Rozdział jedenasty
‛Stale szukajcie najpierw królestwa’
1. (a) Dlaczego Jezus wezwał słuchaczy do ‛szukania najpierw królestwa’? (b) Jakie pytanie powinien sobie zadać każdy z nas?
BLISKO dwa tysiące lat temu Jezus nawoływał swych słuchaczy z Galilei: „Stale więc szukajcie najpierw królestwa oraz Jego [Boga] prawości”. Dlaczego tak usilnie do tego zachęcał? Czyż od objęcia władzy w tym Królestwie nie dzieliło go wiele stuleci? Owszem, ale za pomocą mesjańskiego Królestwa Jehowa postanowił wykazać prawowitość swego zwierzchnictwa i urzeczywistnić swoje wspaniałe zamierzenie co do ziemi. Kto naprawdę rozumiał wagę tych spraw, przyznawał Królestwu najważniejsze miejsce w swym życiu. A jeśli tak było w I wieku, to cóż dopiero dzisiaj — gdy Chrystus już zasiadł na tronie! Dlatego każdy powinien zadać sobie pytanie: Czy swoim życiem dowodzę, że ‛szukam najpierw królestwa’ Bożego? (Mateusza 6:33).
2. O co zabiega większość ludzi?
2 Tych, którzy ‛szukają najpierw królestwa’, są obecnie miliony. Swego poparcia dla niego dowodzą przez oddanie się Jehowie i podporządkowanie życia spełnianiu Jego woli. Niestety, inni ludzie na ogół koncentrują się na sprawach przyziemnych. Gonią za pieniędzmi oraz za dobrami i przyjemnościami, jakie można za nie kupić, albo za wszelką cenę chcą zrobić karierę. Całym życiem pokazują, że są zajęci jedynie sobą, rzeczami materialnymi i rozrywką. Boga spychają na dalszy plan, o ile w ogóle w Niego wierzą (Mateusza 6:31, 32).
3. (a) Do gromadzenia jakich skarbów Jezus zachęcił swych uczniów i dlaczego? (b) Czemu nie należy się zamartwiać o rzeczy materialne?
3 Jednakże Jezus udzielił swym uczniom następującej rady: „Przestańcie gromadzić sobie skarby na ziemi”, bo dobra takie nie są niezniszczalne, a „raczej gromadźcie sobie skarby w niebie”, służąc Jehowie. Zaapelował, żeby dbali o zachowanie „prostolinijnego” oka, to znaczy poświęcali uwagę i siły wykonywaniu woli Bożej. „Nie możecie być niewolnikami Boga i Bogactwa” — oznajmił. A co z potrzebami materialnymi: jedzeniem, ubraniem i mieszkaniem? Jezus rzekł: „Przestańcie się zamartwiać”. Pokazał im ptaki, które przecież żywi Bóg. Zachęcił także do wyciągnięcia nauki z tego, że przyodziewa On kwiaty. Czy rozumne stworzenia służące Jehowie nie są warte więcej? Jezus zapewnił: „Stale więc szukajcie najpierw królestwa oraz Jego prawości, a wszystkie te inne [niezbędne] rzeczy będą wam dodane” (Mateusza 6:19-34). Czy swym postępowaniem poświadczasz, że w to wierzysz?
Nie pozwól ‛zadusić’ w sobie prawdy o Królestwie
4. Jakie skutki może pociągnąć za sobą nadmierna troska o rzeczy materialne?
4 Troska o własne potrzeby materialne i o rodzinę jest najzupełniej stosowna. Ale zbytnie zamartwianie się tymi rzeczami bywa zgubne. Dawanie w sercu pierwszeństwa innym sprawom potrafi ‛zadusić’ prawdę o Królestwie nawet w kimś, kto w nie wierzy (Mateusza 13:18-22). Na przykład pewien młody i bogaty dostojnik zapytał Jezusa: „Co mam czynić, żeby odziedziczyć życie wieczne?” Przestrzegał zasad moralnych i dobrze traktował bliźnich, ale był zbytnio przywiązany do dóbr materialnych. Nie umiał się ich wyrzec, by stać się naśladowcą Chrystusa. Zaprzepaścił tym samym szansę zostania jego współwładcą w niebiańskim Królestwie. Jezus rzekł wtedy: „Jakże trudno będzie mającym pieniądze wejść do królestwa Bożego!” (Marka 10:17-23).
