„Wszystko róbcie na chwałę Bożą”

JAKO oddani słudzy Jehowy Boga jesteśmy zobowiązani odbijać Jego chwałę we wszystkim, co mówimy i robimy. Powinniśmy przestrzegać zasady podanej przez apostoła Pawła: „Czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego robicie, wszystko róbcie na chwałę Bożą” (1 Kor. 10:31). Obejmuje to między innymi trzymanie się prawych norm Jehowy, które są odzwierciedleniem Jego doskonałej osobowości (Kol. 3:10). Jeśli chcemy być świętym ludem, musimy stać się naśladowcami Boga (Efez. 5:1, 2).

² Apostoł Piotr zwrócił na to uwagę chrześcijan, pisząc: „Jako posłuszne dzieci, nie dawajcie się już kształtować temu, czego dawniej pragnęliście w swojej niewiedzy, ale wzorem Świętego, który was powołał, stańcie się święci w całym swoim postępowaniu. Jest przecież napisane: ‚Macie być święci, ponieważ ja jestem święty’” (1 Piotra 1:14-16). Wszyscy, którzy należą do zboru chrześcijańskiego, podobnie jak kiedyś starożytni Izraelici, muszą zachowywać świętość. Oznacza to, że mają być bez skazy, wolni od splamienia grzechem i od świeckich naleciałości. W ten sposób pozostają oddzieleni do świętej służby (Wyjścia 20:5).

³ Żeby zachowywać świętość, trzeba przestrzegać praw i zasad Jehowy, jasno przedstawionych w Piśmie Świętym (2 Tym. 3:16). Dzięki studiowaniu tej Księgi poznaliśmy i pokochaliśmy Jehowę oraz Jego sposób myślenia i postępowania. Nabraliśmy też przekonania, że trzeba szukać najpierw Królestwa Bożego i stawiać spełnianie woli Jehowy na pierwszym miejscu w życiu (Mat. 6:33; Rzym. 12:2). Wymagało to od nas ‛włożenia na siebie nowej osobowości’ (Efez. 4:22-24).

CZYSTOŚĆ DUCHOWA I MORALNA

⁴ Trzymanie się prawych wymagań Jehowy nie zawsze jest łatwe. Nasz przeciwnik, Szatan Diabeł, usiłuje zepchnąć nas z drogi prawdy. Poza tym nieraz dają o sobie znać zgubne wpływy tego świata oraz wrodzone grzeszne skłonności. Aby żyć zgodnie ze swoim oddaniem, musimy toczyć duchową walkę. Biblia mówi, że sprzeciw czy inne trudności nie powinny nas dziwić, bo znoszenie cierpień ze względu na prawość jest nieuniknione (2 Tym. 3:12). Ale gdy przechodzimy próby, możemy czuć się szczęśliwi, ponieważ dowodzą one, że spełniamy wolę Bożą (1 Piotra 3:14-16; 4:12, 14-16).

⁵ Chociaż Jezus był doskonały, to z tego, co wycierpiał, nauczył się posłuszeństwa. Nigdy nie uległ pokusom Szatana ani nie rozbudził w sobie świeckich ambicji (Mat. 4:1-11; Jana 6:15). Nawet nie pomyślał o tym, żeby pójść na kompromis. Swoją wierną postawą ściągnął na siebie nienawiść świata, a mimo to trzymał się prawych zasad Jehowy. Na krótko przed śmiercią ostrzegł uczniów, że oni również doświadczą takiej nienawiści. Od tamtej pory naśladowcy Jezusa zaznają cierpień, ale odwagi dodaje im świadomość, że Syn Boży odniósł zwycięstwo nad światem (Jana 15:19; 16:33; 17:16).

