ISZTOB

(„człowiek z Tob”).

Jedno z małych królestw, z których synowie Ammona najęli wojowników do walki z Dawidem; ten jednak pokonał wojska z „Isztobu” („Istobu”) i ich sprzymierzeńców (2Sm 10, Bg, NŚ, Wk). Większość tłumaczy i geografów uważa, że słowo to oznacza „ludzi z Tob” i że w związku z tym chodzi o „ziemię Tob”, gdzie zamieszkał Jefte (Sdz 11:3-11; zob. 2Sm 10:6, 8, Bp, BT, Bw, BWP). Jednakże niektóre starożytne przekłady oddają „Isztob” jako nazwę własną (LXX, Sy, Vg). Położenie starożytnego Isztobu nie jest znane (zob. TOB).