CHANUN

(„okazał łaskę”).

1. Syn i następca Nachasza, króla Ammonitów. Gdy umarł Nachasz, Dawid ze względu na życzliwość, którą mu okazał ten władca, wysłał swych sług, by pocieszyli jego syna Chanuna. Tymczasem on pod wpływem swoich książąt uznał to za podstęp mający na celu przeszpiegowanie miasta i upokorzył sług Dawida — zgolił im połowę brody i obciął im szaty do połowy, do pośladków, po czym ich odesłał. Kiedy Ammonici zrozumieli, iż z powodu znieważenia posłów Dawida stali się dla niego „odrażającą wonią”, Chanun postanowił przygotować się do walki z Izraelem i najął Syryjczyków. Wybuchła wojna, w której Ammonici i Syryjczycy ponieśli druzgocącą klęskę; ocalałym Ammonitom z Rabby Dawid narzucił prace przymusowe (2Sm 10:1 do 11:1; 12:26-31; 1Kn 19:1 do 20:3).

2. Człowiek, który wraz z mieszkańcami Zanoach odbudowywał Bramę nad Doliną i część muru Jerozolimy (Neh 3:13).

3. „Szósty syn Calafa”; brał udział w naprawie muru Jerozolimy (Neh 3:30).