⁶ Żeby nie być częścią świata, musimy obstawać przy zasadach Jehowy, tak jak to robił nasz Mistrz. Nie wystarczy, że nie angażujemy się w sprawy polityczne i społeczne. Musimy też przeciwstawiać się demoralizującym wpływom tego świata. Poważnie traktujemy radę z Listu Jakuba 1:21: „Odrzućcie wszystko, co nieczyste, oraz każde, nawet najmniejsze zło, a z łagodnością dawajcie sobie zaszczepiać słowo, które może was wybawić”. Dzięki studiowaniu Biblii i chodzeniu na zebrania ‛dajemy sobie zaszczepiać słowo’ prawdy, żeby wnikało do naszych umysłów i serc. W rezultacie nawet nie pragniemy tego, co oferuje świat. Uczeń Jakub napisał: „Czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem jest nieprzyjaźnią z Bogiem? Kto więc chce być przyjacielem świata, robi z siebie nieprzyjaciela Boga” (Jak. 4:4). Właśnie dlatego Biblia tak dobitnie zachęca, byśmy przestrzegali zasad Jehowy i trzymali się z daleka od świata.

⁷ Słowo Boże ostrzega nas przed bezwstydnym i niemoralnym postępowaniem. Czytamy w nim: „Niemoralność i wszelka nieczystość lub chciwość niech nawet nie będą wśród was wspominane, bo to nie przystoi świętym” (Efez. 5:3). Nie możemy więc sobie pozwalać na rozmyślanie o rzeczach nieprzyzwoitych, bezwstydnych czy podłych. Z pewnością też nie możemy dopuścić, żeby coś takiego wkradało się do naszych rozmów. W ten sposób pokażemy, że zależy nam na trzymaniu się czystych i prawych norm moralnych, ustanowionych przez Jehowę.

CZYSTOŚĆ FIZYCZNA

⁸ Chrześcijanie zdają sobie sprawę, że powinni być czyści nie tylko pod względem duchowym i moralnym, ale także fizycznym. Święty Bóg wymagał od starożytnych Izraelitów, żeby w ich obozie było czysto. My również musimy być czyści, żeby Jehowa ‛nie zobaczył u nas nic nieprzyzwoitego’ (Powt. Pr. 23:14).

⁹ Według Biblii świętość ściśle się wiąże z czystością fizyczną. Na przykład Paweł napisał: „Kochani, (...) oczyśćmy się ze wszystkiego, co zanieczyszcza ciało i ducha — pokażmy, że boimy się Boga, i dążmy do pełnej świętości” (2 Kor. 7:1). Dlatego chrześcijanie — zarówno mężczyźni, jak i kobiety — powinni w trosce o higienę osobistą regularnie się myć oraz prać odzież. Co prawda w poszczególnych krajach panują różne warunki, ale na ogół mamy wystarczająco dużo wody i mydła, żeby móc zadbać o czystość swoją i swoich dzieci.

¹⁰ Ponieważ bierzemy udział w działalności kaznodziejskiej, zazwyczaj jesteśmy w okolicy dobrze znani. Już samo utrzymywanie porządku i czystości w domu i wokół niego stanowi dobre świadectwo dla sąsiadów. Może być w to zaangażowana cała rodzina. Mężczyźni powinni szczególnie interesować się domem i jego otoczeniem, pamiętając o tym, że czysta i zadbana posesja wywiera na innych korzystne wrażenie. Jeżeli wywiązują się z tego zadania, a także umiejętnie przewodzą domownikom pod względem duchowym, pokazują, że są przykładnymi głowami rodzin (1 Tym. 3:4, 12). Również kobiety są zobowiązane dbać o czystość, zwłaszcza w samym domu (Tyt. 2:4, 5). A dobrze wychowane dzieci starają się utrzymywać porządek w swoich pokojach i dbać o czysty wygląd. W ten sposób cała rodzina rozwija dobre nawyki związane z czystością, które będą potrzebne też w nowym świecie.

¹¹ Wielu sług Jehowy jeździ na zebrania samochodami. Na niektórych terenach samochód jest wręcz niezbędny w służbie kaznodziejskiej. Powinien być czysty i w dobrym stanie technicznym. Zarówno nasze mieszkania, jak i samochody mają świadczyć o tym, że należymy do czystego, świętego ludu Jehowy. Ta sama zasada dotyczy torby do służby oraz Biblii.

