SZRON

Srebrzystobiały osad z igiełek lodu, powstały w wyniku bezpośredniej kondensacji pary wodnej w temperaturze poniżej 0°C. Kryształki lodu są wydłużone, mają kształt igieł i na ogół ustawione są prostopadle do powierzchni przedmiotu, na którym się tworzą, przy czym najliczniej występują wzdłuż jego krawędzi. Wilgoć zawarta w powietrzu zamarza bez przechodzenia przez stan ciekły i osadza się na drzewach oraz innych roślinach i przedmiotach; zazwyczaj dzieje się to w nocy. Często pojawia się na oknach.

Jehowa wspomniał Hiobowi o „szronie nieba”, niewątpliwie dlatego, że powstaje on z wilgoci zawartej w atmosferze (Hi 38:29). Psalmista napisał o Jehowie: „Szron rozsypuje jak popiół” (Ps 147:16). Jehowa tworzy szron równie łatwo, jak człowiek rozsypuje ręką popiół. Szron pokrywa drzewa, trawę i domy niczym popiół rozrzucony nad nimi niewidzialną ręką Jehowy.

W Wyjścia 16:14 tak opisano mannę, której Jehowa dostarczał Izraelitom podczas ich 40-letniej wędrówki przez pustkowie: „Warstwa rosy wyparowała, a oto na powierzchni pustkowia było coś w postaci drobnych płatków, drobniutkich niby szron na ziemi”.