Finansowanie dzieła Królestwa

ZGODNIE z proroctwem Jezusa o dniach ostatnich Świadkowie Jehowy głoszą dobrą nowinę „aż do najdalszego miejsca na ziemi” (Dzieje 1:8; Mat. 24:14). Bezinteresownie poświęcają na to swój czas i siły. Ponieważ są przekonani, że Jehowa zadba o potrzeby swoich współpracowników, stawiają Królestwo Boże na pierwszym miejscu w życiu (Mat. 6:25-34; 1 Kor. 3:5-9). Rezultaty prowadzonej przez nich działalności wyraźnie świadczą o uznaniu i błogosławieństwie Jehowy.

TROSKA O SPRAWY KRÓLESTWA NA CAŁYM ŚWIECIE

² Kiedy inni dowiadują się, że Świadkowie Jehowy rozpowszechniają Biblię i literaturę biblijną bezpłatnie, czasami pytają: „Jak to możliwe?”. Wydawanie Biblii i opartych na niej publikacji rzeczywiście wiąże się z kosztami. Nakładów finansowych wymaga również wznoszenie i utrzymywanie domów Betel, w których ochotnicy wykonują prace drukarskie, nadzorują działalność kaznodziejską, a także na inne sposoby wspierają głoszenie dobrej nowiny. Poza tym nadzorcy obwodów, misjonarze terenowi, pionierzy specjalni i inni specjalni słudzy pełnoczasowi otrzymują pewne wsparcie materialne, niezbędne do pełnienia służby. Nie ulega wątpliwości, że dzieło głoszenia pochłania dziś sporo środków. Skąd się one biorą?

³ Wielu ludzi ceni ogólnoświatową biblijną działalność edukacyjną prowadzoną przez Świadków Jehowy i chętnie wspiera ją dobrowolnymi datkami. Przede wszystkim jednak robią to sami Świadkowie, z których część przekazuje dobrowolne datki bezpośrednio do miejscowego Biura Oddziału. Przejawiają oni taką samą szczodrość jak starożytni słudzy Boży, którzy wspierali budowę miejsc wielbienia Jehowy (Wyjścia 35:20-29; 1 Kron. 29:9). Czasem się zdarza, że ktoś zapisze w testamencie jakieś mienie sporej wartości, ale zazwyczaj poszczególne osoby, zbory i obwody ofiarowują nieduże kwoty. Wszystkie te datki razem wzięte umożliwiają kontynuowanie działalności kaznodziejskiej.

⁴ Świadkowie Jehowy uważają za zaszczyt wspieranie dzieła głoszenia zarówno pieniędzmi, jak i innymi środkami. Jezus i jego uczniowie mieli szkatułkę, w której trzymali pieniądze na pokrywanie wydatków (Jana 13:29). Biblia wspomina, że korzystali ze wsparcia pewnych kobiet, które im usługiwały (Marka 15:40, 41; Łuk. 8:3). Apostoł Paweł z wdzięcznością przyjmował życzliwą pomoc materialną od osób, które pragnęły wesprzeć go w służbie i przyczynić się do rozwoju dobrej nowiny (Filip. 4:14-16; 1 Tes. 2:9). Świadkowie Jehowy naśladują te starożytne przykłady gorliwości i szczodrości. Dzięki temu szczerym ludziom na całym świecie można proponować ‛wodę życia za darmo’ (Obj. 22:17).

ZASPOKAJANIE POTRZEB MIEJSCOWEGO ZBORU

⁵ Również koszty ponoszone przez poszczególne zbory są pokrywane z dobrowolnych datków. Nie przeprowadza się zbiórek pieniędzy, nikogo nie zmusza się do dawania ani nie ustala, ile kto ma dać. W miejscach zebrań umieszcza się skrzynki na datki, żeby każdy mógł dawać „tak, jak postanowił w sercu” (2 Kor. 9:7).

