DELAJASZ

(„podźwignął Jehowa”).

1. Kapłan z rodu Aarona, żyjący w czasach Dawida. W wyniku losowania został wyznaczony na zwierzchnika 23 oddziału kapłańskiego (1Kn 24:1, 5, 18).

2. Syn Szemajasza. Należał do książąt na dworze króla Jehojakima, którzy wysłuchali Barucha czytającego księgę spisaną pod dyktando Jeremiasza, po czym opowiedzieli o tym królowi Jehojakimowi. Kiedy ten się z nią zapoznawał, Delajasz wraz z dwoma innymi książętami prosili go, by nie palił zwoju, lecz król ich nie usłuchał (Jer 36:11-26).

3. Przodek pewnej grupy osób, które przyszły do Jerozolimy z Zerubbabelem w 537 r. p.n.e., a które nie były w stanie udowodnić swego izraelskiego pochodzenia (Ezd 2:1, 59, 60; Neh 7:61, 62).

4. Syn Mehetabela. Był ojcem Szemajasza, którego wynajęli Sanballat i Tobiasz, żeby zastraszyć namiestnika Nehemiasza (Neh 6:10-13).

5. Jeden z siedmiu synów Elioenaja; potomek Dawida poprzez Salomona (1Kn 3:10, 24).