdy nie przypuszczałam, że opublikujecie coś na ten temat. Poruszając tak szeroki wachlarz zagadnień, docieracie do każdego czytelnika.

A. M. N. C., Brazylia

Kobiety Gdy zaczęłam czytać serię artykułów „Kobiety — co im przyniesie przyszłość?”, zamieszczoną w Przebudźcie się! z 8 kwietnia 1998 roku, zalałam się łzami. Jeszcze nigdy nie byłam tak głęboko poruszona. Bardzo dziękuję za zachęty, by oczekiwać czasów, w których takie bezwzględne traktowanie się skończy.

C. J., USA

Ogarnęło mnie współczucie dla niedoli tak wielu kobiet na świecie. Rozpłakałam się, czytając o ich licznych obowiązkach — często cały ciężar trosk dźwigają zupełnie same. Mam dwoje dzieci i nieraz wylewam łzy z powodu mnóstwa własnych kłopotów. Dzięki temu artykułowi zrozumiałam, że sporo osób znajduje się w dużo gorszym położeniu.

K. S., USA

Po stracie męża Jestem szczerze wdzięczna za opowieść Barbary Schweizer, zatytułowaną „Pokrzepiona w ‚dolinie głębokiego cienia’” [8 kwietnia 1998]. Nie straciłam męża, lecz w ciągu trzech lat zmarli moi rodzice i brat. Barbara Schweizer powiedziała, że „smutek na przemian odchodzi i wraca”. Z ulgą przeczytałam, iż jest ktoś, kto czuje to samo co ja.

H. T., Hawaje

Mam 17 lat i jestem głosicielką pełnoczasową. Chociaż nie przeżywam żadnych większych trudności, opowieść ta zachęciła mnie do pielęgnowania pogody i hartu ducha. Zrozumiałam, że Jehowa mnie wspiera i nigdy nie opuści.

T. C., Włochy

Ortodoncja Dziękuję za artykuł „Ortodoncja — co to takiego?”, opublikowany w numerze z 8 kwietnia 1998 roku. Mam 12 lat i od niedawna noszę aparat ortodontyczny. Wcale mi się to nie uśmiecha. Wasz artykuł wyjaśniał jednak, jaki przyniesie mi to pożytek, a skoro tyle ludzi nosi aparaty, nie muszę się wstydzić.

J. L., Kanada

Ogromnie spodobał mi się artykuł o ortodoncji! Od dziecka marzyłem o pięknych zębach. Ostatnio złamał mi się przedni ząb, więc musiałem zrobić koronkę, która jest bardzo kosztowna. U nas, w Jugosławii, stomatologom często brakuje niezbędnych materiałów. A tych, którzy mają pustki w kieszeniach, nie stać na prywatne usługi dentystyczne. Wprost nie mogę się doczekać czasów, gdy wszyscy będziemy mieli idealne uzębienie!

B. E., Jugosławia