AMACJASZ

(„silny jest Jehowa”).

1. Lewita z rodu Merariego; syn Chilkiasza i ojciec Chaszabiasza. Jeden z jego potomków za czasów Dawida brał udział w kierowaniu śpiewem przed przybytkiem (1Kn 6:31, 32, 45).

2. Król Judy, który po zamachu na jego ojca, Jehoasza, objął tron w r. 858 p.n.e. Miał wtedy 25 lat, a panował 29 lat. Jego matką była Jehoaddin (Jehoaddan), a żoną Jecholia (2Kl 14:1, 2; 15:2; 2Kn 25:1; 26:3). Po umocnieniu swej władzy Amacjasz zgładził morderców ojca, jednak zgodnie z Prawem Mojżeszowym oszczędził ich synów (Pwt 24:16; 2Kl 14:5, 6). Do pewnego stopnia żywił zapał do czystego wielbienia, ale nie popierał go „sercem niepodzielnym” (2Kn 25:2). Nie ustrzegł się też poważnych błędów, które sprowadziły nieszczęścia zarówno na niego, jak i na mieszkańców Judy. Opis jego rządów obejmuje głównie dwie kampanie militarne.

Najpierw Amacjasz wyruszył na czele wojska liczącego 300 000 mężczyzn z Judy i Beniamina przeciwko Edomowi, czyli Seirowi, i odniósł sukces. Zebrał również 100 000 najemników z Izraela, ale za radą męża Bożego zapłacił im i odesłał ich do domu. Jehowa dał Amacjaszowi wspaniałe zwycięstwo w Dolinie Soli — pozwolił mu zabić 20 000 nieprzyjaciół i zająć Selę, którą nazwano Jokteel. Ponieważ jednak Amacjasz sprowadził ze sobą bogów Seiru i zaczął im oddawać cześć, Jehowa zapałał na niego gniewem: „Dlaczego szukasz bogów tego ludu, którzy nie wyzwolili swego ludu z twojej ręki?” Amacjasz zmusił do milczenia proroka Jehowy, czym tylko powiększył swą winę (2Kn 25:5-16; 2Kl 14:7).

Druga kampania Amacjasza była tragiczna od początku do końca. Kiedy 100 000 odesłanych najemników z Izraela wracało na pn., splądrowało judzkie miasta. Być może właśnie to skłoniło Amacjasza, by rzucić Jehoaszowi, królowi silnego królestwa północnego, nierozsądne wyzwanie: „Chodź. Spójrzmy sobie w twarz”. Jehoasz odpowiedział: ‛Jakże głupio postępuje ciernisty chwast, który chce się zmierzyć z potężnym cedrem tylko po to, żeby zostać zdeptanym przez dzikie zwierzę!’ Ale Amacjasz, który po ostatnim zwycięstwie najwyraźniej stał się zarozumiały, nie usłuchał tych słów, a Jehowa za jego bałwochwalstwo skazał go na porażkę. Gdy koło Bet-Szemesz doszło do bitwy, Judejczycy uciekli, Amacjasza pojmano, a w murze Jerozolimy zrobiono wyłom na blisko 180 m i sporą część skarbów ze świątyni, jak również wielu zakładników zabrano do Samarii (2Kl 14:8-14; 2Kn 25:13, 17-24).

Odkąd Amacjasz przestał wielbić Jehowę, zaczęto przeciw niemu spiskować i w końcu musiał uciekać do Lachisz. Tam zginął z rąk spiskowców. Tron po nim objął jego 16-letni syn Azariasz (Uzzjasz) (2Kl 14:17-21; 2Kn 25:25-28).

3. Kapłan kultu cielca w Betel; oskarżył przed Jeroboamem II proroka Amosa o działalność wywrotową. Próbował też osobiście go zastraszyć i skłonić, by wrócił do Judy. Ale prorok pozostał niewzruszony i zapowiedział Amacjaszowi, że jego żona stanie się nierządnicą, jego dzieci padną od miecza, a on sam umrze na nieczystej ziemi (Am 7:10-17).

4. Ojciec Joszy; pochodził z plemienia Symeona. Josza był jednym z naczelników, którzy w czasach Ezechiasza wybili Meunitów i Chamitów zamieszkujących dolinę w okolicach Gedoru (1Kn 4:24, 34, 38-41).