DIAMENT

Błyszczący kamień szlachetny, najtwardszy z dotychczas odkrytych w przyrodzie minerałów i zarazem jeden z najcenniejszych klejnotów. Chociaż na ogół diamenty są bezbarwne, niektóre mają takie odcienie, jak: żółty, zielony, czerwony, brązowy, niebieski lub czarny. Większość nieoszlifowanych diamentów to ośmiościenne przezroczyste albo przeświecające kryształy, zbudowane z niemal czystego węgla. Uważa się, że diamenty powstały dawno temu, gdy istniejący w głębi ziemi pierwiastek węgiel poddany był działaniu wielkiego ciśnienia i wysokiej temperatury. W starożytności diamenty znajdowano głównie w korytach rzek, natomiast obecnie najczęściej wydobywa się je z głęboko położonych pokładów skalnych.

Hebrajski wyraz szamír (przetłumaczony w NŚ po jednym razie na „diament”, „diamentowy” i na „szmergiel”) najwyraźniej jest spokrewniony z akadyjskim aszmur; tak właśnie nazywano szmergiel, czyli osełkę korundową. Niektórzy uważają, że szamír mógł oznaczać jakiś bardzo twardy minerał, po grecku określany ogólnie słowem adámas („niepokonany”; z niego wywodzi się polska nazwa „diament”). Odnoszono je do diamentu lub do innych nadzwyczaj twardych materiałów, np. do korundu.

Jehowa, nawiązując do używania diamentów w celu wypisania lub wyrycia czegoś na twardej powierzchni, oświadczył: „Grzech Judy jest zapisany żelaznym rylcem. Diamentowym ostrzem jest wyryty na tablicy ich serca i na rogach ich ołtarzy” (Jer 17:1, 2). Dom Izraela również był uparty i miał zatwardziałe serca. Dlatego Jehowa powiedział do Ezechiela: „Oto uczyniłem twe oblicze dokładnie tak twardym, jak ich oblicza, a twe czoło dokładnie tak twardym, jak ich czoła. Uczyniłem twe czoło jak diament — twardszym niż krzemień” (Eze 3:7-9). Także ze względu na upór Żydów Bóg oznajmił przez Zachariasza: „Serce swe (...) uczynili podobnym do szmergla [hebr. szamír], by nie usłuchać prawa oraz słów, które Jehowa Zastępów posłał swoim duchem za pośrednictwem dawniejszych proroków” (Za 7:12; zob. KLEJNOTY, DROGOCENNE KAMIENIE).