¹² Również nasz wygląd powinien harmonizować z normami Bożymi. Nie przyszłoby nam do głowy stanąć przed wysokim urzędnikiem w niechlujnym lub zbyt swobodnym ubraniu. O ileż większą uwagę powinniśmy na to zwracać, gdy reprezentujemy Jehowę w służbie kaznodziejskiej lub na podium! Nasz wygląd i styl ubierania się może wpłynąć na to, jak inni będą postrzegać wielbienie Jehowy. Z pewnością nie na miejscu byłby ubiór nieskromny lub świadczący o tym, że nie liczymy się z cudzymi odczuciami (Mich. 6:8; 1 Kor. 10:31-33; 1 Tym. 2:9, 10). Kiedy więc wybieramy się do służby, na zebranie, zgromadzenie obwodowe czy kongres, powinniśmy pamiętać, co Biblia mówi na temat czystości fizycznej i skromnego wyglądu. Zawsze chcemy przynosić chwałę Jehowie.

¹³ To samo odnosi się do zwiedzania Biura Głównego czy któregoś z Biur Oddziałów Świadków Jehowy. Pamiętajmy, że nazwa Betel oznacza „dom Boży”. Dlatego gdy się tam wybieramy, nasz ubiór i zachowanie powinny być takie jak na zebraniach w Sali Królestwa.

¹⁴ Strój i wygląd ma znaczenie również wtedy, kiedy spędzamy czas wolny. W takich sytuacjach warto zadawać sobie pytanie: „Czy nie czułbym się zakłopotany, gdybym w tym ubraniu miał porozmawiać z kimś o Biblii?”.

STOSOWNY WYPOCZYNEK I ROZRYWKA

¹⁵ Odprężenie i rozrywka są niezbędne, jeśli chcemy zachowywać równowagę i być zdrowi. Pewnego razu Jezus zachęcił swoich uczniów, żeby udali się na jakieś odludne miejsce i „trochę odpoczęli” (Marka 6:31). Wypoczynek i właściwa rozrywka mogą być przyjemną odskocznią od codziennych zajęć, pozwalającą zregenerować siły.

¹⁶ Obecnie dostępnych jest mnóstwo form rozrywki. Dlatego gdy chrześcijanie wybierają którąś z nich, powinni być wybredni i kierować się mądrością pochodzącą od Boga. Odpoczynek ma w życiu swoje miejsce, ale nie jest najważniejszy. Biblia ostrzegała, że w „dniach ostatnich” ludzie „będą kochać przyjemności, a nie będą kochać Boga” (2 Tym. 3:1, 4). Znaczna część tego, co dziś uchodzi za rozrywkę i ma zapewniać relaks, jest nie do przyjęcia dla osób, które pragną trzymać się wysokich norm Jehowy.

¹⁷ Pierwsi chrześcijanie musieli stronić od niezdrowej rozrywki propagowanej w otaczającym ich świecie, żądnym uciech. W rzymskim cyrku widzowie dla zabawy oglądali cudze cierpienia. Powszechnie lubowano się w rozrywce eksponującej przemoc, przelew krwi i niemoralność. Ale pierwsi chrześcijanie trzymali się od tego z daleka. Dzisiejszy świat podsuwa wiele podobnych atrakcji, odwołujących się do najniższych instynktów. Musimy więc bardzo uważać na swoje postępowanie i wystrzegać się demoralizującej rozrywki (Ps. 11:5; Efez. 5:15, 16). A nawet gdy sama rozrywka nie budzi zastrzeżeń, często nie do zaakceptowania jest towarzysząca jej atmosfera (1 Piotra 4:1-4).

¹⁸ Istnieją jednak przyzwoite formy wypoczynku i rozrywki, z których chrześcijanie mogą czerpać przyjemność. Wiele osób odnosi pożytek z trzymania się rad biblijnych i wyważonych wskazówek na ten temat podawanych w naszych publikacjach.

