BARZILLAJ

(„żelazny”).

1. Mecholatyta, którego syn Adriel został mężem Merab, córki Saula (1Sm 18:19; 2Sm 21:8).

2. Gileadczyk z miasta Rogelim, „mąż bardzo zamożny”. Jeden z trzech mężczyzn, którzy w czasie buntu Absaloma zaopatrywali Dawida i jego wojsko w żywność i inne rzeczy (2Sm 17:27-29). Gdy Dawid wracał do Jerozolimy, Barzillaj odprowadził go nad Jordan, ale tłumacząc się wiekiem („mam dzisiaj osiemdziesiąt lat”), nie przyjął jego zaproszenia, by zostać członkiem dworu królewskiego, lecz zamiast siebie posłał Kimhama. Na pożegnanie Dawid ucałował Barzillaja i go pobłogosławił (2Sm 19:31-40). Krótko przed swą śmiercią poprosił Salomona, by okazał synom Barzillaja życzliwość i umieścił ich ‛wśród jadających przy jego stole’ (1Kl 2:7).

3. Kapłan, który poślubił córkę Barzillaja Gileadczyka (zapewne omówionego w poz. 2) i przybrał imię swego teścia. Po powrocie z niewoli babilońskiej jego potomkowie nie mogli ustalić swego rodowodu i dlatego zostali odsunięci od służby kapłańskiej (Ezd 2:61, 62; Neh 7:63, 64).