5. (a) Czym w myśl rady Pawła miał się zadowalać Tymoteusz i dlaczego? (b) Jak Szatan wciąga ludzi w śmiercionośną pułapkę, posługując się „umiłowaniem pieniędzy”?
5 Wiele lat później apostoł Paweł przypomniał Tymoteuszowi, który przebywał w Efezie, kwitnącym ośrodku handlowym: „Nic nie przynieśliśmy na świat, nic też nie możemy wynieść. Mając więc wyżywienie i odzież oraz schronienie, będziemy z tego zadowoleni”. Zarabianie na „wyżywienie i odzież oraz schronienie” dla siebie i swej rodziny jest czymś naturalnym. Paweł jednak ostrzegł: „Ci, którzy są zdecydowani być bogaci, wpadają w pokusę i sidło oraz wiele nierozumnych i szkodliwych pragnień, pogrążających ludzi w zagładę i ruinę”. Szatan jest przebiegły. Początkowo może wystawiać na mniejsze pokusy. Potem wywiera silniejszy nacisk — podsuwa na przykład możliwość awansu albo lepiej płatną pracę, która zabierze czas przeznaczony na sprawy duchowe. Jeśli nie będziemy czujni, „umiłowanie pieniędzy” może ‛zadusić’ w nas coś znacznie ważniejszego — zainteresowanie Królestwem. Paweł tak to wyraził: „Zabiegając o to umiłowanie, niektórzy dali się odwieść od wiary na manowce i sami się poprzebijali wieloma boleściami” (1 Tymoteusza 6:7-10).
6. (a) Co musimy robić, żeby nie wpaść w sidło materializmu? (b) Czego możemy być pewni nawet w trudnej sytuacji gospodarczej?
6 Paweł, powodowany szczerą miłością, usilnie zachęcał swego chrześcijańskiego brata Tymoteusza: „Uciekaj od tych rzeczy”, „walcz w szlachetnej walce o wiarę” (1 Tymoteusza 6:11, 12). Jeżeli nie chcemy ulec powszechnemu dziś materializmowi, istotnie musimy się wysilać. Ale gdy szczerze staramy się żyć zgodnie ze swą wiarą, Jehowa na pewno nas nie opuści. Zadba, byśmy mimo wysokich cen i ogromnego bezrobocia mieli wszystko, czego naprawdę potrzebujemy. Paweł napisał: „Prowadźcie życie wolne od umiłowania pieniędzy, zadowalając się tym, co jest obecnie. On [Bóg] bowiem powiedział: ‚Nie pozostawię cię ani nie opuszczę’. Możemy więc być pełni otuchy i mówić: ‚Jehowa jest moim wspomożycielem; nie będę się lękał. Cóż może mi uczynić człowiek?’” (Hebrajczyków 13:5, 6). A król Dawid wspomniał: „Byłem młodzieńcem i już się zestarzałem, lecz nie widziałem prawego, który byłby całkowicie opuszczony, ani jego potomstwa, by szukało chleba” (Psalm 37:25).
Przykład pierwszych chrześcijan
7. Jakich wskazówek co do głoszenia Jezus udzielił uczniom i dlaczego były one słuszne?
7 Po wyszkoleniu apostołów Jezus rozesłał ich, aby głosili w Izraelu dobrą nowinę: „Przybliżyło się królestwo niebios”. Było to naprawdę elektryzujące orędzie! Wśród ludzi przebywał przecież mesjański Król, Jezus Chrystus. Apostołowie ofiarnie służyli Jehowie, więc Jezus zachęcił ich, by ufali, że Bóg się o nich zatroszczy. Powiedział: „Nie bierzcie na drogę nic — ani laski, ani torby, ani chleba, ani srebrnych pieniędzy; nie miejcie też dwóch szat spodnich. A gdziekolwiek wejdziecie do domu, tam się zatrzymajcie i stamtąd wychodźcie” (Mateusza 10:5-10; Łukasza 9:1-6). Jehowa miał dopilnować, by ich potrzeby zaspokoili inni Izraelici, zwyczajowo gościnni wobec obcych.