⁶ Ze środków zebranych na potrzeby zboru pokrywa się przede wszystkim koszty eksploatacji i konserwacji Sali Królestwa. Grono starszych może zdecydować, żeby część tych pieniędzy przesłać do miejscowego Biura Oddziału Świadków Jehowy na poparcie ogólnoświatowej działalności. W takim wypadku przedstawia się w zborze stosowną rezolucję. Wiele zborów regularnie przekazuje datki właśnie w ten sposób. Gdy wszyscy są wyczuleni na wyłaniające się potrzeby, rzadko zachodzi konieczność poruszania sprawy datków w ogłoszeniach.

SPOSÓB POSTĘPOWANIA Z DATKAMI

⁷ Po każdym zebraniu dwaj bracia wyjmują pieniądze ze skrzynek na datki i księgują wpływy (2 Król. 12:9, 10; 2 Kor. 8:20). Grono starszych dba o to, by te pieniądze były bezpiecznie przechowywane, dopóki nie zostaną przekazane do Biura Oddziału albo użyte na potrzeby zboru. Brat zajmujący się kontami zborowymi przygotowuje miesięczne sprawozdanie finansowe, które odczytuje się zborowi, a co kwartał koordynator grona starszych dopilnowuje, żeby przeprowadzono audyt tych kont.

WYDATKI OBWODU

⁸ Koszty związane z organizowaniem zgromadzeń obwodowych, a także inne wydatki obwodu są pokrywane z dobrowolnych datków głosicieli należących do danego obwodu. Aby mogli je składać, w miejscu zgromadzenia dostępne są przeznaczone na to skrzynki. Bieżące wydatki zbory mogą pokrywać też przy innych okazjach.

⁹ Najlepiej jest, jeśli obwody są w stanie pokryć wszystkie niezbędne koszty, a nadwyżkę przekazać na ogólnoświatową działalność. Gdyby jednak na koncie obwodu było zbyt mało środków, żeby pokryć koszty zgromadzenia lub żeby zapłacić jakieś należności przed kolejnym zgromadzeniem (na przykład wpłacić zaliczkę na rezerwację obiektu), nadzorca obwodu może zalecić przypomnienie zborom o przywileju składania datków. Każde grono starszych omówi tę sprawę i ustali, jaką kwotę zbór może przekazać na konto obwodu, a następnie przedstawi zborowi stosowną rezolucję.

¹⁰ Jeżeli zachodzi potrzeba, żeby starsi z obwodu omówili sprawy finansowe, organizuje się w tym celu spotkanie przy okazji zgromadzenia. Wszystkie decyzje z wyjątkiem tych, które dotyczą typowych wydatków obwodu, starsi powinni zatwierdzać w formie pisemnej rezolucji, poddanej pod głosowanie. Musi ona zawierać dokładne kwoty i być przyjmowana za każdym razem, kiedy trzeba skorzystać z funduszy obwodu.

¹¹ Okresowo przeprowadza się audyt kont obwodu.

TROSKA O BIEDNYCH

¹² Jezus i jego uczniowie mieli szkatułkę z pieniędzmi między innymi po to, żeby pomagać biednym (Marka 14:3-5; Jana 13:29). Chrześcijanie w dalszym ciągu są zobowiązani to robić, ponieważ Jezus powiedział: „Biednych zawsze macie u siebie” (Marka 14:7). Jak Świadkowie Jehowy wywiązują się z tego obowiązku?

¹³ Zdarza się, że wierni głosiciele w zborze potrzebują pomocy materialnej z powodu podeszłego wieku, kłopotów zdrowotnych lub jakichś trudnych sytuacji, na które nie mają wpływu. Bliższa i dalsza rodzina, a także inni, którzy to dostrzegą, na pewno będą chcieli udzielić im niezbędnego wsparcia. Jest to zgodne z radą apostoła Jana: „Jeśli ktoś ma środki do życia i widzi brata w potrzebie, a jednak nie chce mu okazać współczucia, to jak może mówić, że kocha Boga? Dzieci, powinniśmy kochać nie słowami, ale uczynkami i prawdą” (1 Jana 3:17, 18; 2 Tes. 3:6-12). Troska o wierne Bogu osoby, które mogą potrzebować pomocy materialnej, wchodzi w zakres prawdziwego wielbienia (Jak. 1:27; 2:14-17).

