Fakty i mity o seniorach

Istnieje wiele mitów dotyczących starości. Pewna publikacja Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) obala niektóre z nich. Oto kilka przykładów.

Mit: Większość ludzi starszych żyje w krajach uprzemysłowionych.

Fakt: W rzeczywistości ponad 60 procent z 580 milionów sędziwych mieszkańców naszego globu żyje w krajach rozwijających się. Coraz więcej ludzi dożywa tam starości dzięki poprawie opieki zdrowotnej, odżywiania, warunków sanitarnych i mieszkaniowych.

Mit: Osoby w podeszłym wieku nie mają społeczeństwu nic do zaoferowania.

Fakt: Starsi ludzie wykonują bardzo cenne prace, nie pobierając za to wynagrodzenia. Na przykład oszacowano, że dwoma milionami dzieci w USA opiekują się ich dziadkowie, przy czym 1,2 miliona tych wnucząt mieszka z dziadkami. W ten sposób osoby starsze zapewniają najmłodszym mieszkanie, jedzenie, wykształcenie i przekazują im wzorce kulturowe, jednocześnie umożliwiając ich rodzicom kontynuowanie pracy. Ponadto w dzisiejszym uprzemysłowionym świecie wiele organizacji, w których pracują wolontariusze, nie działałoby bez wkładu seniorów. Są oni również bardzo potrzebnymi opiekunami. W niektórych krajach rozwijających się, gdzie nawet do 30 procent dorosłych mieszkańców choruje na AIDS, osoby starsze opiekują się swymi chorymi dorosłymi dziećmi, a po ich śmierci będą musiały wychować osierocone wnuki.

Mit: Ludzie starsi odchodzą z pracy zawodowej, bo już nie są w stanie jej wykonywać.

Fakt: Częściej niż ze względu na sam wiek odchodzą z pracy z powodu braku odpowiedniego wykształcenia lub szkolenia albo wskutek uprzedzeń do osób starszych.

Mit: Ludzie starsi nie chcą pracować.

Fakt: Starsi wiekiem pracownicy często są zwalniani, mimo iż chcą i mogą nadal być aktywni. Zwłaszcza w okresach bezrobocia mówi się, że starsi powinni zwolnić miejsca pracy młodszym. Jednakże wcześniejsze wycofanie starszych pracowników niekoniecznie oznacza pracę dla młodszych. Poszukujący pracy młodzi ludzie mogą nie mieć potrzebnych umiejętności, aby zastąpić długoletnich pracowników, którzy swym doświadczeniem pomagają zapewnić stabilność produkcji i wpływają na bardziej wyważony skład załogi.

Według WHO społeczeństwo powinno w świetle tych faktów postrzegać seniorów jako źródło wiedzy i umiejętności, które można dobrze wykorzystać. Jak oświadczył Alexandre Kalache, odpowiedzialny za jeden z programów realizowanych przez tę organizację, „poszczególne kraje (...) powinny widzieć w swym starzejącym się społeczeństwie nie problem, lecz klucz do rozwiązania problemów”. I to też jest fakt.