BOCRA

(„niedostępne miejsce”).

1. Ważne miasto edomskie, z którego pochodził ojciec tamtejszego króla Jobaba, żyjącego w II tysiącleciu p.n.e. (Rdz 36:31, 33; 1Kn 1:44). O znaczeniu tego miasta świadczy okoliczność, że prorocy Izajasz, Jeremiasz i Amos pod wpływem natchnienia uznali je za reprezentanta całego Edomu, zasługującego na spustoszenie (Iz 34:5, 6; 63:1-4; Jer 49:12, 13, 17, 22; Am 1:11, 12).

Bocra jest utożsamiana ze współczesną Busajrą, leżącą ok. 50 km w kierunku pn.-pn.-wsch. od Petry, w pobliżu starożytnego szlaku zwanego Drogą Królewską. Była więc położona niemal w centrum królestwa Edomu i strzegła dostępu do kopalń miedzi w Arabie. Starodawne ruiny w Busajrze świadczą o tym, że Bocra była warownym miastem wzniesionym nad głębokimi wąwozami na wąskiej odnodze góry Dżabal asz-Szaraʼ.

Nazwa „Bocra” występuje w Biblii gdańskiej także w Micheasza 2:12, ale w większości współczesnych przekładów uznano, że chodzi tu raczej o zagrodę dla owiec.

2. W proroctwie przeciw Moabowi zanotowanym w Jeremiasza 48:24 wymieniono Bocrę wśród miast „ziemi Moabu”, leżących w „równinnej krainie” (Jer 48:21), które to hebrajskie określenie (przetłumaczone na „płaskowyż”) występuje w innym miejscu w odniesieniu do Becer (Pwt 4:43). Na tej podstawie niektórzy bibliści przypuszczają, że Bocra i Becer są tym samym miastem (zob. BECER 2).