¹⁴ W 1 Liście do Tymoteusza 5:3-21 apostoł Paweł wyjaśnia, jak można wspierać materialnie tych, którzy na to zasługują. Każdy chrześcijanin ma obowiązek troszczyć się przede wszystkim o własną rodzinę. Zaspokajanie potrzeb osób starszych czy schorowanych należy do dzieci, wnuków lub innych bliskich krewnych. Niekiedy środki materialne można uzyskać od instytucji państwowych bądź w ramach programów pomocy społecznej, dlatego krewni albo inni chrześcijanie mogą pomóc potrzebującemu w ubieganiu się o takie świadczenia. Czasami może się okazać, że cały zbór będzie musiał rozważyć, jak przyjść z pomocą komuś, kto od lat wiernie służy Bogu. Jeśli dana osoba nie ma już żadnych bliższych lub dalszych krewnych, którzy mogliby udzielić jej wsparcia, ani nie zapewnia go państwo, grono starszych może uznać za wskazane zorganizowanie jakiejś pomocy. Dzielenie się swoimi środkami z potrzebującymi chrześcijanie uważają za zaszczyt.

¹⁵ Wielu naszych współwyznawców może się znaleźć w potrzebie wskutek prześladowań, wojen, trzęsień ziemi, powodzi, głodu lub innych katastrofalnych zdarzeń, do jakich często dochodzi w obecnych krytycznych czasach (Mat. 24:7-9). Miejscowe zbory mogą nie mieć z czego udzielić pomocy, dlatego Ciało Kierownicze koordynuje starania braci z innych rejonów, którzy są gotowi ofiarować to, co niezbędne. W podobny sposób chrześcijanie z Azji Mniejszej zaopatrzyli w żywność współwyznawców w Judei, dotkniętej klęską głodu (1 Kor. 16:1-4; 2 Kor. 9:1-5). Gdy idziemy za ich przykładem, dajemy dowód miłości do braci i okazujemy się prawdziwymi uczniami Jezusa Chrystusa (Jana 13:35).

DYSTRYBUCJA LITERATURY

¹⁶ Ważną rolę w głoszeniu dobrej nowiny o Królestwie odgrywa rozpowszechnianie Biblii i literatury biblijnej. Grono starszych zwykle wyznacza sługę pomocniczego, który dba o zapas literatury w zborze. Taki brat poważnie traktuje swoje obowiązki. Prowadzi dokładne zapiski, żeby głosiciele zawsze mieli wystarczającą ilość publikacji.

¹⁷ Jako oddani Bogu chrześcijanie zdajemy sobie sprawę, że nasz czas, nasze zdolności intelektualne, siły fizyczne, talenty i dobra materialne, a nawet samo życie to dary od Boga, których powinniśmy używać w służbie dla Niego (Łuk. 17:10; 1 Kor. 4:7). Właściwym korzystaniem ze wszystkich swoich środków dowodzimy, jak głęboka jest nasza miłość do Jehowy. Pragniemy ‛okazywać Jehowie szacunek, dając Mu to, co mamy wartościowego’. Wiemy przecież, że cieszy Go każdy dar, który wypływa ze szczerego oddania (Prz. 3:9; Marka 14:3-9; Łuk. 21:1-4; Kol. 3:23, 24). Jezus powiedział: „Otrzymaliście za darmo, za darmo dawajcie” (Mat. 10:8). Gdy w służbie dla Jehowy stawiamy do dyspozycji zarówno samych siebie, jak i to, co posiadamy, zaznajemy ogromnej radości (Dzieje 20:35).