8. (a) Dlaczego krótko przed śmiercią Jezus podał odmienne wskazówki dotyczące działalności kaznodziejskiej? (b) Co naśladowcy Jezusa mieli nadal stawiać w życiu na pierwszym miejscu?
8 Później jednak, na krótko przed śmiercią, Jezus ostrzegł apostołów, że w przyszłości przyjdzie im działać w odmiennych warunkach. Należało się spodziewać, że wskutek wrogiej postawy władz nie będą w Izraelu tak gościnnie przyjmowani. Niebawem mieli też głosić wieść o Królestwie w krajach pogańskich. Dlatego odtąd musieli zabierać ze sobą „sakiewkę i torbę”. Mimo to dalej powinni byli ‛stale szukać najpierw królestwa’ Jehowy i Jego prawości, niezachwianie ufając, iż Bóg pobłogosławi ich starania o żywność, odzież i dach nad głową (Łukasza 22:35-37).
9. Jak Paweł dawał w życiu pierwszeństwo Królestwu, dbając zarazem o swe potrzeby fizyczne, i jakiej udzielił rady?
9 Wspaniały przykład zastosowania się do tej rady Jezusa dał apostoł Paweł. Bez reszty poświęcił się głoszeniu dobrej nowiny (Dzieje 20:24, 25). Kiedy udawał się na jakiś teren, sam zarabiał na siebie wytwarzaniem namiotów. Nie oczekiwał, że inni będą go utrzymywać (Dzieje 18:1-4; 1 Tesaloniczan 2:9). Z wdzięcznością przyjmował jednak gościnę czy jakieś dary, jeśli ktoś chciał w ten sposób wyrazić swą miłość (Dzieje 16:15, 34; Filipian 4:15-17). Paweł zachęcał chrześcijan, żeby zachowywali równowagę w wywiązywaniu się z rozmaitych obowiązków i z powodu głoszenia nie zaniedbywali swych rodzin. Przypominał, iż powinni pracować, kochać swych bliskich i dzielić się z innymi (Efezjan 4:28; 2 Tesaloniczan 3:7-12). Wzywał, by ufali Bogu, a nie rzeczom materialnym, oraz by swym życiem poświadczali, że istotnie rozumieją, co jest ważniejsze. Zgodnie z naukami Jezusa mieli ‛szukać najpierw królestwa i prawości Bożej’ (Filipian 1:9-11).
Przyznawaj Królestwu pierwsze miejsce w życiu
10. Na czym polega ‛szukanie najpierw królestwa’?
10 W jakiej mierze uczestniczymy w głoszeniu dobrej nowiny o Królestwie? Zależy to między innymi od naszej osobistej sytuacji oraz od naszego doceniania. Pamiętajmy, że Jezus nie powiedział: „Szukajcie Królestwa, gdy nie będziecie mieli innych zajęć”. Zdawał sobie sprawę, jak ważne jest to Królestwo, dlatego jasno wyraził wolę swego Ojca: „Stale szukajcie jego królestwa” (Łukasza 12:31). Chociaż więc większość z nas musi zarabiać na utrzymanie swoje i swych bliskich, to jeśli mamy wiarę, koncentrujemy się w życiu na zleconym przez Boga dziele. Zarazem jednak nie zaniedbujemy swych rodzin (1 Tymoteusza 5:8).
11. (a) Jak Jezus wykazał, że nie wszyscy będą mogli opowiadać o Królestwie w takim samym zakresie? (b) Jakie czynniki wpływają na nasz udział w głoszeniu?
11 Część z nas może poświęcić więcej czasu na rozgłaszanie dobrej nowiny o Królestwie. Ale w przypowieści o różnych rodzajach gleby Jezus wykazał, że wszyscy, których serce przypomina wyborną glebę, przynoszą plon. Jak duży? Każdy ma inne warunki, zależne od wieku, zdrowia i obowiązków rodzinnych. Jeśli jednak głęboko cenimy dobrą nowinę o Królestwie, możemy naprawdę wiele zdziałać (Mateusza 13:23).
