OZEASZ

(skrócona forma imienia Hoszajasz).

Hebrajski prorok i pisarz księgi noszącej jego imię; przedstawił się tylko jako syn Beeriego. Ozeasz był prorokiem Jehowy pod koniec IX i w VIII w. p.n.e., za panowania królów judzkich Uzzjasza, Jotama, Achaza i Ezechiasza oraz króla izraelskiego Jeroboama II (syna Joasza) (Oz 1:1). W tym samym okresie żyli też inni prorocy: Amos, Izajasz i Micheasz (Iz 1:1; Am 1:1; Mi 1:1).

Ozeasz zapewne działał (i chyba też mieszkał) na terenie dziesięcioplemiennego północnego królestwa Izraela, bo głównie jego dotyczą orędzia zawarte w księdze spisanej przez tego proroka. O Judzie wspomina ona tylko 15 razy, a o jej stolicy, Jerozolimie, ani razu, zawiera natomiast 44 wzmianki o Izraelu, 37 o Efraimie (głównym plemieniu Izraela) i 6 o Samarii, stolicy północnego królestwa. Większość innych miejscowości wymienionych w tej księdze leżała w Izraelu lub przy jego granicach (Oz 1:4, 5; 5:1, 8; 6:8, 9; 10:5, 8, 15; 12:11; 14:6, 7).

Mimo to Ozeasz najwyraźniej przywiązywał większą wagę do królów Judy, gdyż wymienił wszystkich jej czterech władców z okresu swej służby, a tylko jednego izraelskiego, który panował w początkach jego działalności (Oz 1:1). Ale okoliczność ta wcale nie musi sugerować, że Ozeasz pochodził z Judy lub tam się urodził. Być może wzorem innych proroków Bożych za prawowitych władców ludu Bożego uznawał wyłącznie judzkich królów z dynastii Dawida, natomiast północne królestwo Izraela uważał za odstępcze zarówno pod względem religijnym, jak i politycznym. Oczywiście dzięki temu, że podał imiona władców obu królestw, można precyzyjniej ustalić okres jego służby prorockiej.