KRZEW

(hebr. síach).

Niska, silnie rozgałęziona roślina drzewiasta. Hebrajskie słowo síach pojawia się w Biblii tylko cztery razy: w Rodzaju 2:5; 21:15 i Hioba 30:4, 7. Niektóre drzewa występujące w Palestynie właściwie zaliczają się do krzewów, np. jałowiec, szydlica czy janowiec, a inne przypominają krzewy rozmiarem i wyglądem, np. akacja, mirt, styrakowiec, tamaryszek i wierzba.

Pod krzewem na pustkowiu Beer-Szeby zrozpaczona Hagar porzuciła Ismaela (Rdz 21:15), a Hiob oznajmił, że mieszkańcy bezwodnej okolicy zrywają „słone ziele koło krzaków” i wydają okrzyki pośród krzewów (Hi 30:4, 7).

Płonący krzew, który przykuł uwagę Mojżesza i przy którym rozmawiał z nim anioł Jehowy, prawdopodobnie był jakimś ciernistym krzewem (hebr. senéh) (Wj 3:2-5; Pwt 33:16). Gdy chrześcijańscy pisarze Pism Greckich nawiązywali do tego zdarzenia, używali greckiego słowa bátos, oznaczającego jeżynę lub jakikolwiek kolczasty krzew (Mk 12:26; Łk 20:37; Dz 7:30, 35). Z tego powodu niektórzy leksykografowie uważają, że ów ciernisty krzew (senéh) to jeżyna Rubus sanctus, często spotykana na terenie Syrii i sporych obszarach Palestyny. Ale współcześnie roślina ta nie występuje w stanie dzikim na półwyspie Synaj. Dlatego zdaniem innych chodzi raczej o jakiś gatunek akacji, gdyż to cierniste, podobne do krzewu drzewo jest bardzo rozpowszechnione w tym regionie. Nie można jednak jednoznacznie ustalić, jaka to była roślina.