ANDRONIK

(„zwyciężający mężczyzn”).

Wierny chrześcijanin pochodzenia żydowskiego należący do zboru w Rzymie. Jemu i Juniasowi Paweł przesłał pozdrowienia, przy czym nazwał ich swymi krewnymi. Wprawdzie użyte przez niego słowo greckie (syggenés) może w szerszym sensie odnosić się do rodaków, ale przede wszystkim oznacza krewnych z tego samego pokolenia. Z kontekstu wynika, że Andronik i Paweł rzeczywiście mogli być tak spokrewnieni. Andronik, który został chrześcijaninem wcześniej niż Paweł i miał za sobą uwięzienie, był ‛mężem znaczniejszym wśród apostołów’ (Rz 16:7).