PCHŁA

(hebr. parʽòsz).

Drobny, bezskrzydły owad pasożytniczy, zazwyczaj o brunatnym ubarwieniu. Przednie i środkowe nogi pchły są krótsze, a tylne — dłuższe. Te silne, pokryte kolcami odnóża oraz bocznie spłaszczone ciało umożliwiają szybkie poruszanie się między włosami lub piórami żywiciela. Krótkie, sterczące ku tyłowi szczecinki pokrywające owalne ciało ułatwiają pasożytowi przemieszczanie się do przodu, ofierze zaś utrudniają pozbycie się go. Mała głowa owada jest wyposażona w kłujkę, która służy do przebijania skóry żywiciela i wysysania krwi. Pchła jest niesłychanie skoczna. Na przykład pchła ludzka (Pulex irritans), mająca ok. 3 mm długości, potrafi skoczyć na odległość ponad 30 cm i na wysokość 20 cm. Prawdopodobnie właśnie ten gatunek wymieniono w Biblii.

Pismo Święte wspomina o pchle tylko dwukrotnie. Dawid zapytał ścigającego go króla Saula: „Za kim gonisz? (...) Za jedną pchłą?” Porównując się do tego owada, Dawid podkreślił swą znikomość w stosunku do Saula i dał do zrozumienia, że nie warto, by król go tropił (1Sm 24:14). Podobna myśl znajduje się w 1 Samuela 26:20, choć w greckiej Septuagincie zamiast określenia „jedna pchła” występuje wyrażenie „moja dusza”.