7 JAKUB
Odważnie chronił swoją rodzinę
KIEDY Jakub się zestarzał, stwierdził, że jego życie było krótkie i pełne problemów (Rodz. 47:9). To prawda — trudności go nie omijały! Kiedy był młodszy, musiał uciekać do odległego Charanu, bo jego własny brat chciał go zabić. Tam zakochał się w Racheli, ale jej ojciec, Laban, go oszukał i Jakub musiał ożenić się najpierw z jej starszą siostrą. Miał więc dwie żony, między którymi często dochodziło do spięć. Przez dłuższy czas pracował dla Labana, a ten wielokrotnie postępował wobec niego nieuczciwie. Mimo to Jakub okazywał wyjątkową odwagę, wiarę i wytrwałość.
Pewnego dnia Jehowa polecił Jakubowi, żeby opuścił Charan i wrócił do Kanaanu. Jednak mogło to być niebezpieczne, bo Laban był zaborczy i chciwy. Jakub naradził się z żonami, zebrał całą rodzinę i w tajemnicy przed Labanem wyruszył w drogę. Kiedy Laban się o tym dowiedział, razem ze swoimi krewnymi ruszył w pościg. W końcu dogonił Jakuba i ostro go skrytykował za to, że od niego uciekł. Zaczął mu nawet grozić, mówiąc: „Mógłbym was surowo potraktować”. Ale Jakub odważnie się bronił. Przypomniał Labanowi, że ten przez lata traktował go niesprawiedliwie. Jednocześnie Jakubowi zależało na zachowaniu pokojowych relacji. W rezultacie obaj mężczyźni rozstali się w zgodzie.
Co pomogło Jakubowi przywrócić pokojowe relacje z negatywnie nastawionymi członkami rodziny, a nawet walczyć z potężnym aniołem?
Ale na tym nie koniec — Jakuba czekało jeszcze spotkanie z jego bratem bliźniakiem, Ezawem. Wiele lat wcześniej ich matka, Rebeka, ostrzegła Jakuba, że Ezaw zamierza go zabić. Ezaw uważał, że jego brat w nieuczciwy sposób uzyskał błogosławieństwo ojca, które należało się jemu. Teraz Jakub chce naprawić relacje ze swoim bratem. Dowiaduje się, że Ezaw zbliża się razem z 400 mężczyznami. W Biblii czytamy: „Jakub bardzo się przestraszył, bo spodziewał się najgorszego”. Wysyła więc Ezawowi na spotkanie sług z cennymi darami. Ale czy to wystarczy, żeby złagodzić jego gniew? Jakub tego nie wie.
W międzyczasie dzieje się coś niesamowitego. Kiedy Jakub jest sam, zauważa nieznajomego. To anioł Jehowy, który zaczyna z nim walczyć. Jakub przeczuwa, że anioł może mieć dla niego błogosławieństwo, więc odważnie siłuje się z nim wiele godzin, aż do świtu. Mimo że Jakub ma już 97 lat i jego szanse na wygraną są znikome, łatwo się nie poddaje. Wytrwale walczy, a nawet płacze (Oz. 12:4). Wie, jak cenne jest błogosławieństwo od Jehowy, dlatego jest zdecydowany zabiegać o nie ze wszystkich sił. O świcie anioł dotyka jego stawu biodrowego, co powoduje jego zwichnięcie. Mówi też Jakubowi, że odtąd będzie miał na imię Izrael. Imię to ma głębokie znaczenie — nawiązuje do tego, że walczył on z Bogiem. Bez wątpienia jest ono stosowne, bo Jakub był wytrwały i bardzo się wysilał, żeby otrzymać od Jehowy błogosławieństwo.
Kulejąc, Jakub wraca do rodziny. W oddali widzi Ezawa, który zbliża się ze swoimi 400 ludźmi. Jakub wychodzi im na spotkanie, a rodzinę zostawia w bezpiecznej odległości. Kiedy podchodzi do Ezawa, siedem razy mu się kłania. Wtedy Ezaw biegnie w jego stronę. Ale nie ma ze sobą broni. Szeroko otwiera ramiona i obejmuje Jakuba! Obaj zaczynają płakać. Hojne dary i pokorna postawa Jakuba całkowicie rozładowały napięcie. Być może Ezaw jest też pod wrażeniem jego odwagi. Jakub znalazł sposób, żeby pogodzić się z bratem.
Z powodu uszkodzonego biodra Jakub przez resztę życia kulał. Zmagał się też z wieloma innymi trudnościami. Ale na pewno nigdy nie żałował, że był posłuszny Jehowie ani że walczył z aniołem. Wspaniała obietnica, którą złożył mu Bóg, z czasem się spełniła — jego potomkowie stali się potężnym narodem (Rodz. 28:14). Poza tym w Biblii Jehowa jest często nazywany „Bogiem Jakuba” (Wyjścia 3:6). Tego określenia użył sam Jezus Chrystus. Dodał przy tym, że Jehowa „nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych, bo dla Niego oni wszyscy żyją” (Łuk. 20:37, 38). Tak więc Jakub ma przed sobą wspaniałą przyszłość. W nowym świecie jego życie będzie trwało bez końca i będzie przepełnione szczęściem!
Przeczytaj:
Do omówienia:
Jak Jakub okazywał odwagę?
Wniknij w temat
1. Dlaczego Jehowa dopilnował, żeby prawo pierworodnego otrzymał Jakub, a nie Ezaw? (w03 15.10 s. 29, ak. 2)
2. Jaki sen Jehowa dał Jakubowi i o czym go to upewniło? (w03 15.10 s. 28, ak. 3, do s. 29, ak. 1) A
Ilustracja A
3. Dlaczego Jakub był pewny, że może otrzymać błogosławieństwo od anioła? (w03 15.10 s. 31, ak. 1) B
Ilustracja B
4. Jakie działania podjął Jakub, żeby chronić rodzinę przed wpływem Kananejczyków? (w95 15.9 s. 21, ak. 5, przypis)
Wyciągnij praktyczne wnioski
Jakub czuł się odpowiedzialny za każdą owcę Labana (Rodz. 31:38-40). Jak dzisiaj chrześcijańscy pasterze mogą pokazywać, że bardzo się troszczą o owce Jehowy, czyli o swoich braci i siostry? C
Ilustracja C
Kiedy Jakub się bał, modlił się do Jehowy (Rodz. 32:6-12). O czym wzorem Jakuba możesz mówić Jehowie w modlitwach?
Jak mógłbyś naśladować odwagę Jakuba?
Spójrz z szerszej perspektywy
Czego to sprawozdanie uczy mnie o Jehowie?
Jak ta relacja biblijna wiąże się z zamierzeniem Jehowy?
O co chciałbym zapytać Jakuba, kiedy zmartwychwstanie?
Dowiedz się więcej
Jak możemy naśladować Jakuba, kiedy uświadomimy sobie, że uraziliśmy współwyznawcę?
Korzystając z tej ilustrowanej historii biblijnej, pomóż swojej rodzinie dowiedzieć się o Jakubie czegoś więcej.