BANI

(od rdzenia oznaczającego: „budować”).

1. Lewita z linii Merariego, przodek Etana, którego Dawid wyznaczył do służby w sanktuarium (1Kn 6:31, 44, 46).

2. Jeden z mocarzy Dawida, Gadyta (2Sm 23:36).

3. Potomek Judy poprzez Pereca; jego potomkowie mieszkali w Jerozolimie po powrocie z wygnania (1Kn 9:3, 4). Być może tożsamy z omówionym w poz. 4 i 5 lub 4 i 6.

4. Głowa rodu; ponad 600 jego potomków wróciło do Jerozolimy z Zerubbabelem (Ezd 2:1, 10). W Nehemiasza 7:15 nazwano go Binnujem (zob. poz. 3).

5. Głowa rodu; sześciu jego potomków odesłało swoje cudzoziemskie żony i dzieci za czasów Ezdrasza. Inny niż omówiony w poz. 6 (Ezd 10:29, 44; zob. poz. 3).

6. Głowa rodu; najwyraźniej 12 jego potomków odesłało swe cudzoziemskie żony i synów za czasów Ezdrasza. Inny niż omówiony w poz. 5 (Ezd 10:34, 44; zob. poz. 3).

7. Lewita, którego syn Rechum pomagał przy naprawie muru Jerozolimy w 455 r. p.n.e. (por. poz. 8-10, 12; Neh 3:17).

8. Lewita, który pomagał Ezdraszowi przy czytaniu i objaśnianiu Prawa ludowi (Neh 8:7; 9:4, 5; zob. poz. 7).

9. Drugi Lewita imieniem Bani, który stał na podium podczas publicznego wyznawania grzechów Izraela w 455 r. p.n.e. (Neh 9:4).

10. Lewita, którego potomek, jeśli nie on sam, potwierdził pieczęcią „wiarogodną umowę” sporządzoną w czasach Nehemiasza (Neh 9:38; 10:13).

11. Jeden z „naczelników ludu”; jego potomek, jeśli nie on sam, również potwierdził tę „wiarogodną umowę” (Neh 9:38; 10:14).

12. Lewita, potomek Asafa; jego syn Uzzi był nadzorcą Lewitów w Jerozolimie za czasów Nehemiasza (Neh 11:22; zob. poz. 7).