¹⁹ Czasami ktoś z chrześcijan gości u siebie kilka rodzin. Bracia i siostry zapraszają się też na wesela lub spotykają przy innych okazjach (Jana 2:2). Gospodarze powinni się czuć odpowiedzialni za przebieg takich spotkań. Oczywiście kiedy zbiera się więcej osób, trzeba być ostrożnym, ponieważ swobodna atmosfera ośmiela niektórych do przekraczania granic stosownego chrześcijańskiego zachowania i w rezultacie przebierają miarę w jedzeniu i piciu albo dopuszczają się innych poważnych wykroczeń. Dlatego rozważni chrześcijanie wiedzą, że mądrze jest ograniczyć wielkość i czas trwania takich spotkań. Jeśli podawane są napoje alkoholowe, trzeba zachowywać umiar (Filip. 4:5). Takie okazje powinny przede wszystkim budować i pokrzepiać duchowo i gdy dokłada się starań, żeby tak było, wówczas nie obracają się one wokół jedzenia i picia.

²⁰ Gościnność to piękna cecha (1 Piotra 4:9). Kiedy zapraszamy innych chrześcijan na posiłek lub skromny poczęstunek, żeby spędzić z nimi czas i odprężyć się w ich towarzystwie, warto uwzględniać tych, którzy pod jakimś względem są pokrzywdzeni przez los (Łuk. 14:12-14). A jeżeli na takim spotkaniu jesteśmy gośćmi, to trzymajmy się zasady podanej w Ewangelii według Marka 12:31. I nigdy nie zapominajmy o wyrażeniu wdzięczności za okazaną nam życzliwość.

²¹ Chrześcijanie z radością korzystają z hojnych darów Bożych. Cieszą się, że mogą ‛jeść i pić, i czerpać zadowolenie z całej swojej ciężkiej pracy’ (Kazn. 3:12, 13). Gdy na spotkaniach towarzyskich zarówno gospodarze, jak i goście ‛wszystko robią na chwałę Bożą’, potem mają miłe, budujące wspomnienia.

W SZKOLE

²² Dzieci Świadków Jehowy odnoszą korzyści ze świeckiego wykształcenia, które pozwala zdobyć niezbędne umiejętności. Chodzą do szkoły, bo chcą się nauczyć biegle czytać i pisać. Uczą się też przedmiotów, które mogą im się przydać w zmierzaniu do celów duchowych. W ciągu lat szkolnych bardzo się starają ‛pamiętać o swoim Wspaniałym Stwórcy’ i stawiać sprawy duchowe na pierwszym miejscu (Kazn. 12:1).

²³ Jeżeli jesteś młodym chrześcijaninem i chodzisz do szkoły, staraj się nie spędzać ze świeckimi rówieśnikami więcej czasu, niż to konieczne (2 Tym. 3:1, 2). Jehowa zapewnia nam wszystko, czego potrzebujemy, żeby chronić się przed świeckimi wpływami, dlatego naprawdę możesz się im oprzeć (Ps. 23:4; 91:1, 2). Korzystaj więc z Jego pomocy, a będziesz bezpieczny (Ps. 23:5).

²⁴ Chcąc trzymać się z daleka od świata, większość Świadków Jehowy w wieku szkolnym postanawia nie uczestniczyć w zajęciach pozalekcyjnych. Waszym kolegom i nauczycielom czasem trudno to zrozumieć. Dla was jednak najważniejsze jest to, żeby podobać się Bogu. Właśnie dlatego kierujecie się sumieniem wyszkolonym na Biblii i zdecydowanie stronicie od widocznego w świecie współzawodnictwa i nacjonalizmu (Gal. 5:19, 26). Jeśli słuchacie rad z Pisma Świętego, których wam udzielają oddani Bogu rodzice, i wybieracie dobre towarzystwo w zborze, to łatwiej wam będzie stosować się do prawych zasad Jehowy.

