CHRYZOLIT

Przezroczysty lub przeświecający, żółty lub zielony kamień półszlachetny zbudowany z krzemianów magnezu i żelaza. Spotyka się go na ogół w skałach wulkanicznych (także w dolomitach i niektórych wapieniach) w postaci stałej krystalicznej albo ziarnistej. Nazwa „chryzolit” pochodzi od greckiego słowa chrysòlithos („złoty kamień”) i jak się wydaje, bywała w starożytności odnoszona do różnych kamieni ozdobnych o żółtawym zabarwieniu. Wysokiej jakości kryształy chryzolitu występują w Egipcie.

Zgodnie ze wskazówkami Jehowy chryzolit (hebr. tarszísz; LXX: „chrysòlithos”) umieszczono na pierwszym miejscu w czwartym rzędzie przeznaczonego dla Aarona „napierśnika sądu” — jako symbol jednego z 12 plemion izraelskich (Wj 28:2, 15, 20, 21; 39:13). Chryzolit był również jednym z drogich kamieni służących za „okrycie” królowi Tyru (Eze 28:12, 13).

W dwóch odrębnych wizjach ukazanych Ezechielowi pojawiały się cztery koła, których wygląd przypominał „blask chryzolitu” (Eze 1:15-21; 10:9). Szulamitka przyrównała ręce ukochanego pasterza do „złotych walców, wykładanych chryzolitem”. Być może złote walce miały symbolizować palce, a chryzolit na nich — paznokcie (PnP 5:14). Również Daniel wspomniał o chryzolicie, opisując postać „pewnego męża odzianego w lnianą szatę”, który przybył, by oznajmić prorokowi, co spotka jego lud „pod koniec dni” (Dn 10:5, 6, 14). W wizji Nowej Jerozolimy apostoł Jan ujrzał, że siódmy fundament muru tego miasta był z chryzolitu, na którym wyryto imię jednego z „dwunastu apostołów Baranka” (Obj 21:2, 10, 14, 20; zob. KLEJNOTY, DROGOCENNE KAMIENIE).