LÓD

Woda zestalona wskutek zamarznięcia. Na niezwykłość lodu zwrócili Hiobowi uwagę zarówno Elihu, jak i Jehowa Bóg; Wszechmocny powiedział: „Z czyjego łona wychodzi lód (...)? Wody są zakryte jakby kamieniem i krzepnie powierzchnia głębiny” (Hi 36:1; 37:10; 38:1, 29, 30). Wspomniany tu proces powstawania lodu jest możliwy jedynie dzięki pewnej osobliwej właściwości wody. W miarę ochładzania się woda w morzach i jeziorach staje się coraz cięższa. Lżejsza, cieplejsza woda jest wypierana przez cięższą i unosi się ku górze. Ale gdy temperatura wody spadnie do ok. 4°C, proces ten zaczyna przebiegać w odwrotnym kierunku. Zbliżając się do punktu zamarzania, woda robi się znowu lżejsza i utrzymuje się ponad cieplejszą warstwą, po czym krzepnie i zamienia się w lód. Ponieważ lód jest lżejszy od znajdującej się poniżej wody, pozostaje ona ‛zakryta jakby kamieniem’, co stanowi ochronę dla żyjących w niej roślin i zwierząt. Gdyby nie to zjawisko, większa część wody w jeziorach, a nawet oceanach, z czasem zamieniłaby się w twardy lód, wskutek czego na ziemi panowałyby warunki znacznie mniej dogodne do życia.

Psalmista powiedział o Jehowie, że „lód swój rzuca jak kęsy”. Najwyraźniej miał na myśli grad lub marznący deszcz (Ps 147:17; zob. GRAD).

Hebrajski odpowiednik słowa „lód” (kérach) oznacza też temperaturę zamarzania lub niższą i jest tłumaczony również na „mróz” (Jer 36:30).