12. Jaki wartościowy cel duchowy powinni wziąć pod uwagę zwłaszcza młodzi?
12 Dobrze jest wyznaczać sobie cele, które pomagają zwiększać udział w głoszeniu o Królestwie. Młodzi chrześcijanie powinni się poważnie zastanowić nad wspaniałym przykładem gorliwości, jaki dał im Tymoteusz (Filipian 2:19-22). Czy po zakończeniu edukacji może być coś lepszego od podjęcia pełnoczasowej służby kaznodziejskiej? Również starsze osoby odniosą pożytek z wytknięcia sobie wartościowych celów duchowych.
13. (a) Kto decyduje o tym, ile możemy czynić w służbie na rzecz Królestwa? (b) Czego dowodzimy, gdy naprawdę ‛szukamy najpierw królestwa’?
13 Nie krytykujmy innych, którzy według nas mogliby robić więcej, lecz pełni wiary czyńmy postępy, aby służyć Bogu według naszych najlepszych możliwości (Rzymian 14:10-12; Galatów 6:4, 5). Szatan twierdzi — o czym dowiadujemy się z dziejów Hioba — że zależy nam głównie na dobrach materialnych, wygodzie i osobistej pomyślności oraz że wielbimy Boga z samolubnych pobudek. Ale jeśli rzeczywiście ‛szukamy najpierw królestwa’, udowadniamy, iż Diabeł jest wielkim kłamcą. Pokazujemy, że w naszym życiu liczy się przede wszystkim służba dla Boga. Słowem i czynem dowodzimy lojalnego poparcia dla władzy Jehowy oraz głębokiej miłości do Niego i do bliźnich (Hioba 1:9-11; 2:4, 5; Przysłów 27:11).
14. (a) Dlaczego dobrze jest planować udział w służbie kaznodziejskiej? (b) W jakim zakresie uczestniczy w tej służbie wielu Świadków?
14 Więcej osiągniemy także wtedy, gdy sporządzimy sobie plan zajęć. Sam Jehowa ma „wyznaczony czas” na urzeczywistnienie swego zamierzenia (Wyjścia 9:5; Marka 1:15). Jeśli to tylko możliwe, warto zarezerwować sobie przynajmniej raz w tygodniu porę na służbę polową. Kilkaset tysięcy Świadków Jehowy na całym świecie jest pionierami pomocniczymi i głosi dobrą nowinę około dwóch godzin dziennie. Setki tysięcy innych usługuje w charakterze pionierów stałych, przeznaczając na tę działalność średnio dwie i pół godziny dziennie. Jeszcze więcej czasu poświęcają na nią pionierzy specjalni i misjonarze. Ponadto możemy szukać okazji do opowiadania o nadziei na Królestwo, rozmawiając nieoficjalnie z każdym, kto zechce nas słuchać (Jana 4:7-15). Starajmy się uczestniczyć w tym dziele w takim zakresie, w jakim tylko pozwalają nam warunki, gdyż Jezus zapowiedział: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec” (Mateusza 24:14; Efezjan 5:15-17).
15. Dlaczego twoim zdaniem rada z Listu 1 do Koryntian 15:58 jest dziś bardzo przydatna w służbie kaznodziejskiej?
15 Świadkowie Jehowy, niezależnie od kraju, w którym mieszkają, pełnią tę zaszczytną służbę ramię przy ramieniu. Trzymają się natchnionej rady biblijnej: „Stańcie się niezłomni, niewzruszeni i miejcie zawsze mnóstwo pracy w dziele Pańskim, wiedząc, że wasz trud w związku z Panem nie jest daremny” (1 Koryntian 15:58).
Powtórka
• Co w gruncie rzeczy Jezus radził stawiać na dalszym miejscu, gdy zachęcał, żeby ‛stale szukać najpierw królestwa’?
• Jak powinniśmy się zapatrywać na zaspokajanie potrzeb fizycznych — własnych i swojej rodziny? Jakiej pomocy udzieli nam Bóg?
• W jakich dziedzinach chrześcijańskiej służby możemy brać udział?
[Ilustracja na stronie 107]
Obecnie, przed nadejściem końca, Świadkowie Jehowy we wszystkich krajach rozgłaszają dobrą nowinę