ARABA

(„pustynna równina”).

Część niezwykłego rowu tektonicznego, zwana też Rowem Jordanu. Ciągnie się od stoków góry Hermon na pd. poprzez Jezioro Galilejskie, dolinę Jordanu i Morze Martwe (Słone) (położone znacznie poniżej poziomu morza), aż do zatoki Akaba, będącej odnogą Morza Czerwonego (Pwt 3:17; Joz 3:16; 11:16; Jer 52:7).

Ta długa i wąska dolina biegnąca z pn. na pd., ograniczona po obu stronach stromymi zboczami, miejscami jest bardzo sucha i leży w niej niewiele miast. Powstała na skutek podłużnego pęknięcia w skorupie ziemskiej; jej szerokość waha się od blisko 1 km do 16 km, a długość wynosi 435 km. W pn. części tej prostej doliny wije się Jordan, który nieustannie nawadnia pas zieleni ciągnący się jej środkiem. Natomiast na pd. od Morza Martwego przez Arabę płyną jedynie okresowe strumienie, które nie wystarczają do utrzymania życia na tej suchej ziemi.

Niektórzy bibliści uważają, że słowo „Araba” dotyczyło tylko tej części Rowu Jordanu, która leży na pd. od Morza Martwego. Ale Biblia odnosi je także do terenów rozciągających się dalej na pn., przynajmniej do Jeziora Galilejskiego, czyli morza Kinneret (Joz 12:3; 2Sm 2:29). Dzisiaj odcinek doliny na pn. od Morza Martwego określa się mianem Al-Ghor, co znaczy „obniżenie”, natomiast nazwy „Araba” używa się zwłaszcza w odniesieniu do bardzo suchego obszaru położonego na pd. od tego morza.

„Morzem Araby” nazywano właśnie Morze Martwe (Pwt 3:17; 4:49; 2Kl 14:25). Słowo ʽarawáh występujące bez przedimka jest także rzeczownikiem pospolitym i można je przetłumaczyć na „pustynną równinę”. Często pojawia się w lm. (ʽarawòt), gdy mowa o pustynnych równinach Jerycha i Moabu położonych w dolinie Jordanu na pn. od Morza Martwego (Lb 22:1; 26:3, 63; 31:12; Joz 4:13; 5:10; Jer 39:5).