KUSZYTA

(„z [należący do] Kusz [Etiopii]”).

Określenie „Kuszyta” może się odnosić do mieszkańców ziemi Kusz w Afryce, a czasami także do ludzi zamieszkujących Półwysep Arabski — tak jak w wypadku żony Mojżesza, Cyppory (Wj 18:1-5; Lb 12:1). Cyppora była Kenitką o nieustalonym pochodzeniu (Rdz 15:18, 19; Sdz 4:11). Wyrażenie „przy Etiopczykach [Kuszytach]”, którym w 2 Kronik 21:16 określono pewnych Arabów, może też znaczyć „poddani Etiopczykom”. Mogłoby to tłumaczyć, dlaczego Kuszytami nazywano niekiedy ludzi, którzy nie wywodzili się od Kusza. Poza tym, jak się przypuszcza, kilku synów Kusza osiedliło się na Półwyspie Arabskim (zob. CHAWILA 3; SABTA).

Niemniej określenie „Kuszyta” najczęściej odnosi się do Afrykanów, którzy zamieszkiwali tereny starożytnej Etiopii. Oprócz „Zeracha Etiopczyka [Kuszyty]” i „Tirhaki, króla Etiopii” (2Kn 14:9; 2Kl 19:9), do Kuszytów wymienionych w Biblii można zaliczyć Ebed-Melecha (Jer 38:7-12; 39:16-18), a także etiopskiego eunucha nawróconego na chrystianizm oraz królową, której służył, zwaną kandake (Dz 8:26, 27). Joab wybrał niewymienionego z imienia posłańca kuszyckiego („Chusi” w Wk), by zamiast Izraelity zaniósł Dawidowi wiadomość o porażce i śmierci jego syna Absaloma (2Sm 18:19-32; zob. KUSZ 2).