Archeologia a Biblia

BADACZE Biblii żywo się interesują archeologią. Dlaczego? Otóż odkrycia archeologiczne już nieraz pomogły lepiej zrozumieć życie w czasach biblijnych oraz języki, w których pierwotnie spisano Pismo Święte.

Znaleziska takie niekiedy nawet uciszały krytyków kwestionujących ścisłość niektórych relacji lub wypowiedzi biblijnych. Powątpiewali np., czy rzeczywiście istniał król babiloński Belszaccar i król asyryjski Sargon. Aż do XIX w. ich imiona były znane tylko z Biblii (Iz 20:1; Dn 5:1). Ale po odkryciu pałacu Sargona w Chorsabadzie oraz słynnej dziś Kroniki Nabonida okazało się, że chodzi o postacie historyczne.

Nie oznacza to wcale, jakoby decydujący głos w kwestii wiarogodności Biblii miały osiągnięcia archeologii. Izraelski archeolog Yohanan Aharoni zaznaczył: „Kiedy trzeba dokonać interpretacji historycznej lub historyczno-geograficznej, archeolog musi wyjść poza ramy nauk ścisłych, a zdać się na oceny oraz hipotezy, by móc nakreślić pełny obraz dziejów”. Tak więc oceniając swe znaleziska, archeolodzy czasami nie zgadzają się z Biblią.

Czy w jakimś stopniu podważa to wiarogodność Pisma Świętego? Skądże. Wiara oparta wyłącznie na interpretacji wykopalisk archeologicznych byłaby nader chwiejna. Najlepsze dowody Boskiego natchnienia Biblii można znaleźć nie w archeologii, ale w samym Słowie Bożym.