PRACA I KONTAKTY ZAWODOWE

²⁵ Osoby będące głowami rodzin Biblia zobowiązuje do troszczenia się o najbliższych (1 Tym. 5:8). Ale jako słudzy Boży wiedzą one, że sprawy Królestwa są najważniejsze, a praca zawodowa jest drugorzędna (Mat. 6:33; Rzym. 11:13). Oddanie dla Boga oraz zadowalanie się tym, że mamy jedzenie i ubranie, pozwala unikać trosk i sideł, jakie niesie ze sobą materialistyczny styl życia (1 Tym. 6:6-10).

²⁶ W gruncie rzeczy o zasadach biblijnych powinni pamiętać wszyscy oddani Bogu chrześcijanie, którzy pracują zawodowo. Chcąc uczciwie zarabiać na utrzymanie, wystrzegamy się praktyk, które naruszają prawo Boże albo świeckie (Rzym. 13:1, 2; 1 Kor. 6:9, 10). Nie zapominamy o niebezpieczeństwach związanych ze złym towarzystwem. Jako ‛żołnierze Chrystusa’ nie angażujemy się w interesy, które wiążą się z łamaniem zasad biblijnych i chrześcijańskiej neutralności, a tym samym zagrażają naszemu usposobieniu duchowemu (2 Tym. 2:3, 4; Izaj. 2:4). Nie mamy też żadnych powiązań z wrogim Bogu systemem religijnym, „Babilonem Wielkim” (Obj. 18:2, 4; 2 Kor. 6:14-17).

²⁷ Kto trzyma się prawych zasad Bożych, ten nie wykorzystuje chrześcijańskich spotkań do promowania własnej działalności zarobkowej ani do realizowania prywatnych celów. Na zebraniach zborowych oraz zgromadzeniach obwodowych czy kongresach spotykamy się wyłącznie po to, żeby oddawać cześć Jehowie. Karmimy się z Jego duchowego stołu i wzajemnie zachęcamy (Rzym. 1:11, 12; Hebr. 10:24, 25). Przy takich okazjach powinniśmy całkowicie koncentrować się na sprawach duchowych.

ZACHOWYWANIE CHRZEŚCIJAŃSKIEJ JEDNOŚCI

²⁸ Prawe zasady Jehowy wymagają, żeby Jego słudzy ‛zachowywali jedność wynikającą z działania ducha, zespoleni więzią pokoju’ (Efez. 4:1-3). Chrześcijanie nie zabiegają o własne korzyści, lecz o to, co dobre dla innych (1 Tes. 5:15). Niewątpliwie taki duch panuje w twoim zborze. Bez względu na rasę, narodowość, status społeczny, sytuację materialną czy wykształcenie wszyscy przestrzegamy tych samych wysokich norm. Nawet osoby postronne widzą, że jest to cecha charakterystyczna ludu Jehowy (1 Piotra 2:12).

²⁹ Apostoł Paweł tak zwrócił uwagę na podstawę tej jedności: „Jest jedno ciało i jeden duch, tak samo jak jedna nadzieja, do której zostaliście powołani. Jest jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest, jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi i działa przez wszystkich i we wszystkich” (Efez. 4:4-6). Zgodnie z tymi słowami jednakowo pojmujemy podstawowe oraz głębsze nauki biblijne i w ten sposób dowodzimy, że uznajemy zwierzchnią władzę Jehowy. Rzeczywiście dał On swoim czcicielom czystą mowę prawdy, dzięki czemu mogą Mu ‛służyć ramię przy ramieniu’ (Sof. 3:9).

³⁰ Jedność i pokój w zborze chrześcijańskim są źródłem pokrzepienia dla wszystkich sług Jehowy. Widzimy, jak spełnia się Jego obietnica: „Zjednoczę ich i będą jak owce w zagrodzie” (Mich. 2:12). Pragniemy utrzymywać tę jedność i pokój, przestrzegając słusznych zasad Bożych.

³¹ Ci, którzy zostali przyjęci do czystego zboru Jehowy, są naprawdę szczęśliwi! Nazywanie się od imienia Bożego warte jest wszelkich poświęceń. Pielęgnując drogocenną więź z Jehową, usilnie starajmy się trzymać Jego prawych norm postępowania i zachęcać do tego drugich (2 Kor. 3:18).